«Ήταν ό,τι πιο τολμηρό και επικίνδυνο είχα κάνει στην τηλεοπτική μου ζωή» θυμάται με κάθε συναρπαστική λεπτομέρεια σήμερα ο Νίκος Μαστοράκης, ο οποίος οργάνωσε, σκηνοθέτησε και παρουσίασε το «μεγαλύτερο πάρτυ της ζωής μας» 30 χρόνια πριν, για να γιορτάσει τα δεύτερα γενέθλιά του ο ΑΝΤ1, με ένα ιστορικό live 7 ωρών και, για πρώτη φορά στα χρονικά της διεθνούς τηλεόρασης, με 11 θρύλους της ποπ μουσικής κάτω από την ίδια στέγη.
Το υπερθέαμα και υπερακρόαμα (όλοι οι καλλιτέχνες τραγούδησαν ζωντανά) αυτό, ο Νίκος Μαστοράκης το ανεβάζει στο προφίλ του, στο Facebook, την ίδια ώρα που ξεκίνησε και η ζωντανή εκείνη μετάδοση του ΑΝΤ1, παραμονή Πρωτοχρονιάς.
Για τον ίδιο, ήταν μια Οδύσσεια 80 ημερών, όπου έπρεπε να βρει, να διαπραγματευθεί, να συμφωνήσει, να υπογράψει, να διευθετήσει τις λεπτομέρειες 11 μεγάλων ονομάτων των 60s και τη μεγαλύτερη, δυσκολότερη και εντυπωσιακότερη live μετάδοση της ελληνικής TV. Ο δημιουργός της καλεί τους φίλους του σε μια αναβίωση ενός πραγματικά μεγάλου πάρτι, που οι «προσκεκλημένοι» τότε πλήρωσαν 50.000 δραχμές για να τη ζήσουν και οι εισπράξεις πήγαν σε φιλανθρωπικό σκοπό.
Η ιστορική μετάδοση και το πάρτι που στήθηκε στο Intercontinental
«Το αρχηγείο μου ήταν η Προεδρική Σουΐτα του Intercontinental. Και το μεγάλο Ballroom, ο μόνος πολυτελής (και κάτω από τα πόδια μου) χώρος για τη μεγάλη live μετάδοση», λέει ο σκηνοθέτης.
«Το live δεν επέτρεπε χάσματα και αποφάσισα το τόλμημα με τις δύο σκηνές, στις δύο άκρες του ballroom. Έτσι, όσο έπαιζε το ένα συγκρότημα, θα ετοιμαζόταν το άλλο. Αυτό βέβαια χρειαζόταν 8 κάμερες και διπλό φωτισμό, διπλό ηχητικό setup, διπλά απ’ όλα.
Οι περισσότεροι σταρ ήρθαν μια μέρα πριν. Πρόβα στο χάος, την ίδια μέρα του πάρτυ, παραμονή. Με ένα επιτελείο κορυφαίων (Αντρέας Μπέλλης, Γιάννης Σμυρναίος, Μεγακλής Βιντιάδης, Θεοδόσης Δαυλός, Στέλιος Αντωνιάδης, Γιώργος Νιάρχος, Φώτης Μεταξόπουλος) και μια φοβερή ομάδα από συνεργάτες (και μη) του ΑΝΤ1, τα καταφέραμε.
Έξω από το ballroom είχαμε φτιάξει μια θεαματική έκθεση κλασικών αυτοκινήτων και τζουκ μποξ. Έμεναν κάγκελο οι καλεσμένοι μας, που δεν περίμεναν τέτοιο προ-θέαμα.
»Ο Μίνως είχε το χέρι στην τσέπη και έδινε. Δεν άκουσα ούτε ένα '''μμμμ'' σε όσα ζήτησα για να διασφαλίσουμε μια ιστορική live μετάδοση το 1991. Εκείνη τη νύχτα, όμως, ήταν πραγματικά ευτυχισμένος, πλάι στην Αλίκη μας.
»Την παραμονή του 1992 είχα συμπληρώσει 80 ημέρες διαρκούς τρεχάλας. Από τα κείμενα των παρουσιαστών μέχρι το άλμπουμ της βραδιάς, από τις ενορχηστρώσεις του Νιάρχου, στις ηχητικές εγκαταστάσεις, τις 8 κάμερες, τις πολύωρες συσκέψεις, ξέχναγα πολλές φορές να φάω και δεν κοιμήθηκα παραπάνω από 4 ώρες το 24ωρο. Ξενύχτια εβδομάδων, αλλά τι γλυκιά ικανοποίηση να έχεις ξαφνικά συνεργάτη ένα ίνδαλμα της νιότης σου, τον υπέροχο gentleman Νηλ Σεντάκα. Και το πιο τρυφερό που μου συνέβη: Μετά την πρόβα, μου χτύπησε την πόρτα ο Ντιον. Είχε φέρει την κιθάρα του κι έναν μικρό ενισχυτή ζώνης και ήθελε να απαλύνει την εμφανή μου κόπωση, τραγουδώντας μου Runaround Sue κι άλλα σουπερχίτ του, μαζί με την αφήγηση ιστοριών που δεν είχα ξανακούσει.
»Και η νύχτα κύλησε ονειρεμένα, με εξαίρεση τον Σέρτζιο Εντρίγκο, που δεν μας είπε ποτέ ότι ήταν βαρήκοος, έτσι που δεν άκουγε καλά το playback της μουσικής του και βγήκε παράφωνος.
Yπήρξε για μένα εξοντωτικό, τη μια να βγαίνω στην αίθουσα για την on camera παρουσία μου και μετά να τρέχω στο κοντρόλ, όσο ο αγαπημένος μου Μεγακλής κάλυπτε τα κενά των διαδρομών μου. Αυτό γινόταν επτά ολόκληρες ώρες σε μια κατάμεστη αίθουσα με 11 μεγάλα ονόματα των sixties: Νηλ Σεντάκα, Πλάττερς, Σίρρελς, Ντιον, Πωλ Ρηβήαρ, Νέηβυ Τζόουνς (των Monkees), Σέρτζιο Εντρίγκο, Χέρμαν’ς Χέρμιτς, Λάβιν Σπούνφουλ, Μπιλ Χάλεϊ και Κόμετς, Μάμας εντ Πάπας!
»Δεν νομίζω ότι υπήρξε Έλληνας που να μην είδε αυτό το 7ωρο μουσικής, διασκέδασης και καλής τηλεόρασης».
Την αυριανή (συντομευμένη φυσικά) διαδικτυακή μετάδοση ο Νίκος Μαστοράκης την έχει αφιερώσει στη μνήμη του Μίνωα Κυριακού.
