Αν θέλει να γίνει κάποιος επαγγελματίας χορευτής, γνωρίζει ότι χρειάζεται μεγάλη ψυχική δύναμη και ότι η προπόνησή του θα περιλαμβάνει πολλή αυστηρότητα.
Ωστόσο, δυστυχώς τις περισσότερες φορές τα πράγματα ξεφεύγουν σε ακραίες καταστάσεις, καταστρέφοντας τη σωματική και ψυχική υγεία των αθλητών και αθλητριών του χορού. Πίσω από τις εντυπωσιακές εμφανίσεις των χορευτών και των χορευτριών κρύβονται επίπονες και σκληρές προπονήσεις και πολλές φορές κακοποιητικές συμπεριφορές.
Οι καταγγελίες για το σόου «Strictly Come Dancing»
Για κάτι τέτοιο κατηγορείται και η δημοφιλής εκπομπή χορού του BBC με τίτλο «Strictly Come Dancing», καθώς υπάρχουν ισχυρισμοί για λεκτική και σωματική κακοποίηση διαγωνιζομένων. Την ίδια στιγμή εγείρονται ανησυχητικά ερωτήματα σχετικά με το τι πιστεύουν οι επαγγελματίες χορευτές ότι είναι αποδεκτό όταν πρόκειται για προπόνηση.
Ο 30χρονος Graziano Di Prima αποβλήθηκε από το σόου την περασμένη εβδομάδα λόγω αναφορών ότι κακοποίησε λεκτικά και σωματικά την 27χρονη διάσημη παρτενέρ του Zara McDermott, κατά τη διάρκεια της περσινής σεζόν.
Το γεγονός αυτό ήρθε μόλις λίγες εβδομάδες μετά την αποβολή του 33χρονου Giovanni Pernice, ενώ διεξάγεται έρευνα από το BBC σχετικά με τους ισχυρισμούς της 50χρονης Amanda Abbington και δύο άλλων πρώην διάσημων συνεργατών για ανάρμοστη συμπεριφορά εκτός κάμερας.
Αλλά ίσως δεν είναι περίεργο που οι επαγγελματίες του Strictly, όπως ο Graziano και ο Giovanni, έχουν τόσο τιμωρητική εργασιακή ηθική και απαιτητικά πρότυπα, καθώς και οι δύο Σικελοί καλλιτέχνες έχουν φοιτήσει σε μία από τις μεγαλύτερες ακαδημίες χορού στην Ευρώπη, την περίφημη Team Diablo.
Από εκεί προέρχονται μερικοί από τους πιο επιτυχημένους πρωταθλητές του λάτιν χορού στον κόσμο. Ωστόσο, όπως λέγεται, έχει μια ανελέητη προσέγγιση στην προπόνηση, όπως 12ωρες προπονήσεις τη μέρα και επικίνδυνα επίπεδα απώλειας βάρους, αφού τους είπαν ότι «το αδύνατο είναι καλό».
Ωστόσο, η Team Diablo δεν είναι ο μόνος θεσμός που έχει κατηγορηθεί ότι προσφέρει βάναυση διδασκαλία. Ο κόσμος της χορευτικής εκπαίδευσης έχει αφήσει μερικούς χορευτές να παλεύουν ακόμα με τραύματα 40 χρόνια αργότερα, όπως αποκαλύπτει το FEMAIL σε δημοσίευμά του.
Συγκλονιστικές μαρτυρίες χορευτών και χορευτριών
Η Αμερικανίδα μπαλαρίνα Gelsey Kirkland περιέγραψε κάποτε στην αυτοβιογραφία της Dancing on My Grave του 1986 πώς η διατροφική της διαταραχή οφειλόταν στην «αισθητική του στρατοπέδου συγκέντρωσης» της κλασικής εκπαίδευσης μπαλέτου.
Πιο πρόσφατα, ο πρώην επαγγελματίας χορευτής Luke Jennings, 70 ετών, δήλωσε στο FEMAIL πως το body shaming και η κακοποίηση ήταν απλώς «αναμενόμενες» ως μέρος της χορευτικής εκπαίδευσης. Έχει συναδέλφους του με τους οποίους εκπαιδεύτηκε και οι οποίοι εξακολουθούν να βιώνουν τραύματα τέσσερις δεκαετίες αργότερα.
Αλλού, δεκάδες χορευτές έχουν βγει στο TikTok για να δείξουν τις εξαντλητικές καθημερινές ρουτίνες τους, δείχνοντας φωτογραφίες με πόδια τους που αιμορραγούν και τα μελανιασμένα σώματά τους. Πολλοί έχουν μιλήσει για το πώς οι σχολές χορού μπορούν να επηρεάσουν την ψυχική τους υγεία.
Η Vanessa Meikle, μια χορεύτρια, χρησιμοποίησε το TikTok για να δείξει μια εικόνα με ματωμένα και δεμένα πόδια, ενώ εξήγησε: «Έτσι μοιάζουν τα δάχτυλα των ποδιών του μπαλέτου».
Μια άλλη επαγγελματίας χορεύτρια, η Celeste Isabela Landeros, από το Μεξικό, μοιράστηκε στο TikTok ένα βίντεο με μώλωπες σε όλο της το σώμα.
Η Celeste είπε ότι οι μπαλαρίνες είναι «πολεμιστές του πόνου» και ότι «ο πόνος είναι κάτι που αφορά τους χορευτές», καθώς μοιράστηκε μια συλλογή από βίντεο με τον εαυτό της μελανιασμένο παντού, με πόδια γεμάτα φουσκάλες και κοψίματα.
Μια άλλη χορεύτρια, η Natalie Palmgren, μοιράστηκε βίντεο με τον εαυτό της να τρέμει στο μάθημα και να ιδρώνει λέγοντας ότι «το μπαλέτο είναι εξάντληση».
Η Amy Loring, μακιγιέζ για την τηλεόραση από το Κάρντιφ, δήλωσε ότι έφυγε από τη σχολή χορού με «πολλά χρέη» και θα στείλει στη σχολή χορού τα «τιμολόγια θεραπείας» της, λέγοντας ότι εξακολουθεί να αντιμετωπίζει το ψυχολογικό τραύμα που της δημιούργησε.
Μια άλλη χορεύτρια, η Olivia, από το μπαλέτο του Κάνσας Σίτι -που ακούει στο όνομα Liv On Pointe στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης- δήλωσε ότι οι χορευτές δεν επιτρέπεται να μιλούν κατά τη διάρκεια του μαθήματος και εξασκούνται με «σπασμένα κόκαλα».
Πρόσθεσε ότι οι χορευτές μπαλέτου είναι «μαζοχιστές» που «δεν πληρώνονται πολύ» με μόνο το 3% όσων πηγαίνουν σε σχολές χορού να καταφέρνουν να κάνουν επαγγελματική καριέρα.
«Ένας φαύλος κύκλος στον απομονωμένο κόσμο των χορευτών»
Μιλώντας στο FEMAIL, ο πρώην επαγγελματίας χορευτής Luke Jennings εξήγησε επίσης ότι «όλες οι προπονήσεις χορού είναι αυστηρές», κάτι που μπορεί να προκαλέσει σοκ σε διασημότητες που κατευθύνονται σε σόου όπως το Strictly Come Dancing.
Σε ηλικία 30 ετών υπέστη έναν τραυματισμό και άλλαξε καριέρα για να γίνει κριτικός χορού και δημοσιογράφος, προτού ασχοληθεί με τη μυθοπλασία -και γράψει τα εξαιρετικά επιτυχημένα μυθιστορήματα Codename Villanelle- τα οποία αποτέλεσαν τη βάση για την τηλεοπτική σειρά Killing Eve.
Ο ίδιος δήλωσε: «Υπάρχουν συγκρούσεις μεταξύ αυτού που περιμένει ο κόσμος σε ένα σόου όπως το Strictly και αυτού που χρειάζεται για την εκπαίδευση στον χορό. Δεν υπάρχει περίπτωση ένα τέτοιο σόου να μην είναι σκληρό, οποιαδήποτε είναι η σωματική πειθαρχία.
«Υπάρχουν πολλά τείχη που έπρεπε να συντριβούν για ένα σόου όπως το Strictly. Είναι σκληρό και αυστηρό και πολλές από τις σύγχρονες κουλτούρες δεν είναι συμβατές με τα αυστηρά προγράμματα. Πολλοί άνθρωποι είναι αφελείς για το πόσο δύσκολο είναι. Αλλά υπάρχουν σίγουρα μέρη που αγγίζουν τα όρια του απαράδεκτου. Απλώς περιμέναμε να μας φωνάξουν, να μας τραβήξουν, να μας σπρώξουν, να μας τρυπήσουν και να μας ντροπιάσουν για το σώμα μας».
Ο συγγραφέας πρόσθεσε ότι υπάρχει ένας «φαύλος» κύκλος στον «απομονωμένο» κόσμο των χορευτών.
«Περιβάλλοντα όπως αυτό είναι μια πρόσκληση για τους νταήδες. Οι δάσκαλοι του σήμερα είναι χορευτές τού χθες και πολλοί έχουν περάσει τα ίδια. Δεν υπάρχει ποτέ καμία δικαιολογία για τον εξευτελισμό και την υποτίμηση του σώματος. Και υποψιάζομαι ότι αυτό έρχεται ως ένα αγενές σοκ για πολλούς. Είναι μια πολύ λεπτή γραμμή».
«Υπήρχε μια απλή εξίσωση τότε: για να γίνεις επαγγελματίας χορευτής έπρεπε να περάσεις από ένα boot camp για μερικά χρόνια, ήταν σαν μια εμπειρία μύησης για να γίνεις επαγγελματίας. Και σίγουρα είχε τα θύματά του. Υπήρχαν άνθρωποι με τους οποίους προπονήθηκα εκείνη την εποχή και οι οποίοι ντράπηκαν για το σώμα τους και εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν αυτή την εμπειρία 40 χρόνια αργότερα. Σταμάτησα να χορεύω λόγω ενός τραυματισμού, αλλά νομίζω ότι με βοήθησε. Μου έδωσε μια σκληρότητα και αυστηρότητα, και για πολλούς ανθρώπους είναι απολύτως προστιθέμενη αξία».
«Προσωπικά μιλώντας ήταν πραγματικά θετικό, αλλά σίγουρα είναι κάτι που πρέπει να εξετάσετε κατά περίπτωση, έβλαψε άλλους. Ο χορός είναι πραγματικά πολύ δύσκολος και ο κόσμος απογοητεύεται και είναι μοχθηρός. Είναι δύσκολο να ευθυγραμμιστείς με τις πολιτιστικές προσδοκίες του σήμερα. Το θέμα με κάτι σαν το Strictly, είναι ότι άνθρωποι από τον κόσμο του χορού συναντούν ανθρώπους από τον κόσμο των πολιτών και δεν είναι καλή συνάντηση».
«Μην τρώτε, αδυνατίστε»
Μια έρευνα του BBC Panorama πέρυσι είδε δεκάδες χορευτές να μιλούν για τον χρόνο τους στις βρετανικές σχολές, λέγοντας ότι υπόκεινται σε σωματική ντροπή, η οποία συχνά οδηγούσε σε διατροφικές διαταραχές.
Σύμφωνα με την Alice Robb, Αμερικανίδα συγγραφέα του «Don't Think, Dear: On Loving and Leaving Ballet», είπε στο Femail ότι υπάρχει μια «μακρά παράδοση καταχρηστικής συμπεριφοράς στην εκπαίδευση χορού», ενώ την ίδια στιγμ, οι δάσκαλοι και οι δασκάλες χορού απαιτούν από τους μαθητές και μαθήτριές τους να χάνουν συνεχώς βάρος.
Πέρυσι, μια νεαρή χορεύτρια δήλωσε στο BBC Panorama ότι ένας διατροφολόγος της Βασιλικής Σχολής Μπαλέτου τής είπε «μην τρως υδατάνθρακες» και αποκάλυψε ότι κοιμόταν με μεμβράνη στα πόδια της για να «ιδρώσει».