Στο περιοδικό ΟΚ! έδωσε συνέντευξη η Ζένια Μπονάτσου όπου αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στο σπάνιο αυτοάνοσο που το οποίο είχε και ο πατέρας της Βλάσσης Μπονάτσος ενώ μίλησε και για την αξέχαστη Ζωή Λάσκαρη.
«Είναι ένα αυτοάνοσο, σπάνιο νόσημα που όταν στρεσάρομαι δημιουργείται στο σώμα μου ένα οίδημα. Ευτυχώς εγώ ξέρω τι έχω και μπορώ να το αντιμετωπίσω με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή. Για τον πατέρα μου όμως δεν ήταν το ίδιο γιατί δεν ήξεραν τι είναι…Και ήταν επικίνδυνο για εκείνον γιατί πρηζόταν στο πρόσωπο και μπορούσε να του κοπεί η αναπνοή. Τον έβλεπαν να πρήζεται και έψαχναν να βρούνε μήπως είναι αλλεργικός σε κάποιο φαγητό. Τότε στη Γερμανία ήταν γνωστή αυτή η ασθένεια, στην Ελλάδα την ήξεραν μόνο δυο τρεις γιατροί. Δύο χρόνια μετά τον θάνατό του, που οφειλόταν σε αυτό το σπάνιο νόσημα, η μητέρα μου βρήκε τελικά τι ήταν. Και στην πορεία διαπίστωσε ότι αυτό το νόσημα το είχε κι η μητέρα του πατέρα μου. Το θετικό είναι ότι μιλώντας για το πρόβλημα υγείας που έχω, υπήρξαν αρκετοί που μου έστειλαν μηνύματα στα social media με ανάλογα συμπτώματα και τους συμβούλευσα τι εξετάσεις να κάνουν και σε τι γιατρούς να απευθυνθούν», είπε χαρακτηριστικά η Ζένια Μπονάτσου για το αυτοάνοσο νόσημά της.
Στη συνέχεια και με αφορμή ότι σε λίγες μέρες συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από τον θάνατο της Ζωής Λάσκαρη, η Ζένια Μπονάτσου είπε: «Επειδή έχασα τον πατέρα μου στα επτά χρόνια μου, έχω συνειδητοποιήσει από πολύ νωρίς τον κύκλο της ζωής. Βέβαια, ποτέ δεν συνηθίζεις την απώλεια. Απλά επειδή σε μια τόσο τρυφερή ηλικία και αυτό έγινε μπροστά μου, με όλη τη σημασία της λέξης, είμαι λίγο πιο σκληραγωγημένη σε αυτό το θέμα και ίσως και πιο κυνική.
Όλα κάποτε τελειώνουν και το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να το αποδεχτείς, κρατώντας τις αναμνήσεις και την αγάπη που είχες για τον άνθρωπό σου. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πενθήσεις ή ότι δεν θα κάνεις καιρό να συνέλθεις. Αλλά αυτό που έγινε δεν περνάει από το χέρι σου και ούτε μπορείς να το αλλάξεις οπότε δεν βγαίνει τίποτα με το να κάθεσαι σπίτι σου και να κλαις.
Και οι δύο θα ήθελαν να με βλέπουν δραστήρια, χαρούμενη, να συνεχίζω τη ζωή μου και να πετυχαίνω τους στόχους μου. Και κάθε φορά που καταφέρνω κάτι στη δουλειά μου σκέφτομαι ότι τους κάνω υπερήφανους. Σίγουρα, επειδή μεγάλωσα με τη γιαγιά μου με στενοχωρεί που δεν είναι εδώ αλλά όλα κάνουν τον κύκλο τους».
Μάλιστα ανέφερε και τους λόγους για τους οποίους τσακωνόταν με τη Ζωή Λάσκαρη «Θυμάμαι τότε που ήταν στη μόδα οι νεκροκεφαλές στα ρούχα και στα αξεσουάρ, ότι μου είχε κάνει σκηνή μια φορά που με είδε να φοράω ένα τέτοιο T-shirt. “Είσαι καλά που έβαλες τις νεκροκεφαλές και τους θανάτους επάνω σου;”, μου κάνει. Το θυμάμαι τώρα και γελάω. Άλλη μια φορά είχα βγει και της είχα πει ότι θα γυρίσω στη 1:00 τελικά γύρισα στις 2:30. Το χειρότερο ήταν ότι με έπαιρνε τηλέφωνο και δεν το σήκωνα. Ε, όπως ήταν λογικό, όταν γύρισα, με περίμενε ξύπνια και μου φώναζε», είπε η Ζένια Μπονάτσου.