Η ζωή τους είναι μια θάλασσα από νότες που ξεπήδησαν απλόχερα από τα χέρια του Μίκη Θεοδωράκη.
Η πιανίστα Τατιάνα Παπαγεωργίου και η παραγωγός αδερφή της Ελισάβετ, βρέθηκαν για τελευταία φορά στο σπίτι του Μίκη Θεοδωράκη τη μέρα που έφυγε από τη ζωή παρακολουθώντας μουδιασμένες τη σορό του να κατεβαίνει τη σκάλα. Ήταν ο επίλογος σε μια κοινή πορεία 25 ετών γεμάτη από την πληθωρική προσωπικότητα του μουσικοσυνθέτη που γνώρισαν το 1996 κι έμελλε να ορίσει την προσωπική τους διαδρομή.
Για εκείνες, όπως λένε, ήταν ένας ολόκληρος κόσμος, ένα σημείο αναφοράς πλούσιο σε καθηλωτικές μουσικές , δημιουργικές συζητήσεις και μοναδικές εικόνες πάνω και κάτω από τη σκηνή. «Έφτασα μια μέρα με μια αγκαλιά παρτιτούρες στο σπίτι του στο Βραχάτι. Έβγαλε τα συμφωνικά του έργα και μου τα έδωσε. Η πρώτη μας συναυλία έγινε το 1998 στο θέατρο Queen Elizabeth του Λονδίνου», λέει στο iefimerida η Τατιάνα Παπαγεωργίου . Ακολούθησαν συναυλίες από την Ελλάδα μέχρι το Πεκίνο και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Εκείνη είχε τη μουσική επιμέλεια και η αδερφή της Ελισάβετ την παραγωγή. «Κάθε Κυριακή απόγευμα συναντιόμασταν στο σπίτι του και μιλούσαμε για όλα. Οργανώναμε συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μας έλεγε τις σκέψεις του, τα σχέδιά του. Ήταν ορμητικός και παράφορος, αν ήσουν δίπλα του σε παρέσυρε σε μια δίνη», λέει η Ελισάβετ προσπαθώντας να χωρέσει σε λίγες λέξεις όλα όσα ήταν ο Μίκης. «Κατ΄ αρχήν είχε μια απίστευτη, πηγαία ευγένεια και ταυτόχρονα ήταν τόσο επιβλητική φυσιογνωμία που και οι ισχυροί άνθρωποι που συναντούσε κατά καιρούς, ακόμα και αρχηγοί κρατών, όταν τον έβλεπαν έχαναν τα λόγια τους. Ο ίδιος ήταν πατριώτης , ενημερωνόταν διαρκώς για ό,τι συνέβαινε στην Ελλάδα αλλά και στη διεθνή επικαιρότητα. Τον πονούσε που η νέα γενιά δεν έχει την ίδια ευαισθησία για τη χώρα , για την ευκολία που δέχθηκε τα μνημόνια. Είχε αριστερή ιδεολογία αλλά ήταν υπερκομματικός. Ακόμα και τα τελευταία χρόνια που τον ταλαιπωρούσαν τα προβλήματα υγείας, κάθε φορά που πηγαίναμε σπίτι του έγραφε ή διάβαζε βιβλία ή αρθρογραφούσε. Στη δουλειά ήταν αυστηρός, τελειομανής. Μας είχε γυρίσει πίσω και από ταξίδια προκειμένου να δουλέψουμε πιο σκληρά και να βγει το αποτέλεσμα που ήθελε. Πιο πολύ απ’ όλα όμως τον ενδιέφερε τελικά να παίξει το έργο του, να το μάθουν οι νέες γενιές και να αναδεικνύεται η ιδεολογία του μέσα από τα έργα του γιατί θεωρούσε την κάθε συναυλία του πολιτικό γεγονός. Είχε πολύ καλή σχέση και με την τεχνολογία, χειριζόταν υπολογιστή και είχε λογαριασμό στο facebook με ψευδώνυμο μέσω του οποίου επικοινωνούσε με συνεργάτες και φίλους».
«Ένιωθα ότι ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν αθάνατος»
Στα μάτια της Τατιάνας ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν ο κορυφαίος πρεσβευτής του Ελληνικού πολιτισμού στον κόσμο. «Τον ενδιέφερε να προβάλει τον Ελληνικό πολιτισμό σε όλον τον πλανήτη . Ήταν από τους μεγαλύτερους συνθέτες του 20ου αιώνα και το γιγαντιαίο έργο του δεν φτάνει μια ζωή να το ανακαλύψεις . Αυτό που δεν έχει αναδειχθεί είναι ότι ο Μίκης ξεκίνησε σαν συμφωνικός και τελείωσε σαν συμφωνικός με ένα γιγαντιαίο ψηφιδωτό μουσικής που συνδέεται σφιχτά και έχει τη σφραγίδα του. Κάθε του έργο έχει τον χαρακτήρα του. Ήταν μια ρωμαλέα προσωπικότητα και συγχρόνως ήταν τρυφερός ειδικά με τους νέους που αγαπούσαν το έργο του. Κάθε στιγμή που τον έβλεπα ένιωθα ότι ήταν αθάνατος. Η απώλειά του για εμάς είναι συγκλονιστική».
Ηθελε το χώμα που θα τον σκεπάσει να είναι κρητικό
Σχετικά με την αναστάτωση που προκλήθηκε σχετικά με τον τόπο ταφής του, όσοι τον γνώριζαν ξέρουν ότι σε αυτό το θέμα ήταν απόλυτος. «Το είχαμε συζητήσει πολλές φορές. Έδινε μεγάλη σημασία στο χώμα που θα τον σκεπάσει. Και ήθελε αυτό το χώμα να είναι Κρητικό, έλεγε “θέλω να γυρίσω στη ρίζα μου”», θυμάται η Ελισάβετ. Μαζί με όλους τους Έλληνες, η Τατιάνα και η Ελισάβετ Παπαγεωργίου αποχαιρετούν τον Έλληνα μουσικοσυνθέτη που επιστρέφει, όπως ήθελε, στην Κρητική γη, περνώντας στην παγκόσμια μουσική ιστορία.
