Νέες λεπτομέρειες για το ταξίδι της στη μητρότητα μοιράζεται η Πάρις Χίλτον, σε ένα επιπλέον κεφάλαιο της αυτοβιογραφίας της με τίτλο «Paris: The Memoir».
Το 2023, η γνωστή socialite και επιχειρηματίας κυκλοφόρησε τα απομνημονεύματά της, εισήγαγε στο Κογκρέσο τον νόμο για το Stop Institutional Child Abuse Act, γύρισε το ριάλιτι σόου της «Paris in Love», εμφανίστηκε ως DJ, ηχογράφησε νέα μουσική και συνεργάστηκε με πολλά brands.
Και μέσα σε όλα αυτά, έφερε στον κόσμο όχι ένα – αλλά δύο – παιδιά μέσω παρένθετων μητέρων. Συγκεκριμένα, σύστησε στον κόσμο τον γιο της Φοίνιξ Μπάρον τον Ιανουάριο του 2023 και την Λόντον Μέριλιν τον Νοέμβριο του 2023.
Στο νέο λοιπόν κεφάλαιο από τα απομνημονεύματά της, που θα κυκλοφορήσει στις 4 Ιουνίου, αλλά το Today.com απέκτησε ένα αντίγραφο, μιλά για την μητρότητα.
«Θέλαμε έναν γιο και μία κόρη που να μεγαλώνουν σαν δίδυμα»
«Το όνειρό μας ήταν να έχουμε ένα κορίτσι και ένα αγόρι, που δεν θα ήταν δίδυμα, αλλά θα μεγάλωναν σαν να ήταν» γράφει. Κι επειδή, οι κίνδυνοι αυξάνονται όταν εμφυτεύονται πολλαπλά έμβρυα, το ζευγάρι επέλεξε να έχει ξεχωριστές παρένθετες μητέρες για να δώσει στα έμβρυα καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης.
Η Πάρις Χίλτον χαρακτήρισε «θαύμα της πραγματικής ζωής» το γεγονός πως και οι δύο «άγγελοι παρένθετες μητέρες» έμειναν έγκυες μέσα στην ίδια χρονιά. «Όλοι αυτοί οι μήνες με τις ενέσεις και τις τρελές ορμόνες – όλα άξιζαν τον κόπο».
Ο σύζυγός της ήταν σίγουρος πως όλα θα πήγαιναν καλά, αλλά εκείνη ήταν τρομοκρατημένη. «Φοβόμουν να αναπνεύσω. Ήταν σαν να έχεις το νου σου σε δύο μικρά πουλάκια σε μια φωλιά – τόσο εύθραυστα και τόσο πολύτιμα».
Γιατί η Πάρις Χίλτον φόρεσε προσθετική κοιλιά όσο περίμενε να γεννηθούν τα μωρά της
Όσο λοιπόν περίμενε την γέννηση των παιδιών της, η Πάρις Χίλτον ένιωσε την ανάγκη να αναλάβει δράση. «Ήθελα να μάθω πώς είναι να αισθάνεσαι έγκυος, οπότε αγόρασα μια προσθετική κοιλιά και τη φορούσα μέσα στο σπίτι. Ξέρω ότι ακούγεται τρελό, αλλά ήθελα να το νιώσω αληθινό, έστω και με αυτό τον μικρό τρόπο» γράφει στο βιβλίο της. «Να νιώθω το βάρος μπροστά μου, να βάζω τα χέρια μου πάνω στην κοιλιά, να οραματίζομαι μια ολόκληρη ζωή μπροστά μας».
«Δεν είχε σημασία που κανείς άλλος δεν μπορούσε να δει ότι ήμουν έγκυος. Το συναισθηματικό δέσιμο με το μωρό μου ήταν αληθινό, ήταν πολύτιμο και ήμουν τόσο απόλυτα ευτυχισμένη που ήξερα ότι ήταν ακριβώς εκεί που έπρεπε να είναι, μεγαλώνοντας κάθε μέρα» εξομολογείται.