Για τα δύσκολα παιδικά χρόνια που έζησε ως μάρτυρας του Ιεχωβά μίλησε η Ρεμπέκα Βάρντι, η σύζυγος του ποδοσφαιριστή της Λέστερ, Τζέιμι Βάρντι.
Στο παιδικό της δωμάτιο δεν υπήρχαν γενέθλια ή Χριστούγεννα, η τηλεόραση και τα βιβλία λογοκρίνονταν και την προειδοποιούσαν πως οι νεανικές αταξίες ή οι κακοί τρόποι συμπεριφοράς θα έφερναν την οργή του Θεού πάνω της.
Ως μάρτυρας του Ιεχωβά δεν μπορούσε να προσκαλέσει άλλα παιδιά για να παίξουν μαζί της. Η ζωή της και η ζωή της ευρύτερης οικογένειάς της διέπονταν από παντοδύναμους «πρεσβύτερους» που είχαν το δικαίωμα να ελέγχουν τις ζωές των άλλων στην κοινότητα.
Μάλιστα, τους φοβόντουσαν τόσο πολύ, που όταν η Ρεμπέκα Βάρντι είπε στη μητέρα της ότι είχε υποστεί σεξουαλική κακοποίηση στην ηλικία των 12 ετών, η οικογένειά της το αποσιώπησε, από φόβο, όπως πιστεύει η ίδια, ότι θα έφερνε ντροπή στην οικογένεια.
Τώρα όμως η WAG και μητέρα πέντε παιδιών αποκαλύπτει τις σκοτεινές στιγμές της ζωής της σε ένα ντοκιμαντέρ του Chanel 4.
Η 41χρονη αναλαμβάνει το ρόλο της δημοσιογράφου μπροστά στην κάμερα, παίρνοντας συνεντεύξεις από άλλους μάρτυρες του Ιεχωβά και επιχειρώντας να βρεθεί αντιμέτωπη με αυτό το κίνημα.
«Μας κάνουν πλύση εγκεφάλου» λέει η Βάρντι για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά
«Το αποκαλώ αίρεση» λέει η ίδια, μιλώντας στην Daily Mail. «Ο κόσμος χειραγωγείται, υφίσταται πλύση εγκεφάλου. Όταν μπεις σε αυτή είναι πολύ δύσκολο να δεις τη μεγαλύτερη εικόνα, πως είναι λάθος και ανήθικο». Και συνεχίζει: «Πέρασα την παιδική μου ηλικία φοβισμένη, καθώς μου έλεγαν πως θα πεθάνουμε στον Αρμαγεδδώνα, εάν δεν προσευχόμασταν αρκετά. Ένιωθα ότι έπρεπε να προσπαθώ συνέχεια για την τελειότητα, ώστε ο Θεός να μη θυμώσει μαζί μου».
«Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αποκαλούν κάποιον που δεν είναι μάρτυρας ''κοσμικό άνθρωπο''. Εγώ είμαι το χειρότερο είδος κοσμικού ανθρώπου επειδή είχα το θάρρος -μαζί με όλους τους ανθρώπους που είχαν το θάρρος να μου μιλήσουν στο ντοκιμαντέρ μου- να μιλήσω εναντίον αυτής της θρησκείας και να πω ότι είναι επικίνδυνη».
«Έπρεπε να πάμε από σπίτι σε σπίτι και να κάνουμε κήρυγμα»
Στο ντοκιμαντέρ της, η WAG λέει επίσης: «Ποτέ δεν ξέρεις τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες ενός σπιτιού μαρτύρων του Ιεχωβά».
Σύμφωνα με τη Ρεμπέκα Βάρντι, τα χρόνια της διαμόρφωσης αποτελούνταν από «μελέτες της Βίβλου και χτυπήματα στις πόρτες άλλων σπιτιών», καθώς το κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι απαιτείται από τους μάρτυρες του Ιεχωβά.
Η ίδια λέει: «Είχα πετρώσει, δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο τραυματικό ήταν όταν συναντιόμασταν το Σάββατο, γνωρίζοντας ότι θα μας έδιναν τις λίστες των διευθύνσεων που έπρεπε να επισκεφθούμε, σκεπτόμενη πως μπορεί να έπρεπε να χτυπήσω την πόρτα κάποιου που ήταν στην τάξη μου».
Και η οικογενειακή ζωή όμως ήταν σκληρή. Όπως λέει, τρομοκρατήθηκε όταν της ήρθε η περίοδος και έκρυβε τα εσώρουχά της. «Νόμιζα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με μένα, ότι ήμουν αηδιαστική, ότι είχα κάνει κάτι κακό».
«Εάν κάποιος έβριζε στην τηλεόραση, έπρεπε να προσεύχομαι περισσότερο»
Όταν παρακολουθούσαν οικογενειακώς τηλεόραση στο σπίτι και κάποιος έβριζε, την έκλειναν αμέσως, με τη Ρεμπέκα να πιστεύει ότι θα έπρεπε να προσευχηθεί περισσότερο εκείνο το βράδυ για να εξευμενίσει το Θεό.
Στην ηλικία των 11 ετών ένιωσε την πλήρη δύναμη του ελέγχου των γερόντων πάνω στην οικογένειά της. Η μητέρα της έφυγε ξαφνικά από την κοινότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην πόλη τους, το Νόργουιτς, και πήρε τη Ρεμπέκα για να ζήσει στο Ρέντινγκ και στη συνέχεια στο Οξφορντσάιρ. Τρεις δεκαετίες αργότερα η Ρεμπέκα δεν γνωρίζει ακόμα ακριβώς γιατί η μητέρα της εγκατέλειψε το σπίτι τους, αλλά πιστεύει ότι μπορεί να είχε σχέση.
Ο βιασμός της στα 12 και οι κατηγορίες που αντιμετώπισε η ίδια
Στο Οξφορντσάιρ, η Ρεμπέκα κακοποιούνταν επί τρία χρόνια από έναν άνδρα που ήταν γνωστός στην οικογένεια, αλλά δεν ήταν μάρτυρας του Ιεχωβά. Το εκμυστηρεύθηκε στη μητέρα της, η οποία απευθύνθηκε σε έναν πρεσβύτερο των Μαρτύρων για καθοδήγηση. Υποδείχθηκε στη Ρεμπέκα ότι είχε απλώς «παρερμηνεύσει» το στοργικό άγγιγμα.
Η ίδια λέει στο ντοκιμαντέρ: «Αυτό που μου συνέβη κατά τη διάρκεια της παιδικής μου ηλικίας εξακολουθεί να με επηρεάζει κάθε μέρα. Από την ηλικία των 12 ετών, περίπου, με κακοποιούσαν. Και αντί να με στηρίξουν, με κατηγορούσαν, με χειραγωγούσαν ώστε να πιστέψω ότι δεν ήταν το καλύτερο πράγμα να πάω στην αστυνομία. Είπα στη μητέρα μου για την κακοποίηση που βίωνα και έκλαψε. Αλλά δεν με πίστεψε. Το είπε σε πολλά μέλη της κοινότητας των Μαρτύρων του Ιεχωβά».
«Συγκάλεσαν μια συνέλευση, όπου μου είπαν ότι είχα παρερμηνεύσει ως κακοποίηση μια μορφή στοργής. Ήξερα ότι δεν το είχα κάνει. Με χειραγώγησαν ώστε να πιστέψω ότι δεν ήταν το καλύτερο πράγμα να προχωρήσω περαιτέρω και να πάω στην αστυνομία. Κι εγώ, απλώς, κατηγορούσα τον εαυτό μου. Ένιωθα ότι δεν ήμουν αρκετά καλή, ότι μου άξιζε».
Η ψυχολογική βλάβη που προκλήθηκε στη Ρεμπέκα από την απόφαση να αγνοήσει την κακοποίηση ήταν εκτεταμένη. Αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει στην ηλικία των 14 ετών και στη συνέχεια περιήλθε σε πλήρη εφηβική επανάσταση. Έμεινε άστεγη μετά από έναν οικογενειακό καβγά στην ηλικία των 15 ετών και κατέληξε να περνά τις ώρες της σε έναν καναπέ μέχρι που μια δουλειά που έκανε, συλλέγοντας ποτήρια σε μια παμπ, της απέφερε αρκετά χρήματα για να νοικιάσει ένα δωμάτιο σε ένα B&B.
Γνώρισε τον επιθετικό Τζέιμι Βάρντι όταν την προσέλαβαν για να οργανώσει το πάρτι των 27ων γενεθλίων του. Παντρεύτηκαν το 2016. Για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ επέστρεψε στο Νόριτς και επισκέφθηκε την αίθουσα όπου γίνονται οι διδασκαλίες και η μελέτη της Βίβλου. Μεγάλο μέρος της ευρύτερης οικογένειάς της παραμένει στην περιοχή και εξακολουθεί να είναι ενταγμένο στην αίρεση.
Δεν έχει συμφιλιωθεί με τους περισσότερους από αυτούς, συμπεριλαμβανομένης της μητέρας της, με την οποία δεν έχει μιλήσει εδώ και επτά χρόνια. Δεν γνωρίζει αν η μητέρα της είναι ακόμη μάρτυρας του Ιεχωβά, αλλά ο πατέρας της έχει φύγει, όπως και η αδελφή της, ενώ και ο ετεροθαλής αδελφός της δεν ήταν ποτέ μέλος της οργάνωσης.