Τις δυσκολίες και τον ρατσισμό που έχει βιώσει επειδή έχει λεύκη περιέγραψε ένας άνδρας από τη Βραζιλία.
Μάλιστα, όπως είπε, ένα από τα ακραία περιστατικά είναι ότι ο κόσμος αποφεύγει να κάθεται δίπλα του στο λεωφορείο, καθώς φοβούνται ότι θα «κολλήσουν» κι αυτοί.
Ο λόγος για το 37χρονο μοντέλο Ρότζερ Μόντε, από το Ρίο Ντε Τζανέιρο, ο οποίος εμφάνισε λεύκη όταν ήταν 23 ετών και υπέφερε από σοβαρή κατάθλιψη λόγω της μεγάλης αλλαγής στο δέρμα του, ενώ δεν μπορούσε να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη.
Η λεύκη είναι μια χρόνια ασθένεια που προκαλεί αποχρωματισμό του δέρματος με σχηματισμό κηλίδων και σπανίως και των βλεννογόνων, λόγω έλλειψης μελανίνης στο δέρμα, ενώ δεν είναι μεταδοτική.
Ο Ρότζερ ένιωθε συντετριμμένος. Δεν άντεχε να βλέπει το «χρυσαφένιο» δέρμα του να γεμίζει λευκές κηλίδες. Με το μεγαλύτερο μέρος της αυτοποεποίθησής του να προέρχεται από την εμφάνισή του, πίστευε ότι η ζωή του είχε τελειώσει. Κάλυπτε μέχρι και τα σημάδια στο πρόσωπό του, με παχύ στρώμα μακιγιάζ για να κρύψει την κατάσταση του δέρματός του από τον κόσμο.
«Ήμουν 23 ετών όταν εμφανίστηκε το πρώτος σημάδι λεύκης», είπε ο Ρότζερ. «Το να βλέπω το δέρμα μου να χάνει το χρώμα του ήταν τρομακτικό για μένα. Νόμιζα ότι η ζωή μου, που μόλις είχε αρχίσει, είχε τελειώσει εκείνη τη στιγμή. Όταν ανακάλυψα ότι η λεύκη μπορεί να αναπτυχθεί λόγω του συναισθηματικού στρες, κατηγορώ τον εαυτό μου για αυτό κάθε μέρα».
Ο Ρότζερ υπέστη επίσης προκατάληψη από αγνώστους και σε πολλές περιπτώσεις οι άνθρωποι απέφευγαν να κάθονται δίπλα του στις δημόσιες συγκοινωνίες, αφού έβλεπαν την κατάσταση του δέρματος του, κάνοντάς τον να αισθάνεται σαν παρίας.
«Είχα πολύ σκοτεινά χρόνια και δεν μπορούσα καν να κοιτάξω στον εαυτό μου στον καθρέφτη. Δεν δέχτηκα καθόλου την κατάστασή μου και άρχισα να χρησιμοποιώ μακιγιάζ για να καλύψω τα σημάδια μου. Οι άνθρωποι απέφευγαν να κάθονται δίπλα μου στις δημόσιες συγκοινωνίες, νομίζοντας ότι η λεύκη μου ήταν κάτι που μπορούσαν να κολλήσουν κοντά μου. Ένα άτομο είπε ότι θα έπρεπε να είμαι στο τσίρκο γιατί οι κηλίδες στο στόμα μου με κάνουν να μοιάζω με κλόουν», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με έρευνα που υποδηλώνει ότι η λεύκη θα μπορούσε να επιδεινωθεί από το άγχος, ο Ρότζερ κατηγόρησε τον εαυτό του για τον τρόπο που φαινόταν.
«Δεν μου άρεσε αυτό που έβλεπα στον καθρέφτη και φορούσα μακιγιάζ για να καλύψω τη λεύκη μου για δέκα χρόνια. Ένιωσα ότι με κρατούσαν όμηρο. Δεν μου άρεσε να πηγαίνω στην παραλία ή στο γυμναστήριο ή σε κάτι που με έκανε να ιδρώσω. Ήμουν τρομοκρατημένος που κάποιος θα παρατηρούσε τις κηλίδες μου, αν και κοιτώντας πίσω, πρέπει να ήταν αρκετά προφανές σε όποιον κοίταζε προσεκτικά».
Ωστόσο, η ζωή του άλλαξε για πάντα το 2016 όταν γνώρισε μια νέα ομάδα φίλων στο γυμναστήριο. Νιώθοντας αρκετά άνετα για να εμπιστευτεί τους νέους φίλους του για τη λεύκη του, τον ενθάρρυναν αμέσως να επιδείξει το δέρμα του.
«Το 2016, γνώρισα κάποιους απίστευτους νέους φίλους που άρχισαν να με κάνουν να βλέπω τα σημάδια μου ως κάτι μοναδικό και όμορφο. Μια μέρα, ξύπνησα, έβγαλα το κινητό μου, τράβηξα μια φωτογραφία και τη δημοσίευσα στο Instagram», θυμάται.
Η θετική ανταπόκριση που έλαβε ήταν συντριπτική με αγνώστους και ακόμη και φίλους που δεν είχε μιλήσει εδώ και χρόνια, να σχολιάζουν ότι το δέρμα του φαινόταν απίστευτο και ότι το θάρρος του να δείξει το δέρμα του, τους εμψύχωνε.
«Δεν είχε καταφέρει ποτέ μια φωτογραφία μου να πάρει τόσα πολλά σχόλια και likes. Άνθρωποι που δεν είχα δει εδώ και χρόνια, επαινούσαν το δέρμα μου και έλεγαν ότι δεν είχαν παρατηρήσει ποτέ ότι είχα την ασθένεια», είπε το νεαρό μοντέλο.
«Μάλιστα, επικοινώνησε μαζί μου, μέχρι και ένα αγόρι που έκρυβε τη λεύκη του με μακιγιάζ, λέγοντάς μου ότι οι δημοσιεύσεις μου τον ενέπνευσαν να σταματήσει να κρύβει το δέρμα του. Ένα άλλο κορίτσι μου έστειλε για να μου πει, ότι η ιστορία μου βοήθησε να θεραπεύσει την κατάθλιψή της».
Με μια νέα αυτοπεποίθηση, ο Ρότζερ συνέχισε να δημοσιεύει περισσότερες φωτογραφίες στο Instagram και ως εκ τούτου, τράβηξε την προσοχή πολλών φωτογράφων που ενδιαφέρθηκαν να αποτυπώσουν τη μοναδική του εμφάνιση στην κάμερα.
«Υπήρξαν πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που λένε ότι ρομαντικοποιώ την ασθένεια και ότι δεν είναι καθόλου όμορφη. Αυτά είναι επίπονα, αλλά κάνω ό, τι μπορώ για να τα αγνοήσω γρήγορα. Ήμουν ντροπαλός και εντελώς ακατέργαστος μπροστά από την κάμερα, αλλά συνειδητοποίησα ότι ήμουν χαρούμενος που είμαι εκεί»
Ο Ρότζερ, ελπίζει ότι το θετικό μήνυμα που περνάει μέσα από το δέρμα του, θα ενθαρρύνει τους άλλους που υποφέρουν σιωπηλά να αγκαλιάσουν τη φυσική τους ομορφιά.
«Σήμερα, είμαι πραγματικά χαρούμενος», είπε ο 37χρονος Βραζιλιάνος. «Μου αρέσει να περνάω ώρες στην παραλία, σε εξωτερικούς χώρους και να νιώθω τον ήλιο στο δέρμα μου. Αν οι φωτογραφίες μου μπορούν να βοηθήσουν άλλους ανθρώπους να αγκαλιάσουν τους αληθινούς εαυτούς τους, τότε είμαι χαρούμενος. Έκανα την κάμερα σύμμαχό μου και ανυπομονώ να δω τι θα γίνει στο μέλλον».
Η περίπτωση του Ρότζερ, θυμίζει αυτή του διάσημου μοντέλου με λεύκη, Γουίνι Χάρλοου, η οποία κατέκτησε τις πασαρέλες και έγινε γνωστή μέσα από την αμερικανική εκπομπή μόδας, America's Next Top Model, με παρουσιάστρια το τοπ μόντελ, Τάιρα Μπανκς.