Πριν καν βγει στον «αέρα» του Netflix, η σειρά «Emily in Paris» έγινε θέμα συζήτησης σε διεθνή Μέσα και αρκετοί συνδρομητές είχαν ενθουσιαστεί.
Πολλοί ήταν εκείνοι που παρουσίαζαν τη σειρά ως «κληρονόμο» του «Sex and the City», του «Gossip Girl» αλλά και του «Ο διάβολος φοράει Prada», εξαιτίας των εντυπωσιακών look της Λίλι Κόλινς, η οποία τρέχει σε δρόμους του Παρισιού με ρούχα διάσημων σχεδιαστών.
Η ιστορία της νέας σειράς του Netflix, «Emily in Paris», σε γενικό πλαίσιο γνωστή… Μια ενζενί υποκύπτει στις απολαύσεις του Παρισιού, εργάζεται και γνωρίζει τον έρωτα, περπατώντας με πανάκριβα outfit στους δρόμους της πόλης. Το ρομαντικό στόρι μπορεί να αγγίζει αρκετούς, ωστόσο, ορισμένοι Παριζιάνοι έχουν τις διαφωνίες τους. Οπως γράφει η Ελάιν Σκολίνο στους New York Times, οι κάτοικοι Παρισιού θέλουν τον κόσμο να βλέπει την πόλη τους μακριά από τα κλισέ περί κέντρου του ρομαντισμού. Μάλιστα, ορισμένοι Γάλλοι σχολιαστές εξαπέλυσαν τα «πυρά» τους. «Μεταξύ του μπερέ, των κοκτέιλ φορεμάτων και των άψογων δρόμων, οι Παριζιανοί δυσκολεύτηκαν να αναγνωρίσουν την καθημερινή τους ζωή», έγραψε δημοσιογράφος του RTL στην ιστοσελίδα του. Το Les Inrockuptibles, ένα γαλλικό περιοδικό που αγαπά να μισεί την αμερικανική λαϊκή κουλτούρα, έγραψε ότι οι Παριζιάνες ήδη γελούσαν με τη σειρά του Netflix.
Τα σημεία της νέας σειράς του Netflix που εκνεύρισαν ορισμένους Παριζιάνους
Και παρόμοια ήταν η διάθεση, στη συνέχεια, όταν η σειρά του Netflix κυκλοφόρησε. Η συντριπτική απάντηση ήταν «ridicule», γελοίο και παράλογο, αλλά και κωμικό, διασκεδαστικό.
«Γελοίο», που η πρωταγωνίστρια του Netflix, στα 20κάτι, «μάγος» των social media, βρίσκεται αναπάντεχα ως υπεύθυνη να διδάξει σε μια παριζιάνικη εταιρεία μάρκετινγκ πώς να βελτιώσει το Instagram και το Twitter.
«Γελοίο» που η Εμιλι φτάνει σε κάθε σκηνή με ένα διαφορετικό ζευγάρι τακούνια και φανταχτερό συνολάκι που δεν θα «χωρούσε» στους δρόμους του Παρισιού, αλλά ούτε στο μπάτζετ της.
«Γελοίο» που η Philippine Leroy-Beaulieu, η οποία υποδύεται την Sylvie Grateau, επικεφαλής της εταιρείας, προσβάλλει δημοσίως και υποτιμά την Εμιλι με επιδέξια κακία.
Το πιο «γελοίο», όμως, απ΄ όλα είναι ότι η ηρωίδα του Netflix δεν μιλάει γαλλικά και βασίζεται σε μια εφαρμογή μετάφρασης στο κινητό της. «Δεν δουλεύουν ποτέ, έτσι», λέει η Caroline Valentin, ιδιοκτήτρια και υπεύθυνη ενός ατελιέ που δημιουργεί στολές για το θέατρο. «Τα κλισέ είναι τόσο πολλά και τόσο συγκεντρωμένα που συσσωρεύονται σαν μια συλλογή από μικρές ιστορίες που γίνονται κωμικές στην υπερβολή τους», δήλωσε ο Philippe Thureau-Dangin, ιδιοκτήτης και διευθυντής της Exils, μιας μικρής γαλλικής εταιρείας εκδόσεων βιβλίων. Ο Thureau-Dangin, μάλιστα, γέλασε όταν ο μεσήλικας απερχόμενος διευθυντής της γαλλικής εταιρείας υποδέχεται την ηρωίδα του Netflix με ένα ζεστό φιλί σε κάθε μάγουλο. «Αυτό το φιλί δεν θα συμβεί ποτέ σε ένα επαγγελματικό γραφείο, στην πρώτη συνάντηση», λέει χαρακτηριστικά. Ο διευθυντής και η επικεφαλής, επίσης, καπνίζουν ένα τσιγάρο. «Και το κάπνισμα, χωρίς να ζητήσει άδεια;», αναρωτιέται. «Αυτό δεν συμβεί ποτέ, επειδή δεν μπορείτε πλέον να καπνίζετε στα γραφεία», τονίζει.
Ένα άλλο πράγμα που οι θεατές πίστευαν ότι δεν θα συνέβαινε ποτέ: μια διαφήμιση ενός αδύνατου ξανθού μοντέλου που διασχίζει ολόγυμνο τη Γέφυρα Αλεξάντρ III για μια καμπάνια αρωμάτων. Είναι γυμνή και φορά μόνο το άρωμά της. Στο επεισόδιο, η Εμιλι, έχοντας υπόψη της το κίνημα #MeToo, αντιτίθεται στον σεξισμό της καμπάνιας. «Είναι μια παρωδία του γυμνού που χρησιμοποιούσαν δημοσιότητα πριν από 20 ή 30 χρόνια!», λέει ο βιντεογράφος Léo Bigiaoui.
Ηταν το 2016, όταν το δημαρχείο του Παρισιού κυκλοφόρησε μια ταινία μικρού μήκους που δείχνει τα γραφικά σημεία της πόλης - τον Πύργο του Άιφελ, το Λούβρο, τις γέφυρες στον Σηκουάνα. Δείχνει την καθημερινή ζωή: έναν άνδρα που ψαρεύει, μια γυναίκα να κάνει τζόκινγκ και ανθρώπους της εργατικής τάξης να ψωνίζουν σε υπαίθριες αγορές τροφίμων. «Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ μια γυμνή γυναίκα σε μια γέφυρα πάνω από το Σηκουάνα. Είναι πραγματικά χάλια!», υποστηρίζει.
Η γαλλική έκδοση του #MeToo, #BalanceTonPorc, έχει κάνει τους διαφημιστές και όσους ασχολούνται με το μάρκετινγκ να είναι πιο προσεκτικοί σχετικά με το πώς χρησιμοποιούν το σεξ ως εργαλείο πώλησης. «Δεν θα προσπαθούσα να πουλήσω άρωμα με ένα βίντεο που δείχνει μια γυμνή γυναίκα να προσπαθεί να διεγείρει τους άντρες», δήλωσε η Florence Coupry, 33χρονη στέλεχος σε μια κορυφαία γαλλική εταιρεία επικοινωνιών. «Αυτό δεν έχει καμία σχέση με το να είσαι Γάλλος. Μια καμπάνια σαν αυτή θα αποτύγχανε».
Είδαν, όμως, κάτι αληθινό οι Παριζιάνοι στη σειρά του Netflix;
Ενα πράγμα σχετικά με το αφεντικό της Εμιλι ακούγεται αληθινό για πολλούς θεατές: Οταν η ηρωίδα του Netflix ρωτά τη Sylvie γιατί δεν θέλει να την γνωρίσει, εκείνη απαντά: «Έρχεσαι στο Παρίσι, μπαίνεις στο γραφείο μου, δεν σκέφτεσαι καν να μάθεις τη γλώσσα. Αντιμετωπίζεις την πόλη σαν να είναι το λούνα παρκ σου και μετά από ένα χρόνο φαγητού, σεξ, κρασιού και ίσως κάποιου πολιτισμού, θα επιστρέψεις από εκεί που ήρθες». Υπάρχει μια συγκεκριμένη απροθυμία να συνηθίσουν τους Αμερικανούς που έρχονται και φεύγουν.
Η αρθρογράφος των NYT, Σκιολίνο, παρά τα όσα κατέγραψε για τα νεύρα των Παριζιάνων με τα κλισέ της νέας σειράς του Netflix, ένιωσε μια ταύτιση με την Εμιλι. Θυμήθηκε όταν μετακόμισε στο Παρίσι από το Σικάγο ως ανταποκρίτρια του Newsweek, χωρίς φίλους και ένα διαμέρισμα με θέα τον Πύργο του Αιφελ. «Οι άλλοι ανταποκριτές του γραφείου (μεγαλύτεροι άντρες) με αντιμετώπισαν με ανεκτικότητα ή σχεδόν κρυμμένη περιφρόνηση», σημειώνει.
Θυμάται, δε, ότι βρέθηκε σε αεροπλάνο της Air France με γηράσκοντα Αγιατολάχ στο Ιράν, όπου έκανε την επανάστασή του. «Το παλτό μου και οι μπότες χιονιού από το Σικάγο, που δεν χρησιμοποιήθηκαν στο Παρίσι, ήταν τέλεια στην Τεχεράνη. Εμαθα ότι μερικές φορές τα κλισέ είναι αλήθεια. Και αυτό κάνει το “Emily in Paris" μερικές φορές διασκεδαστικό. Μερικοί θεατές είδαν τη σειρά ως αναζωογονητική απόδραση από την πανδημία. Στο σημερινό Παρίσι, οι μάσκες είναι υποχρεωτικές σε όλους τους δημόσιους χώρους και τα μπαρ κλείνουν στις 10 μ.μ», αναφέρει. Ισως, λοιπόν, η νέα σειρά του Netflix αποτελεί έναν τρόπο να χαρούμε και να απολαύσουμε τις γωνιές του Παρισιού μέσα από κλισέ.