Τι κοινό έχουν οι μηχανόβιοι, ο Andy Warhol, η Chanel, το Four Seasons Ηotel, o Bulgari, τα πολυκαταστήματα Barneys, ο Dior, ο Zegna, ο Fendi, το πανεπιστήμιο του Cornell, το Queens και το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας; Τον εκκεντρικό αρχιτέκτονα Peter Marino με τη δερμάτινη στολή που βραβεύθηκε πριν λίγες ημέρες στο The Design Prize 2021 και μόλις ανακαίνισε τη νέα μπουτίκ-μουσείο του οίκου Dior στο Παρίσι.
Αν νομίζετε ότι δεν γνωρίζετε τον σταρ αρχιτέκτονα των τελευταίων δεκαετιών που κρύβεται πίσω από την πρόσφατη ανακαίνιση της ναυαρχίδας του οίκου Dior -της θρυλικής μπουτίκ στην Avenue Montaigne που μόλις άνοιξε ξανά διαθέτοντας εστιατόριο, ζαχαροπλαστείο, τρεις κήπους και ένα μουσείο για τον Christian Dior- κάνετε λάθος. Οποιοσδήποτε έχει βολτάρει στους πιο εμπορικούς δρόμους του κόσμου, όπως η New Bond Street του Λονδίνου, το Rodeo Drive του Beverly Hills, το Tsim Sha Tsui του Χονγκ Κονγκ ή έχει απλώς δει φωτογραφίες από τις ναυαρχίδες των καταστημάτων των πιο πολυτελών οίκων μόδας ή του γνωστού ξενοδοχείου Four Seasons Hotel, σίγουρα έχει θαυμάσει, έστω και εν αγνοία του, τα αρχιτεκτονικά αριστουργήματα, αληθινά έργα τέχνης, του Peter Marino.
Aπό την ίδρυση της δικής του εταιρίας, την Peter Marino Architect PLLC το 1978 μέχρι και σήμερα είναι ο νούμερο ένα αρχιτέκτονας των διεθνών οίκων μόδας, των εσωτερικών διάσημων ξενοδοχείων, ιδιωτικών, εμπορικών, επιχειρηματικών χώρων και πολυάριθμων κατοικιών ιδιαίτερου κάλλους, όπου το εκκεντρικό παντρεύεται με το κλασσικό και γίνεται διαχρονικό.
Πριν λίγες ημέρες μια ακόμα σημαντική διάκριση ήρθε για τον σπουδαίο αρχιτέκτονα: ο Peter Marino κέρδισε το σπουδαίο βραβείο The Design Prize 2021, στην κατηγορία Βest Εxhibition, για το το ίδρυμα τέχνης Peter Marino που εγκαινιάστηκε πρόσφατα στο Southampton. Το ίδρυμα εκεί εκθέτει πάνω από 100 έργα τέχνης και ντιζάιν από τη συλλογή του αρχιτέκτονα.
Ο Andy Warhol, τα party στο Factory, ο Yves Saint Laurent
Η ζωή του αυτοδημιούργητου Peter Marino ξεκίνησε από το Queens, σε μια μεσοαστική οικογένεια Ιταλικής καταγωγής. Ο πατέρας του ήταν μηχανικός και η μητέρα του γραμματέας.
Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο πανεπιστήμιο Cornell της Νέας Υόρκης από όπου και αποφοίτησε. Έκανε την πρακτική του και εργάστηκε στα αρχιτεκτονικά γραφεία Skidmore Owings & Merill, George Nelson and I.M. Pei / Cossutta & Ponte.
Ο προάγγελος της τεράστιας επιτυχίας του όμως, ήταν η γνωριμία του με τον Andy Warhol και το ξακουστό Factory καθώς και το ότι τότε υπήρξε φίλος της Pat Hackett, στενής συνεργάτιδος του Warhol και μετέπειτα επιμελήτριας του γνωστού βιβλίου του «The Andy Warhol Diaries», σε μια εποχή όπου όλα μπορούσαν να συμβούν και όλα συνέβησαν: ο Andy Warhol αναθέτει στον ταλαντούχο αλλά άγνωστο ακόμα Peter να φτιάξει το σπίτι του. Αμέσως μετά, παρόλο που ελάχιστοι έχουν δει το σπίτι αυτό, αλλά αρκεί το ότι ακούγεται στους κύκλους του τότε jet set, των σταρ καλλιτεχνών και της αριστοκρατίας το όνομά του ως του αρχιτέκτονα που διάλεξε ο Andy, ακολουθεί το σπίτι των Yves Saint Laurent και Pierre Berge στο Μανχάταν και αμέσως μετά το διαμέρισμα των Gianni και Marella Agnelli στο Park Avenue. Όλα όσα ακολούθησαν μετά είναι σκληρή δουλειά και ιστορία. Ή πιο σωστά το απόλυτο success story.
Έχει λάβει πολυάριθμα βραβεία υψηλού κύρους για τις δουλειές του, είναι μέλος των διοικητικών συμβουλίων των N.Y. Foundation for Architecture, The Venetian Heritage Foundation for Architecture, L'Union Central des Arts Decoratifs και άλλων διεθνών οργανισμών. Το 2012 το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας του έδωσε τον τιμητικό τίτλο Chevalier de l'Ordre des Artes et des Lettres, ένα από τα πιο σημαντικά βραβεία παγκοσμίως, καθώς αναγνωρίζει το έργο όσων συμβάλλουν στην προαγωγή των τεχνών και των γραμμάτων και την διαφύλαξη της πολιτισμικής κληρονομιάς.
Γιατί φοράει πάντα δερμάτινη στολή με χειροπέδες;
Δεν χρειάζεται να γνωρίζει κανείς τίποτε από όλα αυτά όμως για να καταλάβει ότι ο συγκεκριμένος κύριος είναι ένας αληθινός σταρ με το που θα τον αντικρίσει. Ένα αληθινό «αρχιτεκτόνημα» δικής του επινόησης, δημιουργίας και στυλ: Μυώδης, ντυμένος πάντα με custom made δερμάτινες πανοπλίες, κατάμαυρα ξυρισμένα σε ένα δικό του Mawhok στυλ μαλλιά, δερμάτινες χειροπέδες, biker boots, δερμάτινα κασκέτα, τατουάζ, ζώνες σε σημεία που δεν το περιμένεις, αλυσίδες, δαχτυλίδια με νεκροκεφαλές, σαν να έχει μόλις βγει από το πιο hardcore Βερολινέζικο μπαρ, έτοιμος να καβαλήσει μία από τις πέντε μηχανές του και αντί να χαθεί στο ηλιοβασίλεμα να εμφανιστεί στο πιο αυστηρό -ως προς τον ενδυματολογικό του κώδικα- εστιατόριο ή και κλειστό κλαμπ της υψηλής κοινωνίας στο οποίο μόνο αυτός θα επιτρεπόταν να περάσει ντυμένος έτσι.
Η εκκεντρική εμφάνιση του και οι αντιδράσεις σχετικά με αυτήν είναι κάτι το οποίο φαίνεται να τον διασκεδάζει ιδιαιτέρως: Διηγείται ο ίδιος στο στο αρχιτεκτονικό διεθνές περιοδικό Architectural Digest ότι το 2009 σε ένα φιλανθρωπικό κονσέρτο στο Παρίσι, με πιανίστρια της βραδιάς την Helene Mercier, τότε σύζυγο του προέδρου της LVMH Bernard Arnault, o Γάλλος μεγιστάνας Serge Dassault προσπάθησε να τον πετάξει έξω. Εις μάτην ο Peter Marino προσπαθούσε να του εξηγήσει ότι είναι επίτιμος καλεσμένος των Arnaults, μέχρι που ευτυχώς τον έσωσε ο τότε επικεφαλής του Dior δίνοντας τις απαραίτητες εξηγήσεις.
Τρώει πόρτα ακόμα και στα πάρτυ που είναι προς τιμήν του
Όταν ο οίκος Zegna αποφάσισε να παραθέσει ένα δείπνο προς τιμήν του στο κλειστό και αυστηρό ως προς το dress code του γνωστού παραδοσιακού κλαμπ της υψηλής κοινωνίας στο Μανχάταν το University Club, αναγκάστηκε ο ίδιος ο Zegna να τους τηλεφωνήσει για να τους πει ότι καθώς το δείπνο γίνεται για τον Peter Marino θα ήταν απολύτως απαραίτητο να του επιτραπεί να παραστεί στον εν λόγω χώρο, γι αυτό και φρόντισε να τους ενημερώσει περί του ενδυματολογικού και όχι μόνο ιδιαίτερου στυλ του, στέλνοντας τους φωτογραφίες του με φαξ, οι οποίες έπρεπε να εγκριθούν από τους υπεύθυνους του χώρου. Τελικά εγκρίθηκαν.
Το στυλ του τον διασκεδάζει και στην Σαουδική Αραβία, χωρίς βέβαια να γνωρίζουμε αν διασκεδάζει και τη Σαουδική Αραβία: «Πρέπει να με δείτε πώς φαίνομαι στη Σαουδική Αραβία. Όλοι φοράνε ολόλευκες ρόμπες κι εγώ είμαι αυτός που είναι ντυμένος στα μαύρα», έχει δηλώσει στο Architectural Digest.
Κοιτώντας τον Peter Marino και τα έργα του σκέφτομαι ότι εκτός από σημαντικός αρχιτέκτονας, και σταρ είναι κυρίως ένας καινοτόμος (αιώνιος) νεαρός. Διαβάζω τις ημερομηνίες και καθώς προσπαθώ να υπολογίσω την ηλικία του, πιστεύω πως ό,τι ακριβώς ισχύει για τα αρχιτεκτονικά του έργα ισχύει και για τον ίδιο. Οι ημερομηνίες και οι ηλικίες δεν έχουν καμία σημασία. Το σημαντικό,το μοναδικό, το ωραίο, το στυλ, η κομψότητα και η καλαισθησία είναι πάντα καινοτόμα διαχρονικά, δηλώνουν τον ενθουσιασμό της νεότητας.
Γιατί έχει μεγαλουργήσει στο design ο Peter Marino;
«Πάντα λέω στα παιδιά που δουλεύουν για εμένα να προσπαθούν να πηγαίνουν γύρω από τη μέση: ή πιο πάνω ή πιο κάτω. Οι ανασφαλείς θέλουν να βρίσκονται στη μέση. Τους κάνει να αισθάνονται ασφαλείς. Εμένα η μέση δεν με κάνει να νιώθω ασφαλής. Με πνίγει», έχει δηλώσει στους Financial Times απαντώντας με μία ατάκα το μεγαλείο της αισθητικής του που έχει γράψει ιστορία στα πολυτελή brands του μεταπολεμικού δυτικού κόσμου.
Μάρμαρο, ατσάλι, μέταλλα, ξύλο, γυαλί, κρύσταλλο, φως. Χώροι γήινοι και εξωπραγματικοί συγχρόνως, γλυπτά κρεμασμένα από ταβάνια, τζαμαρίες που φοράνε πέρλες, επιβλητικές, ογκώδεις και συμμετρικές εκπλήξεις, σκάλες που σου δίνουν την εντύπωση ότι ίπτανται και αιωρούνται στο χώρο αρμονικά, εξωπραγματικά, εσωτερικοί χώροι οι οποίοι καθορίζονται από το εξωτερικό περιβάλλον,από την ιστορία, από το προϊόν, από το όνειρο, τόσο αληθινά όσο και η τελειότητα.
Έργα τέχνης, ειδικές παραγγελίες σε συγκεκριμένους καταξιωμένους καλλιτέχνες, διαλεγμένες και φτιαγμένες αποκλειστικά για τα έργα τέχνης του αρχιτέκτονα, τους χώρους του, συνυπάρχουν άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους και αυτόνομα μαζί, σε μια τέλεια σύζευξη.
Μια ματιά στις φωτογραφίες της δουλειάς του στο επίσημο σάιτ της εταιρίας του petermarinoarchitect.com είναι αρκετή για να σε κάνει να θες να ζήσεις έστω και για μερικά λεπτά μέσα τους. Ίσως αυτός να είναι και ο κύριος λόγος για τον οποίο τον προτιμούν σταθερά εδώ και χρόνια οι μεγαλύτεροι πολυτελείς οίκοι μόδας ως αρχιτέκτονα για τις μπουτίκ-ναυαρχίδες τους, με πιο πρόσφατο τον πολυχώρο του οίκου Dior στην Avenue Montaigne στο Παρίσι.
Η λέξη μπουτίκ είναι φτωχή για να περιγράψει αυτούς τους χώρους οι οποίοι δεν λειτουργούν ως απλός πόλος έλξης του καταναλωτή, αλλά ως μουσεία, πόλοι έλξης επισκεπτών που λατρεύουν την τέχνη. Χώροι τους οποίους ο καθένας από εμάς θα θελήσει να επισκεφτεί για να θαυμάσει, μαζί με τις δημιουργίες του εκάστοτε οίκου, ως εκθέματα υψηλής αισθητικής. Εκθέματα τα οποία ζούνε προσωρινά εκεί, τα οποία μπορούν να γίνουν και δικά μας, η απόκτηση τους όχι μια απλή αγορά αλλά μια υπόσχεση, ίδια με την απόκτηση ενός έργου τέχνης: Υπόσχεση ομορφότερης ζωής.