Η Μπέτυ Βακαλίδου ξετύλιξε το «κουβάρι» της ζωής της και μίλησε για την κακοποίηση στα παιδικά της χρόνια, την αλλαγή φύλου και τα σημάδια που άφησαν στην ψυχή της τα 27 χρόνια που έζησε στην πορνεία.
Η Μπέτυ Βακαλίδου, που πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Κόκκινα Φανάρια», εξήγησε στον Γρηγόρη Αρναούτογλου πώς ο Βασίλης Μπισμπίκης πέρασε βιωματικά στοιχεία στον ρόλο της. Επίσης σημείωσε πως κάποιοι θεατές δεν «αντέχουν» να παρακολουθήσουν την παράσταση ως το τέλος.
«Είναι μια δικαίωση, εμείς τότε - και ειδικά εγώ - βάλαμε τον σπόρο και διαπιστώνουμε ότι φύτρωσε και προσφέρει σκιά στους ταλαίπωρους. Προχωράμε σαν άνθρωποι ο κόσμος έχει γίνει λίγο πιο ανοιχτόμυαλος, κάνουν δουλειά και όλοι οι ακτιβιστές για την ορατότητα».
«Ο Βασίλης Μπισμπίκης χρησιμοποιεί μία μέθοδο όπου ζητά τα βιογραφικά όλων σαν ήρωες του έργου, στο δικό μου σαν Μαντάμ Παρί βγήκαν πολύ προσωπικά στοιχεία» είπε αρχικά και συνέχισε:
«Μου έχει τύχει ως τρανς να μην μου νοικιάζουν διαμέρισμα. Χρησιμοποίησα το ναυτικό φυλλάδιο από τότε που ήμουν ναυτικός και είπα ότι είναι του άντρα μου και έτσι τους ξεγέλασα και μου το νοίκιασαν» τόνισε χαρακτηριστικά.
Η Μπέττυ γεννήθηκε ως αγόρι και βίωσε την κακοποίηση από τα παιδικά της χρόνια μέχρι που κλείστηκε σε αναμορφωτήριο. Η οικογένειά της την απέρριψε, όταν τους αποκάλυψε την αλήθεια της.
«Λίγο πριν κλείσω τα 15 αναγκάστηκα να εγκαταλείψω το σπίτι μου και την οικογένειά μου, όταν μίλησα ελεύθερα στους γονείς μου. Δεν τους ξαναείδα από τότε. Έχουν πεθάνει, όπως και κάποια αδέρφια. Δυο τρεις ήταν χειρότεροι από τους γονείς. Έκανα μια τελευταία προσπάθεια το 1998. Μίλησα με τη μητέρα μου, αρνήθηκε επίμονα να με δει και μου είπε ότι ο πατέρας μου έχει πεθάνει. Δεν δέχτηκε να με συναντήσει και κρατούσα το τηλέφωνο αρκετή ώρα μήπως μου πει πάρε ξανά. Δεν το έκανε. Αυτή η πληγή δεν γιατρεύεται ποτέ αλλά δεν αιμορραγεί κιόλας, όταν έχεις μάθει να χειρίζεται λίγο τα πράγματα. Συμφιλιώθηκα με όσα μου έχουν συμβεί» είπε για να παραδεχτεί όμως ότι «Είτε κάνω φιλικές σχέσεις είτε ερωτικές υποσυνείδητα υπάρχει μία διαρκής αναζήτηση μίας οικογένειας».
«Μέχρι τα 19 έμεινα σε αναμορφωτήριο μετά έβαλα ένα ναυτικό φυλλάδιο και ταξίδεψα στα καράβια για 2 χρόνια. Μετά έσκασα στην Αμερική και ξαναγύρισα γιατί έπρεπε να τελειώσω το στρατιωτικό μου».
«Η κακοποίηση μου είχε αρχίσει από τα 12 μου. Δεν έχω συγχωρήσει την οικογένειά μου, αρνούμαι να μπω σε αυτή τη διαδικασία. Δεν έχει νόημα» πρόσθεσε.
Σημείωσε ακόμη ότι για τα τρανς άτομα ο δρόμος που είχε να διαβεί για να βιοποριστεί ήταν ένας, αυτός της πορνείας. «Εκείνα τα χρόνια ήταν μονόδρομος, ακόμα και τώρα είναι μονόδρομος, δεν βρίσκαμε δουλειά».
«Η πορνεία αλλοτριώνει, σε κάνει να μην νοιάζεσαι για τίποτα. Ξεχνάς το λεξιλόγιό σου, αποτυπώνεται η δυσκολία της δουλειάς. Η δουλειά έχει μία χυδαιότητα και αποτυπώνεται στα μάτια σου, στο πρόσωπό σου. Το αντίδοτό μου στην πορνεία ήταν το διάβασμα, ο κινηματογράφος και το θέατρο. Ήμουν 27 χρόνια στην πιάτσα. Ένιωσα ότι πρέπει να σταματήσω για να μην χαθώ. Είχα φροντίσει τα οικονομικά μου. Δεν εθίστηκα ποτέ στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά» κατέληξε.