Στην ημέρα που έφτασε ένα βήμα πριν από τον θάνατο αναφέρθηκε με ανάρτησή της στα κοινωνικά δίκτυα η Κατερίνα Βρανά.
Η ηθοποιός, η οποία το 2017, μετά από διάτρηση εντέρου και σηψαιμία, μπήκε σε τεχνητό κώμα, αναφέρθηκε στην 23η Απριλίου εκείνου του έτους ως «την ημέρα που σχεδόν πέθανε». Η διάσημη κωμικός μάλιστα δημοσιεύει και μία φωτογραφία με τα χέρια της που είχαν υποστεί γάγραινα, ενώ σε βίντεο δείχνει πόσο σημαντικά έχει βελτιωθεί η κατάστασή τους μετά τις θεραπείες αποκατάστασης που ακολουθεί.
Η ανάρτηση της Κατερίνας Βρανά
ΕΠΕΤΕΙΟΣ 5 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΧΕΔΟΝ ΠΕΘΑΝΑ
23 Απριλίου 2017 – 23 Απριλίου 2022
Τα τελευταία πέντε χρόνια είναι πραγματικά απίστευτα, με τα πάνω τους και τα κάτω τους. Οπότε αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας αυτή τη φωτογραφία για να μου θυμίσω και να γιορτάσω το πόσο μακριά έχω φτάσει. Αυτά είναι τα καημένα χεράκια μου που συνέρχονται από γάγγραινα. Όταν ξύπνησα από το κώμα, τα χέρια μου ήτανε μαζεμένα σαν νύχια πτηνού και τα δάχτυλά μου ήταν ένα πολύ trendy μπλε-μαύρο της γάγγραινας. Ήταν κάτι σαν χέρια Ορκ από τον άρχοντα των δαχτυλιδιών. Ναι, έχετε δίκιο, ήταν απίστευτα σέξι.
Επίσης, ΠΌΣΟ ΛΕΠΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΕΡΑΚΙΑ ΜΟΥ;;!;!;;
Νομίζω αυτό είναι που βρίσκω το πιο τρομακτικό σε αυτή τη φωτογραφία.
Τα χέρια μου τώρα έχουν συνέλθει πλήρως, δεν έχω ίχνος γάγγραινας, παραμένουν μόνο λίγα θέματα με τις πολύ λεπτές κίνησεις που και αυτά βελτιώνονται σιγά-σιγά.
ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΥ ΠΟΛΛΑ, ΝΑ ΖΗΣΩ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΖΩ την ημέρα που σχεδόν πέθανα / επέζησα.
Επίσης, σήμερα είναι η μέρα της Ανάστασης. Σύμπτωση; ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ, ΤΑΚΗ!!! #Βρανάσταση
Κατερίνα Βρανά: Ξύπνησα από το κώμα, μου είχαν σώσει τη ζωή, αλλά ήμουν παράλυτη από το λαιμό και κάτω
Η Κατερίνα Βρανά είχε μιλήσει για την περιπέτεια της υγείας της στο iefimerida και περιγράφοντας τα όσα βίωσε είχε δηλώσει: «Ναι, είχα τυφλωθεί τελείως. Όταν ήμουν σε κώμα, εξαιτίας της διάτρησης του εντέρου και του σηπτικού σοκ που ακολούθησε, έγινε μια καλτ, εντελώς σουρεάλ αλυσίδα πραγμάτων που κανείς δεν περίμενε ότι θα συμβούν. Ούτε είναι λογικό, ούτε συμβαίνουν συχνά: Επηρεάστηκαν τα αγγεία, τα νεύρα, δημιουργήθηκαν θρομβώσεις. Ξύπνησα από το κώμα, μου είχαν σώσει τη ζωή, αλλά ήμουν παράλυτη από το λαιμό και κάτω, είχα γάγγραινα στα άκρα και δεν μπορούσα να μιλήσω γιατί από από τη διασωλήνωση είχαν χωριστεί οι φωνητικές χορδές. Προσπαθούσα να μιλήσω αλλά ούτε η οικογένειά μου δεν μπορούσε να καταλάβει τι έλεγα. Ήταν σαν παίζουμε ένα φρικτό επιτραπέζιο παιχνίδι, αφού ούτε νοήματα δεν μπορούσα να κάνω. Μόνο έστρεφα το κεφάλι, ανοιγόκλεινα τα μάτια και μπορούσα να κουνήσω λίγο τους ώμους. Ψιθύριζα «κρυώνω» και μου έλεγε η μητέρα μου «πεινάς;», ναι θέλω ένα κλαμπ σάντουιτς… Και που να δεις τι γινόταν με τις Μαλαισιανές νοσοκόμες που μιλούσαν σπαστά αγγλικά. Τους έλεγα «turn me over» και με ρωτούσαν «pain?». Τι pain μωρή καρακαλτάκα, στρίψε με, στρίψε με».