Στις τρεις επιπτώσεις της Ουκρανικής κρίσης που αγγίζουν και την Ελλάδα αναφέρθηκε με δηλώσεις στο iefimerida.gr, ο διεθνολόγος Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος.
Ο κ. Δεσποτόπουλος στάθηκε και στον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και την αναθεωρητική του πολιτική στο Αιγαίου.
«Η επάρκεια φυσικών πόρων, το ενεργειακό κόστος και η άνοδος πληθωρισμού - επιτοκίων είναι προκλήσεις που καλούνται ήδη να αντιμετωπίσουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής. Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει την σπουδαιότητα των κινδύνων αυτών και την απειλή εκτροχιασμού των οικονομικών και κοινωνικών ακόμη σχεδιασμών της ελληνικής κυβέρνησης. Ένας άλλος κίνδυνος, σπουδαιότερος και συστημικός, ελλοχεύει για την Αθήνα. Η εμπέδωση ανοχής της διεθνούς κοινότητας έναντι αναθεωρητικών πολιτικών ανοίγει τους Ασκούς του Αιόλου. Η πτώση του τοίχους του Βερολίνου συνοδεύτηκε με νέους σχεδιασμούς συνόρων: Γιουγκοσλαβία, Γεωργία, Ουκρανία, Κόσοβο», μας είπε ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων.
Επιπρόσθετα, τόνισε ότι σήμερα ο αναθεωρητισμός επιβεβαιώνεται εκ νέου με το δόγμα του ισχυρού, που γίνεται πλέον καθεστώς. «Στο όνομα του "Διεθνούς Δικαίου" η Μόσχα καταλαμβάνει ουκρανικό έδαφος και χαράσσει νέα σύνορα, αυτοανακηρυσσόμενη ως δύναμη ειρήνης, που έσπευσε να αποκαταστήσει τη διεθνή νομιμότητα σε δύο ανεξάρτητα κράτη. Μήπως στο όνομα του ίδιου δικαίου και για την ανάγκη προστασίας των ομοεθνών της αυτόνομης "Τουρκικής Δημοκρατίας της Βορείου Κύπρου" δεν εισέβαλε, παρανόμως φυσικά, η Τουρκία στην Κύπρο;», διερωτήθηκε ο κ. Δεσποτόπουλος και συνέχισε: «Διαμορφώνεται, λοιπόν, μία συνθήκη όπου κάθε κράτος δύναται πλέον να προωθεί και να επιβάλλει με την ισχύ συνοριακές αλλαγές, όταν και όπου θεωρεί ότι δεν θα συγκρουστεί με σημαντικά συμφέροντα ισχυρότερων».
Σχετικά με την Τουρκία ανέφερε: «Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, το αναθεωρητικό δόγμα του Ταγίπ Ερντογάν βρίσκει επικίνδυνα πρόσφορο έδαφος. Είναι βέβαιο ότι ο Τούρκος Πρόεδρος παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις αντιδράσεις της Δύσης προς τη Μόσχα και ζυγίζει τα περιθώρια της δικής του αναθεωρητικής πολιτικής στο Αιγαίο και στη ΝΑ Μεσόγειο. Αποτελεί επιτακτική ανάγκη να αξιοποιήσει η ελληνική διπλωματία κάθε πρόσφορο μέσο, προκειμένου ακλόνητα να στηρίξει την πολιτική μη αλλαγής συνόρων στην Ευρώπη, συνδυάζοντας ταυτόχρονα οποιαδήποτε συμβολή της σε κάθε σχετική δράση των διεθνών οργανισμών που συμμετέχει (ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ένωση κλπ) με το αξίωμα αυτό».