«Σαν να τον βλέπω, τώρα, να με διευθύνει με τα χέρια του, τα πελώρια, σαν φτερά», αναφέρει, μιλώντας στο iefimerida.gr, συγκλονισμένη από τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη, η εμβληματική ερμηνεύτρια του μεγάλου συνθέτη, Μαρία Φαραντούρη.
«Ολη η ζωή μου με τον Μίκη ήταν ένα ταξίδι. Ημουν η μούσα του και όταν έφευγα λίγο, να κάνω άλλες συνεργασίες, χαιρότανε, γιατί ήξερε πως πάντα επέστρεφα στον Μίκη».
Οι ιστορίες πολλές, μια ζωή μαζί, επιτυχίες, περιπέτειες, η Μαρία Φαραντούρη θυμάται και μοιράζεται με το iefimerida.gr τις ιστορικές και αξέχαστες στιγμές που έζησε με τον Μίκη Θεοδωράκη, με τη μουσική του οποίου έχει ταυτιστεί στη συνείδηση εκατομμυρίων Ελλήνων. Πρόκειται για την πιο γνωστή ερμηνεύτρια των τραγουδιών του αξέχαστου δημιουργού και οι επιτυχίες της βρίσκονται ακόμη στα χείλη όλων μας.
«Ο θάνατος του Μίκη Θεοδωράκη σαφέστατα ήταν χτύπημα για όλους. Για εμένα ο Μίκης ήταν πατέρας και τελευταία υπέφερε και ήθελε να ''φύγει'', να ξεκουραστεί, και είναι άσχημο να βιώνεις τον πόνο ενός αγαπημένου προσώπου. Πήγα και τον είδα και λύγισα. Ήταν αναμενόμενο λίγο-πολύ, έφυγε πλήρης ημερών, έφυγε βέβαια το σώμα, γιατί ο Μίκης υπάρχει και θα τον ανακαλύψουν και οι επόμενες γενιές».
«Το έργο του Μίκη Θεοδωράκη συνομιλεί με την εποχή του και την Ιστορία, αυτό είναι τέχνη, και ο Μίκης έκανε τέχνη», λέει η Μαρία Φαραντούρη. «Ο Μίκης είναι το έργο του, θα υπάρχει πάντα!».
Οταν ο Μίκης πρωτοάκουσε τη Μαρία Φαραντούρη, μαθήτρια τότε, 16 ετών
«Είναι παραμύθι, όσο το σκέφτομαι, η πρώτη μας επαφή. Εγώ καταλαβαίνεις μπροστά στην αύρα και τη σημαντική του προσωπικότητα αισθάνθηκα συγκλονισμένη, όμως αυτό που έκανε εντύπωση ήταν ότι είχα μεγάλη αυτοπεποίθηση.
Όταν με άκουσε ένα βράδυ να τραγουδάω τον ''Καημό'' στο θέατρο του Πειραιά, στα πλαίσια του συλλόγου Φίλων Ελληνικής Μουσικής, μόλις είχα ξεκινήσει, παιδιά όλοι, ο Λοΐζος, ο Λεοντής, ο Μαυρουδής, ο Σαββόπουλος, είχαμε χορωδία και δίναμε συναυλίες. Εκείνο το βράδυ του 1963 είχαμε καλέσει τον Μίκη. Θυμάμαι, ήμουν μαθήτρια, πήγαινα σχολείο και όταν τελείωσα το τραγούδι, στεκόμουν δίπλα στη μανούλα μου, με πλησίασε και μου λέει ''Τι είναι αυτό; Θέλεις να γίνεις ιέρειά μου; Γεννήθηκες για τη μουσική μου, το ξέρεις;''. Και εγώ του είπα ''Το ξέρω'' , με μία, πώς να σου πω, πεποίθηση ισχυρή».
Η πρώτη ηχογράφηση του Μίκη με τη Μαρία Φαραντούρη
«Με άκουσε ακόμα μία φορά και με κάλεσε στην Columbia για να τραγουδήσω. Με γνώρισε και ο διευθυντής της εταιρείας, ο Λαμπρόπουλος, και πήγα και σε έναν ζωγράφο για να μου κάνει το πορτρέτο. Ετσι έγινε η πρώτη μας ηχογράφηση, με ένα δισκάκι που περιείχε τέσσερα τραγούδια. Δύο από το ''Εκκρεμές'' και δύο λαϊκά.
»Θυμάμαι με αιφνιδίαζε με έργα μέσα σε πυκνό χρονικό διάστημα. Την επόμενη χρονιά μού έδωσε το ''Μαουτχάουζεν''. Με είχε καλέσει στο σπίτι του και μου είπε: ''Σημείωσε την ημερομηνία που σου δίνω αυτό το έργο, το Μαουτχάουζεν''. Είχε δώσει το βιβλίο ο Καμπανέλης στον Μίκη και εκείνος το έκανε τραγούδι. Συγκλονιστικά κομμάτια, θρηνητικά, ελεγειακά, ο έρωτας στο στρατόπεδο... Τα ηχογραφούμε και αρχίζουν οι συναυλίες... Εγώ το ''Μαουτχάουζεν'' και ο Μπιθικώτσης τη ''Ρωμιοσύνη'', πω πω, τι να σου λέω τι γινότανε».
«Ταυτόχρονα, θυμάμαι, έγραψε και τον ''Κύκλο Φαραντούρη'' και αυτό ήταν τεράστια τιμή για εμένα, γιατί ο Μίκης Θεοδωράκης δεν έγραψε κύκλο τραγουδιών για κανέναν άλλον».
Το μήνυμα του Μίκη στη Φαραντούρη μέσα σε ένα κουτάκι τσίχλες
«Θυμάμαι όταν ξέσπασε το '67 η δικτατορία, ο Μίκης κρύφτηκε και μου έστειλε ένα σημείωμα μέσα σε ένα κουτί με τσίχλες για να μου πει: ''Μαρία, τώρα που απαγορεύτηκε η μουσική μου, ξεκίνα το μεγάλο ταξίδι σου στο εξωτερικό''. Δημιούργησε μία ορχήστρα και έτσι βγήκαμε έξω, πήγαμε Γαλλία, ένα συναρπαστικό ταξίδι, ήμασταν στο επίκεντρο, μας έπαιζαν οι τηλεοράσεις, προερχόμαστε από τη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία και τώρα είχε δικτατορία και αυτό ήταν κάτι που δεν μπορούσε να ανεχτεί η Ευρώπη.
Ηταν μια εποχή που «έβραζε», νέες εικόνες, ιδέες, και εμείς ελεύθεροι να τραγουδάμε. Μία αδιάσπαστη ροή ζωής με τον Μίκη, που δεν μπορώ να ξεχάσω, δημιουργίας και αντίστασης. Και ταυτόχρονα διαμαρτυρία μέσα από τα τραγούδια και τις μελωδίες του Μίκη. Και ξέρεις, κανένας άλλος καλλιτέχνης δεν είχε τέτοια διείσδυση σε παγκόσμια ακροατήρια, με τραγούδια στην ελληνική γλώσσα. Ηταν και η Μούσχουρη, αλλά τραγουδούσε γαλλικά. Ο Μίκης έβαλε το ελληνικό τραγούδι στα χείλια όλων».
«Πάντα είχα βαθιά πίστη σε αυτό που έκανα, αυτοπεποίθηση και συνείδηση του μεγαλείου, πάντα. Επτά χρόνια στο εξωτερικό και έπειτα πίσω, ελεύθεροι, στην πατρίδα.
«Εγώ τώρα έχω πολλές στιγμές με τον Μίκη, δεν υπάρχει αμφιβολία, ένα πράγμα που θα έλεγα όμως είναι ότι γνωρίσαμε πολλές προσωπικότητες στο εξωτερικό και όλοι τον υποστήριξαν, από Αλιέντε, Κάστρο, Πάλμε.
»Τι να σου λέω... Δώσαμε συναυλίες στο Μαουτχάουζεν, τραγουδούσα το ''Κάντο Χενεράλ'' το 2009 στη Γερμανία και από κάτω ήταν η Μέρκελ. Τα μεγαλύτερα θέατρα σε όλο τον κόσμο, με χιλιάδες κόσμο και ιδιαίτερα την εποχή της δικτατορίας, να έρχονται σαν συμπαράσταση για τους Ελληνες και τον αγώνα μας, αλλά και να τραγουδήσει τον Μίκη. Τότε όλοι ήξεραν τον ''Ζορμπά'' και μέσα από τον Μίκη έμαθαν και τους Έλληνες ποιητές. Ημουν προεξάρχουσα τότε και ο Μίκης τραγουδούσε, μαζί μας ο Καλογιάννης, ο Πέτρος Πανδής, στιγμές που δεν ξεχνιούνται».
«Ο Μίκης είναι στο αίμα μου, είναι ο πατέρας μου, ο μέντοράς μου, με σημάδεψε βαθιά και τίποτα από αυτά δεν ξεπερνιέται ποτέ. Ακόμα και άλλα πράγματα που έκανα καλλιτεχνικά, όταν είχα την ανάγκη να δραπετεύσω, αμέσως γύριζα στη βάση μου. Ο Μίκης δεν είχε καμία αντίρρηση, χαιρότανε που έκανα άλλα πράγματα, γιατί ήξερε ότι εγώ ανήκω σε εκείνον. Ένα μεγάλο ταξίδι που δεν έχει τελειώσει, γιατί για εμένα ο Μίκης δεν έχει φύγει», τονίζει η μεγάλη ερμηνεύτρια Μαρία Φαραντούρη.
