Εκρηκτικός με το παρατσούκλι «Βεζούβιος» και έτοιμος να μπλέξει σε καβγά. Αλλά την ίδια ώρα είχε απίστευτο ταλέντο, ήταν εκκεντρικός αλλά και ερημίτης. Ποιος ήταν ο Τζιν Χάκμαν.
Ο Τζιν Χάκμαν ήξερε ότι ήθελε να γίνει ηθοποιός από την ηλικία των 10 ετών, με πολλούς να πιστεύουν ότι τζάμπα σπαταλούσε το χρόνο του. Συγκεκριμένα, οι συμμαθητές τους στη σχολή υποκριτικής Pasadena Playhouse, όπου σπούδασε υποκριτική σε ηλικία 20 περίπου ετών, τον ψήφισαν ως «λιγότερο πιθανό να πετύχει».
Πόσο λάθος όμως έκαναν, όταν την ίδια κιόλας χρονιά μοιράστηκε ένα βραβείο με τον καρδιακό του φίλο Ντάστιν Χόφμαν.
Ένας από τους πιο ευπροσάρμοστους ηθοποιούς της γενιάς του
Αν θα μπορούσε να περιγράψει κανείς τον Τζιν Χάκμαν με λίγα λόγια θα έλεγε ότι ήταν ένας από τους καλύτερους και πιο ευπροσάρμοστους ηθοποιούς της γενιάς του, που αρνήθηκε να ακολουθήσει τον εύκολο δρόμο του Χόλιγουντ και δεν θέλησε να τυποποιηθεί.
Υποδύθηκε ήρωες και κακοποιούς σε δράματα, θρίλερ, ταινίες δράσης και κωμωδίες σε μια 40ετή καριέρα στην οποία παραδέχτηκε ότι η τάση εργασιομανίας του, ήταν σε βάρος της οικογένειάς του – χώρισε την πρώτη του γυναίκα μετά από 30 χρόνια γάμου, λόγω του φόρτου εργασίας του.
Κέρδισε Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου υποδυόμενος τον σκληροτράχηλο ντετέκτιβ Jimmy 'Popeye' Doyle στην ταινία The French Connection και Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου ως βάναυσος σερίφης 'Little' Bill Daggett στην ταινία Unforgiven.
Με την ίδια άνεση όμως μπόρεσε να υποδυθεί έναν εκκεντρικό οικογενειάρχη στην κωμωδία «The Royal Tenenbaums του 2001 (για την οποία κέρδισε Χρυσή Σφαίρα) ή να απογειώσει τον κακό ως Λέξ Λούθορ στις ταινίες του «Σούπερμαν».
Πώς απέκτησε το παρατσούκλι «Βεζούβιος»
Η καριέρα του μοναχικού αυτού σταρ, με τις περισσότερες από 70 ταινίες στο ενεργητικό του, δείχνει ακόμη πιο αξιοσημείωτη αν σκεφτεί κανείς πως ήταν εφιάλτης να δουλεύει κανείς μαζί του.
Ο υπέρμετρος εγωισμός του, η άγρια ιδιοσυγκρασία του και οι διαπληκτισμοί με τους σκηνοθέτες στα γυρίσματα του χάρισαν το παρατσούκλι «Βεζούβιος».
Ο ίδιος ισχυριζόταν ότι είχε «προβλήματα με τη σκηνοθεσία επειδή πάντα είχα πρόβλημα με την εξουσία». Ωστόσο, ήταν τόσο μεγάλο το ταλέντο του που οι σκηνοθέτες ανέχονταν πάντα την αγένειά του.
Σύμφωνα με τον Βρετανό σκηνοθέτη Άλαν Πάρκερ: «Κάθε σκηνοθέτης έχει μια λίστα με ηθοποιούς με τους οποίους θα έκανε τα πάντα για να συνεργαστεί, και βάζω στοίχημα ότι ο Τζιν ήταν σε όλες αυτές τις λίστες».
Έμπλεκε συνεχώς σε καβγάδες
Ένας βαθιά περίπλοκος άνθρωπος, ο μαχητικός Χάκμαν, πρώην πεζοναύτης των ΗΠΑ, μπορεί να μην λάτρευε τη βία στην οθόνη, αλλά λάτρευε τους καβγάδες στην πραγματική ζωή. Ο Ντάστιν Χόφμαν θυμάται τον φίλο του να του λέει κάποτε: «Πρέπει να φύγω» και να εξαφανίζεται σε ένα μπαρ «γιατί ήθελε να πλακωθεί με κάποιον».
Ακόμα και στα 70 του έμπλεκε έμπλεκε σε καβγάδες. Το 2001, ο 71χρονος Χάκμαν ξεκίνησε έναν καβγά με δύο άντρες για ένα μικρό τροχαίο ατύχημα στο δυτικό Χόλιγουντ. «Με ακούμπησε και τον χτύπησα» όπως είχε πει σε συνέντευξή του. «Τότε ο άλλος τύπος όρμησε πάνω μου. Είχαμε έναν άσχημο καβγά στο έδαφος. Ήρθε και η αστυνομία. Αλλά είχα ρίξει μερικές καλές βολές. Ο Τύπος με είχε αρπάξει από το λαιμό. Αυτό όμως είναι το άσχημο: όταν είσαι 70 ετών και καταλήγεις στο έδαφος».
Τα δύσκολα παιδικά χρόνια του Τζιν Χάφμαν- Η εγκατάλειψη από τον πατέρα του
H ενστικτώδης επαναστατικότητά του, όπως ισχυρίστηκε σε μια σπάνια συνέντευξη του 1994, οφείλεται σε μια τραυματική και δυστυχισμένη παιδική ηλικία, κατά την οποία ο βίαιος πατέρας του εγκατέλειψε την οικογένειά του όταν ήταν εκείνος 13 ετών και η αλκοολική μητέρα του πέθανε τελικά σε πυρκαγιά στο σπίτι το 1962, καθώς φέρεται να λιποθύμησε κρατώντας αναμμένο τσιγάρο.
Ο Χάκμαν μάλιστα, αποκάλυψε σε μια συνέντευξή του ότι εκμεταλλευόταν τον πόνο που βίωσε στα πρώτα χρόνια της ζωής του, στην υποκριτική, προσθέτοντας πως «οι δυσλειτουργικές οικογένειες έχουν γεννήσει αρκετούς πολύ καλούς ηθοποιούς».
Ο Χάκμαν και ο πατέρας του συνήθιζαν να περνούν τα Σάββατά τους μαζί, μέχρι που ο πατέρας του επέλεξε ένα Σάββατο για να εγκαταλείψει την οικογένεια.
Ο 13χρονος δεν είχε ιδέα ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. «Εκείνη τη μέρα, πέρασε από μπροστά μου και με χαιρέτησε και ήξερα από εκείνο το χτύπημα ότι δεν θα επέστρεφε», είπε ο Τζιν Χάκμαν. «Εκείνο το κύμα, ήταν σαν να μου έλεγε, ‘Ok. Είσαι μόνος σου τώρα, μικρέ’».
Κατατάχθηκε στους πεζοναύτες λέγοντας ψέματα για την ηλικία του
Λίγα χρόνια αργότερα, ο Χάκμαν εγκατέλειψε το σχολείο μετά από καυγά με τον προπονητή του στο μπέιζμπολ και, λέγοντας ψέματα για την ηλικία του, κατατάχθηκε στους Αμερικανούς πεζοναύτες σε ηλικία 16 ετών «αναζητώντας την περιπέτεια».
Για τα επόμενα τέσσερα χρόνια υπηρέτησε στη μεταπολεμική Κίνα και την Ιαπωνία ως ασυρματιστής πεδίου. Η αδυναμία του για καβγάδες τον έβαλε σε μπελάδες σε βαθμό που, αφού προήχθη σε δεκανέα, έχασε σχεδόν αμέσως τα γαλόνια του.
Το σημείο καμπής
Αποστρατεύτηκε το 1952 μετά τον τραυματισμό του σε τροχαίο ατύχημα και μετακόμισε στη Νέα Υόρκη σε ηλικία 22 ετών.
Επιθυμούσε να γίνει ηθοποιός, αλλά δεν ήταν και τόσο πρόθυμος να αφοσιωθεί στην εκμάθηση του επαγγέλματος, κατέληξε σε μια σειρά από αδιέξοδες δουλειές, όπως βοηθός καταστήματος, οδηγός φορτηγού και μεταφορέας επίπλων. Έζησε αυτό που ο ίδιος αποκάλεσε «σημείο καμπής» στη ζωή του το 1955, όταν, ενώ εργαζόταν ως θυρωρός ξενοδοχείου, πέρασε από μπροστά του ο πρώην λοχίας του στους πεζοναύτες και, χωρίς να τον κοιτάξει, μουρμούρισε: «Χάκμαν, είσαι ένα αξιολύπητο κάθαρμα».
Η ενασχόληση με την υποκριτική
Ταπεινωμένος, ορκίστηκε να κάνει ό,τι χρειάζεται για να γίνει ηθοποιός, και αφού παντρεύτηκε την πρώτη του σύζυγο, την Φέι Μαλτέζε, γραμματέα τράπεζας, το 1956, μετακόμισαν στην Καλιφόρνια.
Εκεί, γράφτηκε -σε ηλικία 26 ετών- στη σχολή υποκριτικής του θεάτρου Pasadena Playhouse Theatre. Ο μόνος του φίλος εκεί ήταν ο 19χρονος Χόφμαν, ο οποίος περιφερόταν με ένα γιλέκο από σουέτ και σανδάλια.
Στη συνέχεια επέστρεψε στη Νέα Υόρκη και, συνέχισε τις σπουδές του στην υποκριτική. Εκεί μαζί με τον Ντάστιν Χόφμαν ένωσαν τις δυνάμεις τους με έναν άλλο μελλοντικό σταρ, τον Ρόμπερτ Ντουβάλ. Η τριάδα αυτή λοιπόν, περνούσε τις ημέρες της στις οντισιόν και τα βράδια τους σε μπαρ.
Το 1964 κέρδισε έναν μικρό ρόλο στο Lilith, ένα κινηματογραφικό δράμα με τον Γουόρεν Μπίρι, και λίγα χρόνια αργότερα, ο Μπίτι του προσέφερε τον ρόλο του αδερφού του στον κλασικό κινηματογραφικό έργο «Μπόνι και Κλάιντ» του 1967. Ο σκηνοθέτης του, Άρθουρ Πεν, θα παρατηρούσε αργότερα ότι ο Χάκμαν ήταν ένας από τους σπάνιους ηθοποιούς που «ήταν πρόθυμοι να βουτήξουν το χέρι τους στη φωτιά μέχρι εκεί που μπορεί να φτάσει».
Η ταινία χάρισε στον Χάκμαν, που τότε ήταν 37 ετών, μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου, αλλά ακόμη και τότε συνέχισε να εργάζεται εμμονικά για να βελτιώσει τις υποκριτικές του ικανότητες. Διάσημος όμως έγινε το 1971 με την ταινία «The French Connection». Το 1977, ωστόσο, αποσύρθηκε από την υποκριτική. Ο σταρ που έλεγε ότι του άρεσε πάντα να τσαλακώνεται στους ρόλους του παραπονιόταν ότι απλά ξεκουραζόταν σε πλούσια αμειβόμενες αλλά μη απαιτητικές ταινίες όπως η ταινία καταστροφής Η περιπέτεια του Ποσειδώνα (1972) και η περιπέτεια της Λεγεώνας των Ξένων Πορεία ή Θάνατος (1977).
Τα οικονομικά προβλήματα τον ανάγκασαν να επιστρέψει στο Χόλιγουντ το 1981. Είχε σπαταλήσει τόσα πολλά σε αυτοκίνητα, αεροπλάνα και κακές επενδύσεις που αναγκάστηκε να δανειστεί το παλιό αυτοκίνητο της κόρης του για να πηγαίνει στις οντισιόν.
Ο Χάκμαν δέχτηκε άλλο ένα πλήγμα το 1982, όταν ο δικηγόρος και στενός του φίλος, Νόρμαν Γκέιρι, αυτοκτόνησε. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο γάμος του – από τον οποίο απέκτησε τρία παιδιά- κατέληξε σε διαζύγιο.
Ο Χάκμαν παραδέχτηκε ότι, όπως τόσοι πολλοί επιτυχημένοι ηθοποιοί που βρίσκονται πάντα μακριά από τα γυρίσματα, είχε παραμελήσει σοβαρά την οικογένειά του.
«Γίνεσαι πολύ εγωιστής ως ηθοποιός. Ξοδεύεις τόσα πολλά χρόνια θέλοντας απεγνωσμένα να αναγνωριστεί το ταλέντο σου και μετά, όταν αρχίζουν να σου προσφέρονται αυτοί οι ρόλοι, είναι πολύ δύσκολο να απορρίψεις οτιδήποτε», είπε. «Παρόλο που είχα οικογένεια, έπαιρνα δουλειές που μας χώριζαν για τρεις ή τέσσερις μήνες κάθε φορά» συνέχισε.
Μόλις ρωτήθηκε τι συμβουλή θα έδινε στον γιο του, παραδέχτηκε ότι είχε χάσει την επαφή μαζί του τόσο νωρίς στη ζωή του που δεν θα ήξερε από πού να ξεκινήσει προσπαθώντας να σχετιστεί μαζί του.
Η τελευταία του ταινία ήταν η πολιτική κωμωδία «Welcome to Mooseport» του 2004 και αυτή τη φορά η απόσυρσή του ήταν μόνιμη.
Η ζωή σαν ερημίτης με την δεύτερη γυναίκα του
Ο Χάκμαν δήλωσε αργότερα ότι εγκατέλειψε την υποκριτική όχι επειδή επέστρεψε να γυρίζει κακές ταινίες, αλλά επειδή, έχοντας προβλήματα με την καρδιά του, ένας γιατρός τον είχε προειδοποιήσει ότι οποιοδήποτε άλλο άγχος θα μπορούσε να τον σκοτώσει.
Μέχρι τότε είχε εγκατασταθεί σε ένα σπίτι δύο υπνοδωματίων στη Σάντα Φε του Νέου Μεξικού με τη δεύτερη σύζυγό του, την κατά 32 χρόνια νεότερη Μπέτσι Αρακαουά την οποία είχε παντρευτεί το 1991.
Ως εκ φύσεως κλειστός άνθρωπος, σύντομα τον χαρακτήρισαν ερημίτη, καθώς παρέμενε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας για πολλά χρόνια, αλλά περιστασιακά τον έβλεπαν να κάνει βόλτες με το ποδήλατό του στη Σάντα Φε.
Ο παλιός του φίλος Ρόμπερτ Ντουβάλ τον περιέγραψε ως «έναν βασανισμένο τύπο, πάντα στο δικό του χώρο, κάνοντας τα δικά του».
Ο Χάκμαν επέμεινε ότι ποτέ δεν θεωρούσε τον εαυτό του «σταρ» - τέτοιοι ήταν ο Γουόρεν Μπίτι, ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ και ο Μπραντ Πιτ, όπως θεωρούσε ο ίδιος.