Καλεσμένη στο The 2Night Show βρέθηκε το βράδυ της Τετάρτης η Κατερίνα Στικούδη, όπου αναφέρθηκε στην πρώτη καραντίνα και τα κιλά που πήρε, τον σύζυγό της Βαγγέλη Σερίφη, τους γονείς της αλλά και στα αρνητικά σχόλια που έχει δεχθεί όλα αυτά τα χρόνια για την καλλιτεχνική της υπόσταση.
Για τους γονείς της που πήραν την απόφαση να έρθουν να μείνουν στην Αθήνα, η Κατερίνα Στικούδη είπε : «Έγινε ένα όνειρο πραγματικότητα. Μετά την πρώτη καραντίνα ήρθαν οι γονείς μου μόνιμα από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα. Δεν θέλω να περνάνε οι στιγμές και να μην τους βλέπω. Θέλω να αφιερώνω όσο περισσότερο χρόνο μπορώ στην οικογένειά μου. Μένουν στην ίδια πολυκατοικία με τον πεθερό μου. Εμείς με τον άντρα μου είναι λίγο πιο μακριά…Μόνο που τη φιλάω τη μανούλα μου και τη βλέπω χαμογελαστή, φεύγουν όλα τα προβλήματά μου».
Με πολύ τρυφερά λόγια όμως μίλησε και για τον σύζυγό της, Βαγγέλη Σερίφη: «Ο άντρας μου με είχε δει στα καλλιστεία το 2005 και του άρεσα πολύ. Δεν ανεβάζω πολλές φωτογραφίες με προσωπικές μας στιγμές. Μακάρι όλες οι γυναίκες να έχουν έναν άνθρωπο να τους φροντίζει και να τους αγαπάει. Με φροντίζει, με αγαπάει, είναι δίπλα μου, είναι “Σερίφης” με τα όλα του», είπε χαρακτηριστικά η Κατερίνα Στικούδη.
Η γνωστή τραγουδίστρια αποκάλυψε, μεταξύ άλλων πως στην πρώτη καραντίνα πήρε 10 ολόκληρα κιλά, τα οποία κατάφερε ωστόσο με γυμναστική να χάσει σε μόλις έναν μήνα.
«Στην πρώτη καραντίνα πήρα 10 κιλά. Δε με είδατε ποτέ. Δεν με πήρε χαμπάρι κανείς, γιατί ανέβαζα μόνο παλιές φωτογραφίες. Φούσκωσα ολόκληρη. Τα παίρνω παντού. Ο άντρας μου το χάρηκε. Τα έχασα μέσα σε ένα μήνα με γυμναστική. Πέρασα πολύ ωραία. Έτρωγα κάτι λουκουμάδες. Πίτσες το βράδυ. Το ευχαριστήθηκε η ψυχή μου. Έφαγα όσο δεν έχω φάει ποτέ στη ζωή μου» είπε η Κατερίνα Στικούδη.
Τέλος η Κατερίνα Στικούδη μίλησε και για την αρνητική κριτική που δέχεται κατά καιρούς: «Έχω ακούσει πολλά αλλά αυτό ισχύει για όλους και δεν σταματά. Από την άλλη δεν γίνεται επειδή κάποιος λέει κάτι να μην κάνω το όνειρό μου, τους στόχου μου. Νομίζω ότι ο πρωταθλητισμός έπαιξε μεγάλο ρόλο σε αυτό. Με έμαθε να πολεμώ και να γίνω καλύτερη. Δεν άκουγα τίποτα, έκλεινα τα αυτιά μου. Προσπαθούσα να πετύχω με μαθήματα και με δουλειά.
Γιατί να αφήσω κάτι που με κάνει εμένα χαρούμενη επειδή κάποιος άλλος το θέλει; Ποιος είναι αυτός που ξέρει τι πρέπει να κάνω στην ζωή μου; Ποιον θα αγαπήσω; Ποιο επάγγελμα θα ακολουθήσω; Γιατί πρέπει να απολογηθώ για τις επιλογές μου; Ο καθένας έχει την δική του ζωή. Έχουμε φτάσει στο σημείο να απολογούμαστε για το τι θα φορέσουμε, το ένα και το άλλο. Μία είναι η ζωή.»