O Pierre Cardin, o οραματιστής σχεδιαστής που εφηύρε τη βιομηχανία της μόδας όπως την ξέρουμε σήμερα, πέθανε σε ηλικία 98 ετών.
Ο θάνατός του επιβεβαιώθηκε σήμερα από τη Γαλλική Ακαδημία Καλών Τεχνών. Πέθανε στο Αμερικανικό Νοσοκομείο στο Neuilly-sur-Seine, λίγο έξω από το Παρίσι, σύμφωνα με την οικογένειά του.
Έβαλε το όνομά του παντού -Από τασάκια μέχρι ρούχα και πετσέτες
«Η μόδα δεν είναι αρκετή» είχε πει κάποτε ο Πιερ Γκαρντέν στην Ευγενία Σέπαρντ, μια Αμερικανίδα αρθρογράφο και κριτικό της μόδας. «Δεν θέλω να είμαι απλώς ένας σχεδιαστής». Και ποτέ δεν ήταν μόνον αυτό. Έντυσε τους πιο διάσημους -καλλιτέχνες, πολιτικούς, γευσιγνώστες και μέλη της υψηλής μπουρζουαζίας-, αλλά ήταν επίσης ένας έμπορος με πρόσβαση στο ευρύ κοινό, με μια διεθνή μάρκα και με το όνομά του να μπαίνει σε πληθώρα προϊόντων.
Σε φορέματα αλλά και πετσέτες μπάνιου, σε φόρμες αεροπόρων αλλά και οδηγών αυτοκινήτων, σε αρώματα και τασάκια, ακόμη και σε βαζάκια για πίκλες: είχε βάλει παντού το όνομά του. Με έδρα του τη Rue du Faubourg Saint-Honoré στο Παρίσι, άλλαξε ριζικά τον τρόπο που έβλεπε ο κόσμος τη μόδα, δημιουργώντας μόδα για τις μάζες, έτοιμα ρούχα προς κατανάλωση και προκαλώντας έναν τριγμό στον ελιτισμό που μέχρι τότε χαρακτήριζε την παριζιάνικη ραπτική.
Ένας φουτουριστής σχεδιαστής με λατρεία για την τεχνολογία
Σε μια καριέρα άνω των 70 χρόνων, ο Pierre Cardin παρέμεινε φουτουριστής. «Αγαπούσε την τεχνολογία και ήταν ερωτευμένος με την έννοια της προόδου» δήλωσε ο Άντριου Μπόλτον, επικεφαλής του Ινστιτούτου Κοστουμιών του MET στη Νέα Υόρκη.
Το 1958 έγραψε ιστορία βάζοντας κράνη στα μοντέλα του μαζί με μικροσκοπικές φούστες και πολύχρωμα καλσόν. Έντυσε άνδρες και γυναίκες με διαστημικές στολές. Το 1969, η NASA του ανέθεσε να δημιουργήσει μια εκδοχή της διαστημικής στολής, κάτι που αποτέλεσε την έμπνευση για το μεταγενέστερο έργο του. «Τα φορέματα που προτιμώ» είχε δηλώσει τότε ο Pierre Cardin, «είναι αυτά που δημιουργώ για μια ζωή που δεν υπάρχει ακόμη».
Τα σχέδιά του ήταν επηρεασμένα από γεωμετρικά σχήματα, συχνά φτιαγμένα από τεχνητά υφάσματα, όπως αλουμινόχαρτο, χαρτί και βινύλιο με έντονα χρώματα. Τα υλικά αυτά θα διαμόρφωναν την κυρίαρχη αισθητική των αρχών της δεκαετίας του 1960. Ήταν μια νέα σιλουέτα που «αρνούνταν τα φυσικά περιγράμματα του σώματος και φαινόταν κάπως ασεξουαλική», δήλωσε ο Μπόλτον. «Η ικανότητά του να ''χαράζει'' τα υφάσματα με αρχιτεκτονική ευαισθησία ήταν η πραγματική του υπογραφή», πρόσθεσε.
Από πού αντλούσε την έμπνευσή του
Ο Pierre Cardin έλαβε την έμπνευσή του από παντού, από τις παγόδες που επισκέφθηκε στην Κίνα, το κίνημα Op Art στη ζωγραφική αλλά και τον σχεδιασμό αυτοκινήτων. «Εμπνέομαι πάντα από κάτι εξωτερικό και όχι από το ίδιο το σώμα», είχε δηλώσει στους «New York Times» το 1985. Τα ρούχα, είχε πει, είχαν ως στόχο «να δίνουν στο σώμα το σχήμα του, με τον ίδιο τρόπο που ένα γυαλί δίνει σχήμα στο νερό όταν χύνεται μέσα σε αυτό».
Ο διάσημος Γάλλος σχεδιαστής έθεσε τα θεμέλια για μια παγκόσμια αυτοκρατορία μέχρι τα τέλη του 1950. Σε μια εποχή που η Γαλλία ήταν το αδιαμφισβήτητο επίκεντρο της μόδας, έφερε τα σχέδιά του στη Μόσχα, το Τόκιο και το Πεκίνο, κάνοντας περισσότερα για να ξεπεράσει τα διεθνή όρια από οποιονδήποτε σχεδιαστή της εποχής.
Το 1957 έγινε ο πρώτος που σφυρηλάτησε επιχειρηματικούς δεσμούς με την Ιαπωνία και το 1959 άρχισε να πουλά τα σχέδιά του εκεί. Κατάφερε να αισθανθεί μια τεράστια, ανεκμετάλλευτη αγορά για μοντέρνα ρούχα στην Κεντρική Ευρώπη και την Ασία και στα τέλη της δεκαετίας του 1960 προσέφερε τα σχέδιά του για μαζική παραγωγή στην Κίνα. Το 1983 έγινε ο πρώτος Γάλλος σχεδιαστής που διείσδυσε στη Σοβιετική Ένωση: Τα σχέδιά του κατασκευάζονταν σε σοβιετικά εργοστάσια και πωλούνταν με την ετικέτα Cardin σε μπουτίκ Cardin στη Μόσχα.
«Αυτοκράτορας» ενός βασιλείου
Θεωρούσε τον εαυτό του πάνω απ’ όλα έναν παραγωγικό άνθρωπο ιδεών, απολαμβάνοντας τον ρόλο του ως επιτηρητή ενός βασιλείου που περιελάμβανε αξεσουάρ ρούχων, έπιπλα, οικιακά προϊόντα και αρώματα που πωλούνταν σε περίπου 800 καταστήματα σε περισσότερες από 140 χώρες στις 5 ηπείρους.
Σοκολάτες, στυλό, τσιγάρα, τηγάνια και ξυπνητήρια -τα πάντα με το λογότυπο Cardin, όπως επίσης και παπούτσια, εσώρουχα, μπλούζες, πορτοφόλια, ζώνες και πιο πρόσφατα ένα Android tablet. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980 ο Pierre Cardin βρισκόταν στο τιμόνι μιας επιχείρησης μάρκετινγκ και ενός δικτύου δικαιοδόχων που του έδιναν δικαιώματα 5%-12%, μια εισροή εσόδων.
«Γεννήθηκα καλλιτέχνης» είχε δηλώσει ο Pierre Cardin στους «The Times» το 1987, «αλλά είμαι επιχειρηματίας».
Φωτογραφίες: AP