Έζησε περίπου πριν από 3.500 χρόνια, αλλά η τεχνολογία ανακατασκευής προσώπου έφερε πίσω στη ζωή μια γυναίκα από την Ύστερη Εποχή του Χαλκού στις Μυκήνες.
Η γυναίκα ήταν στα μέσα της τρίτης δεκαετίας της ηλικίας της όταν θάφτηκε σε βασιλικό νεκροταφείο μεταξύ του 16ου και του 17ου αιώνα π.Χ. Ο χώρος ανακαλύφθηκε τη δεκαετία του 1950 στην ηπειρωτική Ελλάδα, στις Μυκήνες, το βασίλειο του Αγαμέμνονα.
Η Δρ Έμιλι Χάουζερ, η ιστορικός που ανέθεσε την ψηφιακή ανακατασκευή, είπε στην εφημερίδα Observer: «Είναι απίστευτα μοντέρνα. Μου κόπηκε η ανάσα».
«Για πρώτη φορά κοιτάμε το πρόσωπο μιας γυναίκας από ένα βασίλειο που συνδέεται με την Ελένη της Τροίας και από εκεί που ο ποιητής Όμηρος φαντάστηκε τους Έλληνες του Τρωικού Πολέμου να ξεκινούν. Τέτοιες ψηφιακές ανακατασκευές μας πείθουν ότι αυτοί ήταν πραγματικοί άνθρωποι».
Η Χάουζερ, καθηγήτρια κλασικών σπουδών και αρχαίας ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ, είπε: «Είναι απίστευτα συναρπαστικό να σκεφτείς ότι, για πρώτη φορά από τότε που την έβαλαν κάτω από τη γη πριν από πάνω από 3.500 χρόνια, έχουμε τη δυνατότητα να κοιτάξουμε το πραγματικό πρόσωπο μιας βασιλικής γυναίκας της εποχής του Χαλκού».
«Αυτή η γυναίκα πέθανε περίπου στην αρχή της Ύστερης Εποχής του Χαλκού, αρκετές εκατοντάδες χρόνια πριν από την υποτιθέμενη ημερομηνία του Τρωικού Πολέμου».
Ο ψηφιακός καλλιτέχνης, Χουάνχο Ορτέγα Γ., ανέπτυξε το πρόσωπο με εξαιρετική ακρίβεια από μια πήλινη ανακατασκευή της ίδιας γυναίκας που είχε γίνει τη δεκαετία του 1980 από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, το οποίο ήταν πρωτοπόρο σε μία από τις βασικές μεθόδους ανακατασκευής προσώπου.
«Μπορούμε για πρώτη φορά να κοιτάξουμε στα μάτια το παρελθόν»
Η Χάουζερ, συγγραφέας του βιβλίου Mythica: A New History of Homer’s World, Through the Women Written Out of It, που θα δημοσιευθεί την επόμενη εβδομάδα, είπε ότι οι τεχνολογικές εξελίξεις, καθώς και η χρονολόγηση με ραδιοάνθρακα και η τρισδιάστατη εκτύπωση, έχουν οδηγήσει σε δραματικές βελτιώσεις στις ανακατασκευές του αρχαίου κόσμου.
«Μπορούμε για πρώτη φορά να κοιτάξουμε στα μάτια το παρελθόν», ανέφερε.
Η γυναίκα είχε θαφτεί με μία χρυσή μάσκα προσώπου και ένα σετ πολεμιστή με όπλα, περιλαμβανομένων τριών σπαθιών που υποτίθεται ότι ανήκαν στον άνδρα που ήταν θαμμένος δίπλα της, αλλά τώρα θεωρείται ότι ανήκαν σε εκείνη.
Η Χάουζερ είπε: «Η παραδοσιακή ιστορία λέει ότι, αν έχεις μια γυναίκα δίπλα σε έναν άνδρα, πρέπει να είναι η σύζυγός του». Είχαν παρατηρηθεί παρόμοια χαρακτηριστικά, αλλά το DNA επιβεβαίωσε ότι αυτοί ήταν αδελφός και αδελφή, όχι σύζυγοι.
Πρόσθεσε ότι τα αρχαιολογικά ευρήματα και η ανάλυση DNA επιτρέπουν «στις πραγματικές γυναίκες της αρχαίας ιστορίας να βγουν από τις σκιές».
Η κατάσταση των οστών της γυναίκας υποδηλώνει ότι υπέφερε από αρθρίτιδα στη σπονδυλική στήλη και τα χέρια της, ίσως «ένδειξη επαναλαμβανόμενου υφαντουργικού έργου, μια κοινή και σωματικά κουραστική δραστηριότητα για τις γυναίκες, και την οποία έχουμε δει να αναλαμβάνει η Ελένη στην Ιλιάδα», είπε η Χάουζερ.
«Οπότε αυτή είναι μια υπέροχη ευκαιρία να συνδέσουμε τις πραγματικές εμπειρίες των γυναικών με τους αρχαίους μύθους και τις ιστορίες».