Η πανδημία και τα lockdown πέρα από όλα τα υπόλοιπα, μετρίασαν και την σεξουαλική ζωή των singles. Πώς ήταν η ζωή χωρίς σεξ; Τρεις γυναίκες περιγράφουν τη δική τους εμπειρία.
Την περασμένη εβδομάδα, μια έρευνα διαπίστωσε πως το 215 των Αμερικανών κάτω των 35 ετών δεν έχει κάνει σεξ μέχρι στιγμής μέσα στο 2021, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Οικογενειακών Μελετών. Αλλά πώς είναι πραγματικά να απέχεις τόσο καιρό; Τρεις συγγραφείς μιλούν στην Daily Mail και αποκαλύπτουν τι έμαθαν από έναν χρόνο χωρίς σεξ.
Χέιτι Σλόγκετ - Ανακάλυψα τον εαυτό μου
«Έχει περάσει ένας ολόκληρος χρόνος από την τελευταία φορά που έκανα σεξ μέχρι σήμερα. Βέβαια η επιλογή μου αυτή μπορεί να μην ήταν τυχαία – ξεκίνησε ως αποτέλεσμα της φυγής μου από την πόλη για το πιο σκοτεινό Ντέβον, όπου ο μέσος όρος ηλικίας στο χωριό είναι άνω των 50, αλλά τελικά με την πάροδο του χρόνου έγινε επιλογή τρόπου ζωής. Μια απόφαση που αποδείχτηκε εκπληκτικά ενδυναμωτική» αναφέρει.
Συνεχίζει: «Θα μπορούσε να φανταστεί κανείς πως μια 32χρονη ανύπαντρη γυναίκα σαν εμένα θα είχε καταφύγει με την πρώτη ευκαιρία σε ένα site γνωριμιών. Αλλά ανακάλυψα ότι όλοι αυτοί οι περιορισμοί με άλλαξαν με τρόπους που δεν μπορούσα ποτέ να προβλέψω. Και δεν είμαι η μόνη: πολλοί από τους φίλους μου έχουν γίνει πολύ πιο επιλεκτικοί σχετικά με τον ποιον θα αφήσουν να μπει στη ζωή τους. Αυτό το βλέπω και στη δουλειά μου ως σύμβουλος σχέσεων: ο κόσμος είναι πολύ πιο επιλεκτικός σχετικά με το πώς περνά το χρόνο του και με ποιον».
«Ακριβώς όπως πολλοί παραιτούνται από δουλειές που δεν τους αρέσουν, έτσι κι εμείς οι millennials επιλέγουμε να ανέβουμε επίπεδο σε κάθε τομέα: δουλειά, κοινωνική ζωή και αγάπη. Και κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown, η διαφυγή στην ύπαιθρο φαινόταν η μόνη επιλογή. Επέλεξα το σπίτι της γιαγιάς μου στην κορυφή ενός λόφου. Σύντομα έγινα μοναχική- δεν μου έλειπαν μόνο οι αλληλεπιδράσεις με άτομα της ηλικίας μου αλλά και η οικειότητα ενός άλλου ανθρώπου, ενός εραστή, ενός φίλου. Ελεύθερη για τρία χρόνια – από την κατάρρευση του 5ετούς γάμου μου – είχα αρχίσει να επιδίδομαι σε περιστασιακές σχέσεις χωρίς καμία δέσμευση. Αρχικά συνέχισα τις διαδικτυακές γνωριμίες – αν και μέσω FaceTime. Γνώρισα κάποιον τον Απρίλιο του 2020 και μετά από πολλές ώρες βιντεοκλήσεων, ήρθε στο Ντέβον από τον Λονδίνο για να περάσουμε μαζί το lockdown. Όσο κι αν προσπαθήσαμε όμως, τα πράγματα είχαν εκτονωθεί μέχρι τον Σεπτέμβριο».
Και συνεχίζει: «Ήμουν συντετριμμένη στην αρχή, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι κάτι μέσα μου είχε αλλάξει. Αντί να ψάχνω για έναν σύντροφο, λαχταρούσα την εσωτερική σταθερότητα – μια δουλειά για να ξανασταθώ στα πόδια μου, η οποία θα μου έδινε και έναν λόγο για να φύγω από το σπίτι. Όταν επέστρεψα – πολύ σύντομα – στο δίχτυ ασφαλείας των γνωριμιών μέσω διαδικτύου, το γεγονός ότι κάθε προφίλ ανέφερε τους εμβολιασμούς και την προτίμησή τους για ραντεβού μέσω βίντεο, με απογοήτευσε. Πού ήταν το ωραίο και ο ενθουσιασμός σε όλο αυτό;».
«Μετά από μια εβδομάδα, διέγραψα την εφαρμογή γνωριμιών από το κινητό μου. Παρόλο που θα μπορούσα να επιστρέψω στο Λονδίνο, επέλεξα να μείνω στο Ντέβον. Βρήκα μια δουλειά μερικής απασχόλησης σε ένα μαγαζί για να βγω επιτέλους από το σπίτι. Ανακάλυψα ξανά τη φύση περνώντας περισσότερο χρόνο έξω. Επανασυνδέθηκα με φίλους, αλλά το πιο σημαντικό, επικεντρώθηκα στην ανεξαρτησία μου. Δεν ήταν πολύ εύκολο όλο αυτό. Είχα συνηθίσει να είμαι συνεξαρτώμενη, ειδικά στις σχέσεις. Αλλά επέμεινα και πλέον δε θέλω να ξανανιώσω εξαρτημένη από κάποιον άλλον.
«Επανασυνδέθηκα με το σώμα μου»
Η πιο σημαντική μου όμως ανακάλυψη ήταν η επανασύνδεση με το σώμα μου. Αυτό το καλοκαίρι έπρεπε να υποβληθώ στα πάντα: από χειρουργική επέμβαση στη σπονδυλική στήλη μέχρι θεραπεία για τον καρκίνο του δέρματος στο στήθος μου. Ωστόσο το σώμα μου δεν με εγκατέλειψε και αποφάσισα να μην το εγκαταλείψω κι εγώ. Σταμάτησα να τιμωρώ τον εαυτό μου εάν έτρωγα πολύ. Η επιθυμία να αγαπήσω τον εαυτό μου και τη ζωή μου έγινε ο λόγος ύπαρξης μου. Ανακάλυψα επιτέλους πως δεν φοβάμαι να είμαι μόνη. Αυτό δε σημαίνει ότι επιλέγω να είμαι ελεύθερη και να απέχω από το σεξ για το υπόλοιπο της ζωής μου – ή ακόμα και για το άμεσο μέλλον- αλλά έχω αλλάξει πλέον στάση. Όσο κι αν θα μου άρεσε – και λαχταρώ αυτή τη στιγμή – να κουλουριαστώ στα σεντόνια με έναν όμορφο άνδρα, είναι πιο σημαντικό για μένα με ποιον τύπο ανθρώπου θα επιλέξω να περάσω τον χρόνο μου».
Επομένως, τέλος για μένα οι εφαρμογές γνωριμίας. Θέλω να γνωρίσω κάποιον. Κάποιον που δεν θα με χρειάζεται αλλά θα με θέλει. Και το αντίστροφο. Ο κόσμος χρειάζεται σύνδεση, αλλά χρειάζεται το σεξ; Τώρα πλέον δεν είμαι τόσο σίγουρη. Το θέλω, αλλά δεν το χρειάζομαι. Αυτό που χρειάζομαι είναι μια σχέση με ισορροπία, αυτονομία, σεβασμό στα όρια και υποστήριξη. Αν σε αυτό το πακέτο υπάρχει και το απίστευτο, καυτό σεξ, τότε θα είναι τέλεια, αλλά δεν είναι η προτεραιότητά μου.
Κέιτι Γκλας: Η αποχή από το σεξ με δίδαξε να αγαπώ τον εαυτό μου
Δεν ήταν το κύριο σχέδιό μου να ζήσω σαν καλόγρια για έναν χρόνο. Αν μου έλεγες τον περασμένο Μάρτιο, όταν χώρισα με τον σύντροφό μου κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown, πως δεν θα είχα άλλη σχέση για 12 μήνες, τότε μπορεί να μην τον είχα αφήσει.
Πάντα απολάμβανα μια θετική και υγιή σεξουαλική ζωή. Με την τελευταία μου σχέση ήμασταν καλά για τα περισσότερα από τα 6 χρόνια που ήμασταν μαζί – όχι μόνο στο κρεβάτι αλλά και σε άλλα θέματα. Ήμασταν ένα από εκείνα τα ενοχλητικά ζευγάρια που δεν μπορούσαν να κρατήσουν τα χέρια τους μακριά ο ένας από τον άλλο. Όταν όμως τα πράγματα άρχισαν να μην πηγαίνουν καλά, με τον πρώην μου να κατηγορεί το γεγονός πως είχα πάρει κιλά, πόνεσα τόσο πολύ.
Όταν όμως σταμάτησα να κάνω σεξ, συνειδητοποίησα πόσο μεγάλο μέρος της ζωής μου είχε περιστραφεί γύρω από αυτό. Στα 20 μου ανησυχούσα για το εάν οι άνδρες με έβρισκαν σέξι, στα 30 μου όταν το σεξ έγινε πίεση για να μείνω έγκυος. Στα 40, μετά τον χωρισμό μου , ξαφνικά έπρεπε να μείνω χωρίς σεξ για το μεγαλύτερο διάστημα στην ενήλικη ζωή μου. Αλλά ήταν απελευθέρωση. Απόλαυσα το σώμα μου και χαιρόμουν που κανείς δεν με ανέκρινε γι’ αυτό, ούτε παραπονιόμουν για το εάν είμαι χοντρή ή σέξι.
Όταν σταμάτησα να κοιμάμαι με τον οποιοδήποτε, σταμάτησα να δίνω μια περιουσία σε προϊόντα μακιγιάζ και αποτρίχωσης. Πλέον εξοικονομώ από αυτά μια περιουσία και ξόδεψα τον χρόνο μου χτίζοντας μια νέα ζωή. Σταμάτησα να αγοράζω σέξι ρούχα που με έκαναν να νιώθω άβολα και ιδίως έχοντας μετακομίσει στην ύπαιθρο. Μου άρεσε να μη με νοιάζει τι σκέφτεται κάποιος άλλον για την εμφάνισή μου. Ομολογώ ότι απέφυγα το σεξ εκείνη τη χρονιά όχι μόνο επειδή το lockdown με κράτησε απομονωμένη, αλλά και επειδή ήθελα να συνειδητοποιήσω κάποια πράγματα. Έχοντας περάσει σχεδόν όλη την ενήλικη ζωή μου ανησυχώντας για το εάν με έβρισκαν ελκυστική οι άνδρες, άρχισα να βλέπω το σώμα μου ως κάτι άλλο. Μου άρεσε να επικεντρώνομαι για μια φορά στις δικές μου ανάγκες. Και με αυτόν τον τρόπο άρχισα να είμαι σε φόρμα — αυτή τη φορά δεν χάνω βάρος επειδή δεν ένιωθα αρκετά καλά, αλλά επειδή το να νιώθω δυνατή, με έκανε να νιώθω καλά.
Ωστόσο, κάποια στιγμή μπήκα σε μια εφαρμογή γνωριμιών. Περίμενα μέχρι να γνωρίσω κάποιον που θα μου προκαλούσε ενδιαφέρον, κάτι που πήρε μερικούς απογοητευτικούς μήνες. Πήγαμε το πρώτο μας ραντεβού σε ένα καφέ και περιμέναμε μέχρι να κάνουμε σεξ επειδή ήθελα να βεβαιωθώ ότι ένιωθα καλά. Όταν συνέβη, ένιωσα υπέροχα. Ήταν πολύ καλύτερο γιατί ήξερα τι έκανα – και κυρίως γιατί χρειαζόμουν ένα διάλειμμα για να αγαπήσω πραγματικά τον εαυτό μου.
Λούσι Χόλντεν: Αυτό που πέτυχα στο lockdown ήταν καλύτερο από οποιονδήποτε οργασμό
Τον περασμένο μήνα έκανα σεξ με άνδρα για πρώτη φορά μετά από 14 μήνες. Έχοντας φύγει από το Λονδίνο για το σπίτι των γονιών μου στο Μπαθ, τα ραντεβού, πόσο μάλλον το σεξ, ήταν ξαφνικά αδύνατο.
Στα 31 μου ένιωθα συντετριμμένη στον νέο, άδειο κόσμο μου και σκεφτόμουν μόνο το καθημερινό άγχος που βιώναμε. Καθόμουν μόνη, συχνά με δάκρυα στα μάτια και αναρωτιόμουν πότε θα ξανασυναντούσα κάποιον, φανταζόμουν πως θα δεν θα ξαναέκανα σεξ, δεν θα μπορούσα ποτέ να κάνω παιδιά και πως πιθανότατα θα κατέληγα 50άρα, μόνη, να φροντίζω τους ηλικιωμένους γονείς μου.
Όχι μόνο η ζωή ήταν σε παύση επ’ αόριστον, αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ πως κάποια στιγμή θα άφηνα κάποιον να με πλησιάσει. Στα 20 μου, σκεφτόμουν το σεξ ως διασκέδαση και το χρησιμοποιούσα ως δεκανίκι ακόμη και ως θεραπεία από το hangover. Αλλά κατάλαβα, εκ των υστέρων, πόσο βασιζόμουν σε αυτό για να μην νιώθω μόνη. Έστρεψα λοιπόν, την ενέργεια μου στο να μην σπαταλάω πλέον χρόνο για να μιλάω με άνδρες, να στέλνω μηνύματα και να ανησυχώ εάν ο άλλος θα θέλει να με ξαναδεί, στον εαυτό μου. Διάβασα πολύ και γνώρισα πραγματικά τους γονείς μου. Έγραψα επίσης δύο θεατρικά έργα, μια κωμική σειρά και τρία βιβλία – το πρώτο από τα οποία κυκλοφορεί τον Φεβρουάριο.
Και τώρα πλέον, που η περίοδος αποχής από το σεξ έχει παρέλθει, σκέφτομαι αυτή τη χρονιά ως ένα πολύτιμο έτος, μια στιγμή που με προετοίμασε για το επόμενο στάδιο της ζωής μου. Πολύ πιο ικανοποιητικό από έναν οργασμό είναι το να γνωρίζω πως τα επιτεύγματά μου τους τελευταίους 14 μήνες θα είναι πολύ πιο διαρκή και αξιομνημόνευτα από μερικά από αυτά που έχασα το χρόνο μου πριν από την πανδημία.
Τούτου λεχθέντος, η επιστροφή στο παιχνίδι της λαγνείας προκάλεσε ακόμη μία κρίση ταυτότητας που με έκανε να ανησυχώ. Πιο παλιά, ήμουν αρκετά πρόθυμη να κάνω σεξ και το φλερτ μου ήταν εύκολο. Ωστόσο, στο πρώτο μου ραντεβού μετά από 14 μήνες, φάνηκα πολύ ντροπαλή. Ένιωθα έτοιμη να βγω ραντεβού, γι’ αυτό και κατέβασα την εφαρμογή γνωριμιών, αλλά το πρώτο πράγμα που είπα στον δάσκαλο που γνώρισα για ένα ποτό, ήταν ότι ήθελα να το πάμε αργά. Το δέχτηκε, αλλά αργότερα έστειλε μήνυμα για να ρωτήσει: «Πόσο αργά είναι το αργά; Γιατί μπορούμε να το πάμε με το δικό σου ρυθμό, αλλά εάν το αργά σημαίνει να περιμένω ένα χρόνο, τότε θα χρειαστώ μια προειδοποίηση».
Τρία ραντεβού, μια εβδομάδα μετά, ήμασταν στο κρεβάτι και οι δύο χαρούμενοι για διαφορετικούς λόγους, αλλά εγώ, κυρίως επειδή ήξερα τι ήθελα. Τελικά, όπως αποδείχτηκε, καλύτερο από το σεξ είναι το να είσαι κοντά σε κάποιον.