Γιάννης Κουλελής, ο άνθρωπος που γνωρίζει καλά και έχει υπηρετήσει το κρασί από όλα τα πόστα, το αμπελοτόπι, τη ζύμωση, το μάρκετινγκ, τις πωλήσεις, το WSPC.
Τον ανακάλυψε ο Γιάννης Μπουτάρης, τον έστειλε τη δεκαετία του '80 στη Σαντορίνη και ουσιαστικά είναι ένας από τους δημιουργούς του success story του Ασύρτικου, της ποικιλίας που πρωτοστατεί στον ελληνικό αμπελώνα και διεθνώς.
«Ο Γιάννης Μπουτάρης μού άλλαξε τη ζωή, το μακρινό 1988, εγω δημόσιος υπάλληλος βρήκα μία αγγελία για υπεύθυνο οινοποιείου επαρχίας, παραιτήθηκα από τη δουλειά μου και πήγα στη Σαντορίνη. Εκεί με μία ομάδα ανθρώπων και την καθοδήγηση του Γιάννη, ναι, νομίζω γράψαμε μία σελίδα στην ιστορία και την εξέλιξη του ελληνικού κρασιού».
Μην κοιτάτε την ετικέτα, επιλέξτε ποικιλία κρασιού
Ο Γιάννης Κουλελής, Wine Business Development Consultant, γνώστης του κρασιού όσο λίγοι, θα μάς καθοδηγήσει για να ταιριάξουμε την κατάλληλη ποικιλία κρασιού με το φαγητό μας στα τραπέζια των γιορτών. «Το κρασί θέλει παρέα, θέλει μοιρασιά, ανοίγεις ένα μπουκάλι και όλοι έχουν κάτι να πουν στην πρώτη γουλιά» λέει ο Γιάννης Κουλελής μιλώντας στο iefimerida.gr.
Μάλιστα προτείνει και ένα παιχνίδι, πάντα, λέει, όταν ανοίγω ένα μπουκάλι κρασί, για παράδειγμα 10 ετών, αρχίζουμε τις ιστορίες πού ήμασταν πριν δέκα χρόνια και πόσες αλλαγές συνέβησαν μέσα σε αυτά.
Ο σωστός τρόπος να ανοίξεις ένα μπουκάλι 10 ετών; Σκεφτείτε έναν άνθρωπο λέει, κλεισμένο σε ένα ντουλάπι, που βγαίνει, πρέπει να κάνει στρέτσινγκ, να τεντωθεί, να συνέλθει... Έτσι και το κρασί, χρειάζεται προσοχή μην σπάσει ο φελλός, γιατί είναι στα όρια στη δεκαετία και το κρασί το βάζεις σε μία κανάτα «να ανοίξει», όπως λέμε, να αεριστεί, να επανέλθουν τα αρώματα της μύτης και του στόματος για να του δώσεις την ευκαιρία να σου αποδώσει αυτά που έχει κρυμμένα τόσα χρόνια. Αν δεν υπάρχει εύκαιρη κανάτα, το αφήνουμε για ώρα στην ανοιχτή φιάλη. «Περιμένεις λίγο για να πάρεις όλα τα χαρακτηριστικά της παλαίωσης.
«Το κρασί είναι στιγμή, είναι συναίσθημα, μοιράζεσαι»
«Το κρασί είναι στιγμή, είναι συναίσθημα, μοιράζεσαι.
Επιλέγουμε ποικιλίες μου μας αρέσουν και τα χαρακτηριστικά τους ταιριάζουν στις γεύσεις μας χωρίς να στεκόμαστε στην ετικέτα» λέει ο Γιάννης Κουλελής. «Στο ράφι υπάρχουν καλά κρασιά που η τιμή τους αρχίζει από τα 6 ευρώ, αρκεί να τα εντοπίσεις, και φτάνουν και τα 60-70 ευρώ».
Ο ελληνικός αμπελώνας έχει συναρπαστικές ποικιλίες που μία γουλιά μπορεί να σε ταξιδέψει, μέσα από θύμησες, σε μία παραλία, μία γιορτή, σε γενέθλια, έναν γάμο.
Είναι σημαντικό να εντοπίσουμε μπουκάλια με καλή σχέση ποιότητας τιμής, γνωρίζοντας τι θέλουμε να πιούμε στο τραπέζι μας. Ενα φρέσκο ροζέ από Ξινόμαυρο, ένα «μεταλλικό» Ασύρτικο, ενα βαθυκόκκινο «μαλακό» Αγιωργίτικο, μία γαστρονομική ρετσίνα με έντονη λιπαρότητα.
«Σημερα έχουμε 1.400 οινοποιεία με 6.000 ετικέτες, η χαρά είναι μεγάλη, υπάρχει πολυφωνία, αυτό ανεβάζει την ποιότητα και δίνει στον καταναλωτή πολλές ευκαιρίες να διαλέξει, να χαρεί καλά κρασιά, να δοκιμάσει» λέει ο Γιάννης Κουλελής.
Κρασί για το καλωσόρισμα, τη γαλοπούλα, τις δίπλες
Ο καθηγητής του WSPC, Γιάννης Κουλελής, της Ελληνικής σχολής για τον κλάδο του κρασιού, του αποστάγματος και της οινοχοΐας μάς προτείνει πρακτικές που θα κάνουν τη φιλοξενία μας αξέχαστη.
«Μία safe επιλογή για να καλωσορίσουμε τους καλεσμένους μας είναι φρέσκα Μοσχοφίλερα από τη Μαντινεία, μυρωδάτες Μαλαγουζιές της βόρειας Ελλάδας, κρασιά με φυσικές αρωματικές ενώσεις της αλκοόλης που αναπτύσσονται κατά τη διάρκεια της ωρίμανσης του κρασιού».
«Πίνουμε αυτά που μας αρέσουν χωρίς να αγκυλωνόμαστε σε κανόνες»
Κάθε τόπος παραγει θησαυρούς. «Αν είσαι στην Αττική θα επιλέξεις και θα δοκιμάσεις ένα Σαββατιανό, ενα μπουκάλι Αγιωργίτικο στη Νεμέα, ένα Ξινόμαυρο στη Βόρεια Ελλάδα και τη Νάουσα, ενα Βιδιανό, ένα Θραψαθήρι στην Κρήτη, έχουμε υπέροχες ποικιλίες στον Ελληνικό αμπελώνα» τονίζει ο Γιάννης Κουλελής.
«Πίνουμε τα πάντα, αυτά που μας αρέσουν, χωρίς να αγκυλωνόμαστε σε κανόνες. Φυσικά και υπάρχουν οι κανόνες όμως πάνω από όλα υπάρχει το προσωπικό γούστο. Ειναι ωραίο στο τραπέζι να υπάρχει εναλλαγή κρασιών, είναι φιλοξενία, είναι αγάπη προς τους συνδαιτυμόνες, τονίζεις το φαγητό και τη σημασία που έχει για εσένα ο καλεσμένος και του δίνεις την εμπειρία να δοκιμάσει διαφορετικά κρασιά, χωρίς κατ' ανάγκη να ξοδέψεις μία περιουσία».
«Μετράει η περιβόητη σχέση ποιότητας τιμής, γι αυτό λέω ότι δοκιμάζουμε ποικιλίες. Είναι εποχή γιορτών. ...Δεν θα ξεκινήσουμε με ένα ωραίο αφρώδες, με φυσαλίδα, για το καλό; Απο Αμύνταιο, Μαντινεία, ευχάριστα λευκά, μέτριων αλκοολικών βαθμών, με ζωντάνια».
«Η συμβουλή είναι η εξής, θέλει με υπομονή κατανάλωση το κρασί, και κυρίως στα τραπέζια των γιορτών που περνάμε ώρες με παρέες, αποφεύγεις να καταναλώνεις αν οδηγείς. Δεν ξεκινάς λοιπον με «σωματώδη» (βαριά κρασιά), πίνεις ένα ευχάριστο λευκό Σαββατιανό, έναν ευωδιαστό Ροδίτη, με τα πρωτα τυράκια και τις σαλάτες.
Στη συνέχεια μπορείς να βγάλεις στο τραπέζι ένα «βαρελάτο» λευκό κρασί, ή ένα κόκκινο, που έχουμε κάνει καταπληκτικές προόδους στην Ελλάδα».
«Τη γαλοπούλα με τη γέμιση, τα κάστανα, τον κιμά, μπορείς να τη συνδυάσεις με ένα ροζέ ή ένα ήπιο κόκκινο κρασί, όπως ένα Αγιωργίτικο, μία Λημνιώνα. Αν τώρα συνεχίσεις με κατσικάκι στο φούρνο εκεί έρχεται το Ξινόμαυρο γιατί η πρωτεΐνη του κρέατος θέλει αποκλειστικά τανίνες για να ισορροπήσει».
Η επιλογή ενός κρασιού σε ασκό, η παραδοσιακή ρετσίνα
Μήπως να πάρουμε ένα 5λιτρο κρασί σε ασκό για το τραπέζι μας να τελειώνουμε; «Εκτιμώ τα κρασιά σε ασκό, είναι καλής ποιότητας, ο ασκός δίνει μία δυνατότητα προφύλαξης του κρασιού από την οξείδωση και είναι σχετικά οικονομικά. Εχει ξεπεραστεί αυτο που λέγανε κάποτε, πώς ό,τι χειρότερο μένει μπαίνει στον ασκό».
«Και φυσικά μην ξεχνάμε την ρετσίνα που ταιριάζει με έντονες γεύσεις, ψαράκια, τηγανιές. Η ρετσίνα σήμερα δεν είναι αποπαίδι, ό,τι περίσσεψε άντε βάλτο και φτιάξτο, η ρετσίνα παίρνει βραβεία διεθνώς. Υπάρχουν παραγωγοί που κάνουν σοβαρή δουλειά με επιλεγμένο ρετσίνι και καλή πρώτη ύλη σταφυλιού. Ασχετα αν σου αρεσει ή οχι, δεν παύει να είναι ενα ελληνικό αρωματικό κρασί που ταιριάζει στο τραπέζι μας».
Ένα γλυκό κρασί για επιδόρπιο
Τι πίνουμε μετά το γεύμα μας; «Στη Ελλάδα λόγω κλίματος, έχουμε ήπιο και ζεστό κλίμα, έχουμε εξαιρετικά γλυκά κρασιά που μπορούν να «κλείσουν» με τον καλύτερο τρόπο ένα πλούσιο εορταστικό γεύμα».
«Δυστυχώς, δεν υπάρχει κουλτούρα κατανάλωσης γλυκών κρασιών στην Ελλάδα και ένα ποτηράκι γλυκό κρασί είναι το καλύτερο επιδόρπιο» λέει ο Γιάννης Κουλελής.
«Με τι θα συνεχίσουμε τα Χριστούγεννα μετά από ένα λιπαρό τραπέζι, θα φάμε ένα κομμάτι γαλακτομπούρεκο, μία κρεμ-μπρουλέ, εδώ θέλεις ένα ποτηράκι Σαμιώτικο, ένα Vinsanto. Αν προτιμάς σοκολάτες, μια Μαυροδάφνη, ένα Λιάτικο είναι οι καλύτερες επιλογές για το τέλος. Πίνεις και ένα Ξινό νερό μετά από ένα πλούσιο γεύμα και αυτό ελληνικό!».
«Αγαπώ όλα τα καλά ελληνικά κρασια» λέει, κλείνοντας, ο Γιάννης Κουλελής. «Επιλέξτε, δοκιμάστε ποικιλίες, ο ελληνικός αμπελώνας είναι πλούσιος» καταλήγει.
Ο Γιάννης Κουλελής είναι Τεχνολόγος Τροφίμων. Πραγματοποίησε Μεταπτυχιακές σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Leicester University, κατακτώντας τον Μεταπτυχιακό τίτλο MBA, και στον ποιοτικό έλεγχο τροφίμων στο TDRI London.
Από το 1988 έως και σήμερα δραστηριοποιείται στον Ελληνικό αμπελοοινικό τομέα έχοντας διατελέσει σε θέσεις Διευθυντή Παραγωγής, Διευθυντή Marketing, Εμπορικού Διευθυντή, καθώς και Γενικού Διευθυντή, σε μερικές από τις μεγαλύτερες Ελληνικές εταιρίες του κλάδου παραγωγής και εμπορίας κρασιών & ποτών όπως οι: Ι. Μπουτάρης & Υιός Οινοποιητική Α.Ε., Αμπελοοινική ΕΠΕ, Creta Olympias A.E., ΚΥΡΓΙΑΝΝΗ Α.Ε., Β. Σ. Καρούλιας και άλλες. Σχεδόν 40 χρόνια στον χώρο του κρασιού, συνεργάζεται με εμπορικές και παραγωγικές Εταιρείες του κλάδου όπως το Κτήμα Βογιατζή, το Κτήμα Τσέλεπου, η Δυναμική Α.Ε., ως σύμβουλος Marketing και πωλήσεων. Από το 2006 κατέχει τη θέση του Senior Lecturer in Wines & Marketing - Management στο WSPC.