Όλα τα ευτυχισμένα ζευγάρια έχουν όντως κάτι κοινό: τηρούν τη φόρμουλα ή «αναλογία 5:1».
Υπάρχει μια διάσημη φράση περί οικογενειών και σχέσεων στην «Άννα Καρένινα» του Λέοντος Τολστόι: «Όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες είναι ίδιες, αλλά κάθε δυστυχισμένη οικογένεια είναι δυστυχισμένη με τον δικό της τρόπο».
Το βιβλίο είναι ασφαλώς μυθοπλασία, αλλά ορισμένοι ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι τα ευτυχισμένα ζευγάρια έχουν όντως κάτι κοινό: τηρούν τη φόρμουλα ή «αναλογία 5:1». Σύμφωνα με αυτή την έννοια, για κάθε αρνητική αλληλεπίδραση που συμβαίνει κατά τη διάρκεια ενός καβγά, θα πρέπει να υπάρχουν πέντε ή περισσότερες θετικές αλληλεπιδράσεις.
Η άποψη του Ινστιτούτου Gottman
Το Ινστιτούτο Σχέσεων Gottman σημειώνει ότι ο απλός αυτός κανόνας επινοήθηκε από τους ψυχολόγους John M. Gottman και Robert W. Levenson, οι οποίοι άρχισαν να μελετούν τα ζευγάρια τη δεκαετία του 1970 ζητώντας τους να επιλύσουν μια διαφωνία μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα.
Παρατηρώντας τον τρόπο με τον οποίο προσέγγιζαν την επίλυση των διαφωνιών, κατέληξαν να προβλέπουν με ακρίβεια άνω του 90% ποια από τα ζευγάρια θα έμεναν μαζί και ποια θα χώριζαν.
Οι δύο ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η διατήρηση ενός συγκεκριμένου αριθμού θετικών αλληλεπιδράσεων κατά τη διάρκεια στιγμών σύγκρουσης είναι το μυστικό για μια σταθερή και διαρκή σχέση και ότι χρειάζονται τουλάχιστον πέντε θετικές αλληλεπιδράσεις για να ξεπεραστεί μια αρνητική.
Σύμφωνα με τον Dr. Gottman, οι διαφωνίες είναι αναπόφευκτες σε όλους τους γάμους -συμπεριλαμβανομένων των υγιών-, αλλά και τα δύο μέρη θα πρέπει να προσπαθούν να διορθώσουν γρήγορα τα πράγματα.
«Ο θυμός έχει αρνητικά αποτελέσματα στο γάμο μόνο αν εκφράζεται μαζί με κριτική ή περιφρόνηση ή αν είναι αμυντικός», εξηγεί ο Gottman στο βιβλίο του «Why Marriages Succeed or Fail: And How You Can Make Yours Last».
Ο Dr. Gottman περιέγραψε απλές και θετικές αλληλεπιδράσεις που μπορούν να βοηθήσουν τα ζευγάρια να εκτιμούν ο ένας τον άλλον ακόμη και σε στιγμές διαφωνίας και μπορούν να χρησιμεύσουν για την ενίσχυση μιας σχέσης με την πάροδο του χρόνου.
Ας τις δούμε αναλυτικά παρακάτω:
Δείχνοντας ενδιαφέρον
Όταν ο σύντροφός σας παραπονιέται για κάτι, τον ακούτε; Είστε περίεργοι για το γιατί ακριβώς είναι τόσο αναστατωμένος; Το να δείχνετε ενδιαφέρον κάνοντας συμπληρωματικές ερωτήσεις ή μέσω της γλώσσας του σώματος, είναι ένας απλός τρόπος για να τον κάνετε να νιώσει ότι τον ακούτε και να τον διαβεβαιώσετε ότι παίρνετε το πρόβλημα στα σοβαρά.
Εκφράζοντας στοργή
Στο πλαίσιο μιας συζήτησης, οι εκφράσεις στοργής και η σωματική και λεκτική εγγύτητα μειώνουν το άγχος - αφήνουν το άλλο άτομο να καταλάβει ότι τελικά θα λύσετε το πρόβλημα μαζί, σαν ομάδα και όχι ατομικά.
Κάνοντας μικρές αλλά ουσιαστικές χειρονομίες
Σύμφωνα με τους ειδικούς του Ινστιτούτου Gottman, οι μικρές χειρονομίες προσοχής και οι εκδηλώσεις στοργής, όταν επαναλαμβάνονται με την πάροδο του χρόνου, έχουν θετικό αντίκτυπο στη σχέση. Αποτελούν «ρυθμιστικά» σήματα που προσμετρώνται σε αυτές τις τόσο σημαντικές θετικές αλληλεπιδράσεις κατά τη διάρκεια μιας διαφωνίας.
Εστιάζοντας στα κοινά σημεία
Η έμφαση στα σημεία στα οποία συμφωνείτε κατά τη διάρκεια μιας διαφωνίας θα σας βοηθήσει να επιλύσετε τα πράγματα πιο γρήγορα.
Εκφράζοντας συγγνώμη και συμπάθεια
Η ενσυναίσθηση είναι μια από τις βαθύτερες μορφές ανθρώπινης σύνδεσης, ένας τρόπος να κάνετε ένα άλλο άτομο να νιώθει ότι το καταλαβαίνετε και ότι το αγαπάτε.
Αποδεχόμενοι την οπτική γωνία του άλλου ατόμου
Μπορείτε να αναγνωρίσετε τη διαφορετική άποψη ενός άλλου ατόμου χωρίς απαραίτητα να συμφωνείτε μαζί της. Είναι ένας τρόπος για να κάνετε το άλλο άτομο να νιώσει ότι το σέβεστε.
Μοιραζόμενοι ένα αστείο
Τα παιχνιδιάρικα και αστεία πειράγματα μπορούν να βοηθήσουν να μειωθεί η ένταση, ακόμη και σε μια έντονη διαφωνία.