Ο Θάνος Στασινός είναι ένας διακεκριμένος Έλληνας σεφ που ασχολήθηκε με τη μαγειρική κατά λάθος.
Λάτρευε το φαγητό από μικρός, βλέποντας τη μητέρα και τη γιαγιά του να δημιουργούν στην κουζίνα. Ωστόσο, αυτός που τον μύησε και τον ενέπνευσε ήταν ένας μάγειρας στον στρατό.
Έχει ταξιδέψει και εργαστεί σε πολλές χώρες του εξωτερικού, από το Περού και το Μεξικό μέχρι τη Γαλλία και την Ισπανία και έχει φέρει πολλά στοιχεία από τις κουζίνες τους στη μαγειρική του. Λατρεύει την λατινοαμερικανική και ιαπωνική κουλτούρα και, όπως λέει ο ίδιος, έχει «αλλεργία» στο κακό φαγητό.
Στο σπίτι του μαγειρεύει απλά, λιτά και απέριττα αλλά προτιμά να το κάνει για τους εκλεκτούς καλεσμένους του παρά για τον εαυτό του.
Αυτή τη στιγμή, συνεργάζεται με γνωστά εστιατόρια, όπως το Shisan sushi bar και το λατινοαμερικάνικο Che στον Πειραιά αλλά και πολυτελή ξενοδοχεία σε όλη την Ελλάδα.
Αυτό όμως δεν του φτάνει και θέλει συνεχώς να ασχολείται με νέα πράγματα και να εξελίσσεται. Έτσι αποφάσισε να σπουδάσει γλυπτική και θέλει να ασχοληθεί στο μέλλον και με την τέχνη.
Ο Θάνος Στασινός μίλησε στο Iefimerida.gr για τη ζωή, τη δουλειά και τα μελλοντικά του σχέδια...
Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Συγκεκριμένα στην Αργυρούπολη. Σπούδασα μαγειρική τέχνη στη σχολή Chef d’oeuvre και βγήκα στην αγορά εργασίας στα 18. Αριθμώντας 26 χρόνια στον επισιτιστικό τομέα, δεν έχω κάνει καμιά άλλη δουλειά στην μέχρι τώρα ζωή μου, ωστόσο σπουδάζω σε Σχολή Kαλών Tεχνών στον τομέα της Γλυπτικής.
Πώς μπήκε το φαγητό και η μαγειρική στη ζωή σας; Πώς αποφασίσατε να το κάνετε επάγγελμα;
Με την μαγειρική ασχολήθηκα κατά λάθος. Βέβαια, πάντα λάτρευα το φαγητό. Η μητέρα μου είναι σπουδαία μαγείρισσα και η γιαγιά μου στο φαγητό της είχε πολιτισμό. Όταν ήρθε η στιγμή να πάω στο στρατό, με έβαλαν στο μαγειρείο και για καλή μου τύχη έπεσα στα χέρια ενός επαγγελματία μάγειρα που έκανε κι αυτός την θητεία του. Αυτός, κατά κάποιο τρόπο, με μύησε στη μαγειρική.
Πού έχετε εργαστεί έως τώρα; Πώς ήταν η εμπειρία του εξωτερικού;
Έχω εργαστεί στο Μεξικό, στο Περού, την Γαλλία και την Ισπανία. Πιστεύω ότι κάθε μάγειρας θα πρέπει να αναζητήσει και άλλες κουζίνες και να δουλέψει σε ξένες χώρες. Με αυτό τον τρόπο θα πάρει εμπειρίες, όχι μόνο μαγειρικής φύσεως αλλά πάνω απ’ όλα κουλτούρας.
Έχετε κάποια αγαπημένη κουζίνα που είναι η ειδικότητά σας;
Δεν μπορώ να πω ότι έχω αγαπημένη κουζίνα, δεν κολλάω σε αυτά. Ωστόσο, έχω «αλλεργία» στο κακό φαγητό. Η εξειδίκευση μου βρίσκεται πάνω στην λατινοαμερικανική και ιαπωνική κουλτούρα. Είναι ένα πληθωρικό mix γεύσεων, εντάσεων και χρωμάτων.
Λίγα λόγια για την εμπειρία σας στην Ελλάδα. Πού σας βρίσκουμε τώρα; Με ποιους συνεργάζεστε;
Αυτή τη στιγμή η έδρα μου βρίσκεται στη Μύκονο στο εστιατόριο Byblos. Ωστόσο, υπάρχουν συνεργασίες σε όλη την Ελλάδα όπως με το Grand Resort Λαγονήσι, τον Όμιλο Shisan, το Che Cocina y Barra Sudamericana στον Πειραιά, το Mystiko στην Πελοπόννησο και τον Όμιλο Ella Resorts. Ακόμη συνεργάζομαι και τους Groupo Fishers στο Μεξικό.
Είχατε κάποιον μέντορα που σας ενέπνευσε σε αυτό το επάγγελμα;
Υπάρχουν πολλοί σεφ που με δέχτηκαν στο επαγγελματικό τους κατώφλι. Ωστόσο, αυτοί οι οποίοι μου έδωσαν την κινητήριο δύναμη για να εξελιχθώ είναι ο Γιώργος Μελισσάρης (Nikkei Athens), ο Νίκος Βασιλόπουλος από το Κτήμα Άλφα και φυσικά η άμεση συνεργάτιδά μου, η Βασιλική Βλάχου.
Σε αυτούς χρωστάω την επαγγελματική μου σταδιοδρομία. Και οι τρεις τους έχουν συνυπογράψει γι' αυτό που είμαι σήμερα.
Τι σας εμπνέει στην κουζίνα;
Ξεκάθαρα οι συνεργάτες μου.
Ποιος είναι ο γαστρονομικός σκοπός σας; Τι θέλετε να πετύχετε στο μέλλον;
Ο γαστρονομικός σκοπός μου έχει εκπληρωθεί, δε νομίζω ότι θα ήθελα κάτι παραπάνω. Σε ό,τι αφορά τα σχέδια για το μέλλον μου θα ήθελα να ασχοληθώ με την τέχνη.
Έχετε κάποιο αγαπημένο φαγητό και ποτό που λατρεύετε να τρώτε στο σπίτι;
Για να πω την αλήθεια, στο σπίτι δε μαγειρεύω. Δεν βρίσκω κάποιο νόημα να μαγειρέψω προσωπικά για μένα. Το φαγητό είναι πολιτισμός και ο πολιτισμός έρχεται μέσω της φιλοξενίας. Μου αρέσει να μαγειρεύω μόνο για καλεσμένους και όχι για τον εαυτό μου. Οπότε στο σπίτι τρώω πολύ απλά και λιτά.
Αν η Ελλάδα ήταν φαγητό, ποιο θα ήταν και γιατί;
Από πού να το πιάσεις; Από την λαδένια της Κιμώλου; Από τα λιαστά χταπόδια των Κυκλάδων; Από το αντικριστό της Κρήτης ή από την γουρουνοπούλα της Πελοποννήσου; Θα μπορούσα να γράφω ώρες!
Το φαγητό έχει βιωματική προέλευση. Σε όποιο μέρος της Ελλάδας κι αν πας και δοκιμάσεις κάτι τοπικό, αντιλαμβάνεσαι άμεσα ότι μόνο σε εκείνο το σημείο μπορεί να είναι τόσο νόστιμο.
Προτείνετε μας κάποια στέκια της Αθήνας για μια ολοκληρωμένη έξοδο..
Σαφώς στην προτίμησή μου θα βάλω το εστιατόριο του Αλέξανδρου Τσιοτίνη, CTC. Όχι μόνο γιατί είναι από τους απειροελάχιστους φίλους που έχω στον τομέα αλλά γιατί είναι πραγματικά εξαιρετικός μάγειρας. Σε πιο απλά νέα μου αρέσει το «Λοκάλι» και φυσικά στην πλατεία Υμηττού το «Αλάργα».
