O Λευτέρης Πανταζής δεν έχει κρύψει ποτέ την αδυναμία του στο ωραίο φύλλο, ούτε τις κατά καιρούς «τρέλες» που έχει κάνει για γυναίκες που του έκλεψαν την καρδιά στο παρεθόν.
Αυτή τη φορά επέλεξε να διηγηθεί μια ιστορία μέσω της πασίγνωστης πλέον κλειστής σελίδας του Facebook, «Thank You, Next». Σε αυτή τη σελίδα, οποιοσδήποτε θέλει να μπορεί να γίνει μέλος και να γράφει δικές του απογοητεύσεις στα ερωτικά. Από εκεί προκύπτει και το όνομα της σελίδας που μετρά πλέον πάνω από 600.000 μέλη: «Ευχαριστώ, ο επόμενος».
Η ιστορία που έγραψε ο Λευτέρης Πανταζής, αφορούσε ένα έρωτά του από τις δεκαετίες 80’-90’ που αποτέλεσε έμπνευση για πασίγνωστα κομμάτια του και την οποία όπως χαρακτηριστικά ανέφερε «την αγαπάει ακόμα». Για την... ιστορία, η ανάρτησή του έχει συγκεντρώσει πάνω από 10.000 likes και 2.500 σχόλια.
Η ανάρτηση του Λευτέρη Πανταζή στο «Thank you, next»
«Καλησπέρα σας, θα σας διηγηθώ μία ιστορία μου.
Είναι περίοδος 80’-90’ και είμαι σε ένα σχήμα πολύ πετυχημένο. Με δύο πολύ μεγάλους καλλιτέχνες, έναν άντρα και μία κυρία, με την οποία αυτή κυρία είχαμε και δεσμό, παρ’ όλη τη συνεργασία μας. Όταν τελείωσε λοιπόν η σεζόν, εκείνη δεν με ακολούθησε σε μία νέα συνεργασία που ετοίμασα, αλλά προτίμησε να μείνει στο προηγούμενο μαγαζί. Την περίοδο αυτή μέναμε μαζί σε ένα καλοκαιρινό θέρετρο στη Γλυφάδα, στο οποίο έμεναν πάρα πολλοί καλλιτέχνες, αθλητές και άνθρωποι της τέχνης.
Ξεκίνα η σεζόν. Το σχήμα που έχουμε φτιάξει πηγαίνει πολύ καλά, όμως της κυρίας -της σχέσης μου δηλαδή- δεν πήγαινε και τόσο καλά. Έτσι, ίσως ανταγωνιστικά, ίσως από ζήλεια, αποφασίζει να μου ρίξει ΤΥΝ και να έρχεται εκεί που μέναμε μαζί και κάναμε παρέα με τους άλλους καλλιτέχνες, με ένα νέο φλερτ. Εκεί λοιπόν πιάνω μια μέρα το παλικάρι και του λέω "αν την αγαπάς, μην έρχεστε εδώ, γιατί εδώ μέναμε μαζί τρία χρόνια".
Τρελάθηκα, πόνεσα και έχασα και πάρα πολλά κιλά από τη στεναχώρια, με αποκορύφωμα να γράψω ένα τραγούδι. Και αυτό το τραγούδι είναι αυτή η αληθινή ιστορία. Αυτό που βίωνα, και λέει: "Άραγε τι σου ‘λειψε κοντά μου και πήγες σε έναν άλλο να το βρεις, πες μου τι σου στέρησε η καρδιά μου και έφτασες αντίο να μου πεις. Μα δεν πειράζει, δεν πειράζει, δεν πειράζει, κοντά του να είσαι ευτυχισμένη αυτό με νοιάζει…"
Άραγε ήταν ευτυχισμένη; Δεν το ξέρω. Παρόλο που πέρασαν τα χρόνια, η αγάπη υπάρχει, συνεργασίες υπάρχουν, εκτίμηση υπάρχει και τίποτα δεν τα διαγράφει αυτά.
Και γι’ αυτό ήρθαν μετά και κάποια άλλα τραγούδια ζωής που λένε: "Είναι αστείο εμείς οι δύο να μη μιλιόμαστε…"
Μετά πάνω στο θυμό είπα: "Να πεθάνουν οι γυναίκες, να πεθάνουνε, μα κι αν λείψουνε στ’ αλήθεια τι θα κάνουμε…"
Αλλά μετά είπα: "Το ωραιότερο πλάσμα του κόσμου για μένα είσαι εσύ…"
Άρα λοιπόν, ηθικό δίδαγμα: Χωρίς αυτές δεν μπορούμε να ζήσουμε είναι το άλλο μας μισό!!! Η ζωή συνεχίζεται, η αγάπη μένει, σας αγαπώ!!!
…κι αυτήν ακόμη την αγαπώ!».