Για τον εθισμό που είχε με τον τζόγο και πώς κατόρθωσε να τον ξεπεράσει μίλησε, μεταξύ άλλων, ο Πέτρος Λαγούτης.
Ο γνωστός ηθοποιός Πέτρος Λαγούτης ήταν καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4» στην ΕΡΤ, όπου μίλησε ανοικτά για τον εθισμό του στον τζόγο, τα αίτια και τις επιπτώσεις του.
Σε ερώτηση για το πώς χάνει κανείς τον έλεγχο και εθίζεται, ο Πέτρος Λαγούτης εξομολογήθηκε: «Ο εθισμός συμβαίνει χωρίς να το καταλάβεις. Δεν ξυπνάς δηλαδή, μια μέρα και το λες. Μου πήρε χρόνια να καταλάβω τι ακριβώς συμβαίνει, γιατί είναι μια συνισταμένη πολλών πραγμάτων το τι σου συμβαίνει και χάνεις τον έλεγχο».
«Από μικρός μού άρεσαν τα τυχερά παιχνίδια»
Όπως τόνισε ο ηθοποιός, «σημασία έχει να βρεις ξανά τον έλεγχο», σημειώνοντας πως «από μικρός μου άρεσαν τα παιχνίδια και τα τυχερά παιχνίδια, οπότε εύκολα πήγα σε αυτό το μονοπάτι. Κάποια στιγμή καταλαβαίνεις πως αυτό αποτελεί πρόβλημα, αλλά κρύβεσαι και από τον ίδιο σου τον εαυτό. Συνήθως είναι προοδευτικές αρρώστιες αυτές».
«Στην αρχή κερδίζεις, γλυκαίνεσαι κιόλας, μετά αρχίζει όμως, η τούμπα. Υπάρχει και η ψευδαίσθηση πως το ελέγχεις και όποτε θέλεις το σταματάς. Οπότε ξαφνικά έχεις βρεθεί σε μια κατάσταση πολύ δύσκολη. Πάλι όμως, δεν τη βλέπεις και ασχολείσαι πάλι με την επιφάνεια, πως έχασες δηλαδή πολλά λεφτά και πρέπει να ρεφάρεις! Είναι όμως το κυνήγι της ρέφας μια τεράστια παγίδα για τον τζογαδόρο», συμπλήρωσε στη συνέχεια ο Πέτρος Λαγούτης.
Η «μεγάλη νίκη» για τον Πέτρο Λαγούτη
Επίσης, αναφερόμενος στη διαδικασία της απεξάρτησής του, ο Πέτρος Λαγούτης εξήγησε ότι «αν αλλάξεις τους χρόνους, τα μέρη και τα ονόματα στις ιστορίες των ανθρώπων, είναι το ίδιο, έχουμε ζήσει τις ίδιες ιστορίες».
Και συμπλήρωσε: «Τα χρέη και το οικονομικό είναι το τελευταίο που σε απασχολεί. Και μιλάει ένας άνθρωπος που δημιούργησα πολλά χρέη, αλλά δεν είναι αυτό το χειρότερο. Χάνεις τον εαυτό σου, χάνεις φίλους, κάνεις λάθος επιλογές στη δουλειά σου. Ακόμα και όταν φεύγεις από αυτό χρειάζεται χρόνος για να ξαναζωντανέψεις», υπογραμμίζοντας ότι «η μεγάλη νίκη για εμένα είναι ότι δεν έχω επιθυμία να παίξω και γι' αυτό δεν έχω και φόβο».