Δύο σέρφερ, έβγαλαν 2 εκατομμύρια λίρες μετατρέποντας μεταχειρισμένες μάσκες προσώπου κατά του Covid-19 και πεταμένα δίχτυα αλιείας, σε 25.000 ζευγάρια γυαλιά ηλίου.
Ο Harry Dennis και ο Gavin Parker, από το Newquay της Κορνουάλης, αποφάσισαν να δράσουν αφού είδαν τις τοπικές παραλίες γεμάτες με πλαστικά σχοινιά, δίχτυα, και παγίδες ψαρέματος.
Τα ξεπλυμένα απόβλητα, ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου - καθώς οι ψαράδες πετούσαν μαζικά περισσότερα απαρχαιωμένα εξαρτήματα στη θάλασσα.
Για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, πήραν ένα τεράστιο ρίσκο. Παραιτήθηκαν από τις δουλειές του και διέθεσαν τις οικονομίες τους για να μετατρέψουν τα εξαιρετικά ισχυρά πλαστικά απόβλητα σε σφαιρίδια τα οποία με τη σειρά τους, έγιναν σκελετοί γυαλιών ηλίου, που τώρα πωλούνται από 61,85 έως 95 λίρες το ζευγάρι (70,63 και 108,48 ευρώ αντίστοιχα).
Τώρα οι δύο νεαροί που έγιναν επιχειρηματίες στοχεύουν ακόμη ψηλότερα, καθώς αναζητούν για πρώτη φορά επενδυτές τύπου Dragons' Den, ώστε να μπορούν να συλλέγουν τα πεταμένα αλιευτικά εργαλεία σε όλη τη Βρετανία, ακόμη και στην Αφρική.
Ο Dennis δήλωσε ότι το εισόδημά τους έχει ήδη ξεπεράσει τα 2 εκατομμύρια λίρες (2.282.992 ευρώ), αλλά οι δυνατότητες για τα γυαλιά τους είναι εντυπωσιακές - ειδικά αν μπορέσουν να βρουν έναν επενδυτή με υψηλές πτήσεις.
«Η αγορά των οφθαλμικών ειδών εκτιμάται ότι αξίζει 4,4 δισεκατομμύρια λίρες μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο και το 69% του πληθυσμού χρησιμοποιεί γυαλιά, ενώ όλοι θα έπρεπε να χρησιμοποιούν γυαλιά ηλίου. Μέχρι στιγμής έχουμε ξεπεράσει τα 2 εκατομμύρια λίρες σε έσοδα. Αλλά αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου», είπε.
«Μέχρι στιγμής δεν έχουμε λάβει επενδύσεις, αλλά τώρα κάνουμε το πρώτο βήμα για να συγκεντρώσουμε επενδύσεις ώστε να μπορέσουμε να απασχολήσουμε ανθρώπους αναζητώντας μετόχους».
Πώς έχουν βοηθήσει το περιβάλλον
Τα τελευταία τρία χρόνια, το δίδυμο έχει αλλάξει τις πρακτικές τόσο στις βιομηχανίες αλιείας όσο και στις βιομηχανίες γυαλιών, συμβάλλοντας στην προστασία των ιχθυαποθεμάτων και στην καταπολέμηση της ρύπανσης, ενώ παράλληλα εξοικονομεί χρήματα για το NHS (σσ: το εθνικό σύστημα υγείας της Αγγλίας).
Εξηγώντας την καταστροφή από πλαστικό, ο Parker είπε ότι οι πετονιές γίνονται αναποτελεσματικές μετά από ένα χρόνο, αλλά λόγω του κόστους μεταφοράς τους σε χωματερές πολλοί ψαράδες απλώς τις πετούσαν στη θάλασσα.
«Τα δίχτυα δημιουργούν μια μεμβράνη βιολογικών φυκιών την οποία τα ψάρια ανιχνεύουν και τελικά αποτρέπονται. Συνήθως στο Ηνωμένο Βασίλειο ένα δίχτυ κοστίζει 300 λίρες ανά τόνο για να σταλεί σε χωματερή, αλλά η δωρεάν επιλογή είναι απλά να το πετάξουμε. Οι ψαράδες γνωρίζουν ότι μακροπρόθεσμα επηρεάζει τον βιοπορισμό τους, αλλά είναι μια βραχυπρόθεσμη οικονομική απόφαση. Όμως τα εργαλεία συνεχίζουν να σκοτώνουν τη θαλάσσια ζωή ακόμη και αν δεν είναι πλέον συνδεδεμένα με μια βάρκα», ανέφερε.
Οι δύο εταίροι συνειδητοποίησαν ότι το απορριπτόμενο πλαστικό ήταν τόσο ισχυρό που θα ήταν ιδανικό για σκελετούς γυαλιών που αντιμετωπίζουν τη φθορά και την περιήγηση στην ύπαιθρο - και 25.000 πωλήσεις αργότερα, το στοίχημά τους απέδωσε καρπούς.
Τώρα η εταιρεία τους Waterhaul πληρώνει ακόμη και για τον ανεπιθύμητο εξοπλισμό - και παρέχει κάδους στην προκυμαία για να τον αφήσουν.
Ωστόσο, ο Dennis παραδέχτηκε ότι δεν θα μπορούσαν να έχουν προγραμματίσει χειρότερα το λανσάρισμά τους, λέγοντας: «Τρεις εβδομάδες αφότου αποφάσισαν να το επιχειρήσουν, χτύπησε η καταιγίδα. Μόλις είχαμε παραιτηθεί από τις δουλειές μας. Υπήρξε μια στιγμή που έπρεπε να πετύχω τις ελάχιστες ποσότητες παραγγελίας για την πρώτη παρτίδα και έπρεπε να βάλω κάθε δεκάρα που είχα στην κατοχή μου».
Ωστόσο, η πανδημία τους προσέφερε μια νέα πηγή πλαστικού μέχρι να αρθούν και πάλι οι περιορισμοί.
Ο 30χρονος Dennis, πρόσθεσε: «Είδαμε όλες αυτές τις μάσκες να ξεβράζονται στις παραλίες μας. Στην πραγματικότητα αλλάξαμε την ανακύκλωσή μας για μερικούς μήνες, καθώς το τοπικό μας νοσοκομείο πλήρωνε μια περιουσία στέλνοντας τις μάσκες σε αποτεφρωτήρες, οπότε αρχίσαμε να τις κάνουμε σκουπιδοσυλλέκτες».
Τώρα το δίδυμο επέστρεψε μετατρέποντας το πλαστικό ψαρέματος τόσο στα γυαλιά όσο και στους συλλέκτες απορριμμάτων, με τους συλλέκτες να μπορούν να χρησιμοποιήσουν μια ευρύτερη γκάμα πλαστικών από τους σκελετούς, με αποτέλεσμα να έχουν παραχθεί μέχρι στιγμής 35.000 επιπλέον των 25.000 γυαλιών.
Επέκταση του πρότζεκτ τους και εκτός συνόρων
Οι συνέταιροι, επεκτείνουν επίσης τις συλλογές του πέρα από την Κορνουάλη, στο Pembrokeshire, και μάλιστα συνεργάστηκε για την έναρξη ενός παρόμοιου προγράμματος στην Γκάνα.
Επιπλέον, τα γυαλιά τους, στα οποία περιλαμβάνονται και τα συνταγογραφούμενα, όχι μόνο αντικατέστησαν τους πλαστικούς σκελετούς μιας χρήσης, αλλά και ανέπτυξαν πιο ανθεκτικούς στις γρατζουνιές φακούς από ορυκτό γυαλί αντί για πλαστικούς.
«Επιδιώξαμε να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης της βιομηχανίας οπτικών ειδών, καθώς είχε τόσες πολλές παγιωμένες ξεπερασμένες, μη βιώσιμες πρακτικές σε κάθε βήμα. Ξεκινώντας από τα οπτικά καταστήματα, κάθε σκελετός έρχεται εξ ορισμού εφοδιασμένος με ψεύτικους φακούς επίδειξης. Στη συνέχεια βγαίνουν και καταλήγουν στη χωματερή. Εμείς όμως στέλνουμε τους σκελετούς μας χωρίς τους φακούς επίδειξης», δήλωσε ο Dennis.
«Ο πρώτος προμηθευτής φακών μας, τύλιγε κάθε φακό σε μια πλαστική σακούλα και είπαμε ότι δεν θα το δεχτούμε αυτό. Ήμασταν ένας μικρός πελάτης τους, αλλά λίγους μήνες αργότερα συμφώνησαν ότι δεν είχε νόημα και σταμάτησαν να το κάνουν για όλους τους πελάτες τους. Και χρησιμοποιούμε επίσης θήκες από φελλό για τα γυαλιά μας».
Τώρα η Waterhaul συνεργάζεται επίσης με το Ίδρυμα Περιβαλλοντικής Δικαιοσύνης για να διευρύνει το έργο της σε ένα πιλοτικό πρόγραμμα στη Γκάνα, με τον Dennis να δηλώνει: «Κοιτάμε προς το μέλλον και βλέπουμε πώς το μοντέλο μας θα μπορούσε να αναπαραχθεί σε όλο τον κόσμο.
Στην Γκάνα δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις ανακύκλωσης. Είδαμε αυτές τις απίστευτες λήψεις από drone που έδειχναν πολύχρωμα στίγματα σε όλη την άμμο - ήταν απλά πλαστικό σε άλλο επίπεδο. Έτσι, θέσαμε μια αξία κατάθεσης στα αλιευτικά εργαλεία στο τέλος του κύκλου ζωής τους. Πάνω από 600 ψαράδες που συμμετέχουν στο έργο έχουν πλέον φέρει υλικό».