Μία από τις πολλά υποσχόμενες ταινίες του Netflix, η βιογραφία της Μέριλιν Μονρόε με τίτλο «Blonde», αποδείχθηκε μια... «φούσκα».
«Σκληρή και σπαρακτική» -όπως χαρακτηρίστηκε από πολλούς θεατές που παραδέχτηκαν ότι την έκλεισαν στα πρώτα 20 λεπτά- ταινία του σκηνοθέτη Άντριου Ντομινίκ με πρωταγωνίστρια την -κατά τα άλλα- εκπληκτική και ταλαντούχα Άνα ντε Άρμας, που προκάλεσε αντιδράσεις για όσα πρεσβεύει, 60 χρόνια μετά τον θάνατο της θρυλικής σταρ.
Η ταινία που χαρακτήρισαν οι New York Times «νεκροφιλική» και θεωρήθηκε ως ένας μεταθανάτιος «βιασμός» του ειδώλου, αλλά και ότι καπηλεύεται τη μεγαλύτερη σταρ του Χόλιγουντ, αποδείχθηκε το μεγαλύτερο «κάζο» από την αρχή της λειτουργίας της πασίγνωστης πλατφόρμας, Netflix.
Αμέσως μετά την πρώτη εβδομάδα της πρεμιέρας της στην πλατφόρμα, τα νούμερα τηλεθέασης έπεσαν κατακόρυφα, καθιστώντας το μια από τις σημαντικότερες αποτυχίες, με τον διεθνή Τύπο να κάνει λόγο για μια ταινία «μισογυνική, καταθλιπτική, νεκροφιλική, άνιση, βαρετή, υστερική, σεξιστική, χειριστική», προωθόντας συγχρόνως ένα μήνυμα κατά των αμβλώσεων.
Στα social media και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης «αντηχούν» αντικρουόμενες απόψεις και σκληρή κριτική για την «κατασκευή» και απεικόνιση του αμφιλεγόμενου χαρακτήρα της Μέριλιν Μονρόε. Πώς όμως κατέληξε ως μια τεράστια αποτυχία για το Netflix;
Το «Blonde» δεν είναι βιογραφική ταινία
Ένα από τα βασικά επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται στην κριτική της ταινίας «Blonde» βασίζεται στην πλοκή και την αφήγηση, υποστηρίζοντας ότι επικεντρώνεται μόνο στις πιο σκοτεινές πτυχές του Χόλιγουντ και στις σεξουαλικές επιθέσεις που υπέστη η θρυλική ηθοποιός.
Ωστόσο, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι δεν πρόκειται για βιογραφική ταινία για τη Μέριλιν Μονρόε, αλλά για διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος της Τζόις Κάρολ Όουτς, το οποίο το 2000 έλαβε Βραβείο Πούλιτζερ.
Πρόκειται για ένα ξεκάθαρο έργο μυθοπλασίας που κινείται στο πειραματικό και περιλαμβάνει φανταστικά στοιχεία, καθώς ο σκηνοθέτης «χρησιμοποιεί» τη ζωή της Μονρόε ως έμπνευση, με πραγματικά γεγονότα, πρόσωπα και μακροχρόνιες φήμες από τη ζωή της ηθοποιού να αποτελούν το σημείο εκκίνησης για να φανταστεί κανείς τι μπορεί να σκεφτόταν και να ένιωθε η σταρ.
Η Μέριλιν Μονρόε, ανάγεται σε γυναίκα-αντικείμενο
Ο χαρακτήρας της Μέριλιν, τον οποίο υποδύεται η Ισπανοκουβανή ηθοποιός Άνα ντε Άρμας, αναπτύσσεται σε ένα περιβάλλον μοναξιάς και τρόμου, το οποίο τελικά την υποβιβάζει σε αντικείμενο και την οδηγεί στην καταστροφή της.
Η ταινία δεν απεικονίζει τη δύναμή της, τον επαγγελματισμό της ή την αποφασιστικότητά της, που την έκαναν την πιο αξιομνημόνευτη ηθοποιό στον κινηματογράφο.
Αναμφίβολα, το να βλέπεις έναν τόσο δημοφιλή χαρακτήρα να βυθίζεται στην «αιώνια αγωνία» και να η ευτυχία του να εξαρτάται από τους άλλους, προκάλεσε την απόρριψη από ένα σημαντικά μεγάλο μέρος του κοινού.
Το «Blonde» και η υπερβολική του διάρκεια
Οι κριτικοί εστιάζουν επίσης στη διάρκεια της ταινίας, η οποία για σχεδόν τρεις ώρες, βυθίζοντας το κοινό σε ένα μακρύ μονότονο δράμα που μοιάζει να μην έχει τέλος.
Η ευθραυστότητα της πρωταγωνίστριας και η υποχωρητικότητά της διαρκούν πάρα πολύ, κάνοντας το κοινό να κουραστεί και να βαρεθεί.
Η αμφιλεγόμενη σκηνή: «Δεν θα μου κάνεις κακό αυτή τη φορά»
Επίσης, πολλοί άνθρωποι σχολίασαν, στις γνωστές πλατφόρμες IMDB και Rotten Tomatoes, ότι η ταινία περιέχει μηνύματα κατά των αμβλώσεων.
Αναφέρονται σε μια σκηνή της ταινίας στην οποία το έμβρυο της Μέριλιν της λέει: «Δεν θα μου κάνεις κακό αυτή τη φορά» και την επιπλήττει για τις πράξεις της.
Επιπλέον, οι εικόνες μπορεί να είναι εξαιρετικά ευαίσθητες για τις γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε έκτρωση.
Ρητές σεξουαλικές σκηνές
Από την άλλη πλευρά, η ταινία είναι γεμάτη γυμνό και επαναλαμβανόμενες σεξουαλικές σκηνές.
Αυτό, για ορισμένους ανθρώπους, ήταν πολύ σαφές και περιττό. Ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς ότι η Μέριλιν Μονρόε αποτελεί στη συλλογική φαντασία ένα είδωλο γοητείας και όχι μια γελοιογραφία αισθησιασμού.
Ο βιασμός της Μέριλιν από τον Κένεντι
Η σκηνή στην οποία ο πολιτικός Τζον Φ. Κένεντι βιάζει τη Μέριλιν υπήρξε επίσης πολύ αμφιλεγόμενη. Ένα μεγάλο μέρος του κοινού έχει αμφισβητήσει την αλήθεια αυτών των γεγονότων και πιθανόν και εσείς να αναρωτιέστε αν πραγματικά συνέβησαν.
Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι ο σκηνοθέτης χρησιμοποίησε τη σκηνή ως αφηγηματικό εργαλείο για να ενισχύσει την κακοποίηση της Μέριλιν.
Ωστόσο, έχει επικριθεί ευρέως, καθώς δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι η Μέριλιν κακοποιήθηκε από τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ.
Οι αμφιλεγόμενες δηλώσεις του σκηνοθέτη απέναντι στην κριτική
Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Άντριου Ντομινίκ, δήλωσε ότι πρόκειται για μια πολύ απαιτητική ταινία: «Αν δεν αρέσει στο κοινό, αυτό είναι πρόβλημα του κοινού».
Αυτό το ερώτημα μας δίνει πολύ τροφή για σκέψη και αναρωτιόμαστε, είναι πράγματι πρόβλημα ότι το κοινό δεν συμμερίζεται το όραμα αυτής της ταινίας μυθοπλασίας;
Ένα «άδειο πορτρέτο» της Μέριλιν
Παρά το γεγονός ότι η σκηνογραφία και το στυλ της ταινίας είναι πολύ καλά μελετημένα, οι κριτικοί έχουν αναφέρει ότι ο κύριος χαρακτήρας, αυτός της Μέριλιν Μονρόε, δεν έχει βάθος.
Ο σκηνοθέτης περιορίζεται στην εξύψωση του σώματος της ηθοποιού και των πιο επιφανειακών πτυχών της φυσικής της ομορφιάς, δημιουργώντας μια κενή Μέριλιν μέσα της, γεμάτη φόβους και ανασφάλειες.
Υπερβολική δόση VS δολοφονία
Η αλήθεια είναι ότι το Blonde μας έδωσε κάτι να συζητήσουμε μέχρι τα τελευταία λεπτά της ταινίας.
Η τελευταία σκηνή, στην οποία η Μέριλιν εμφανίζεται νεκρή στο κρεβάτι της, υποδηλώνει ότι έχει υποστεί υπερβολική δόση χαπιών.
Αυτό το τέλος δεν είναι πιστό στο μυθιστόρημα της Oates, στο οποίο η Μέριλιν δολοφονείται από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, αφού κρυφάκουσε συμβιβαστικές πληροφορίες για τον Κένεντι.
Το highlight της ταινίας, η Άνα ντε Άρμας
Πέρα από την προσέγγιση του «Blonde» και τις πολυάριθμες αρνητικές κριτικές που έχει λάβει από το κοινό, πρέπει να επισημάνουμε τον υπέροχο ρόλο της Άνα ντε Άρμας.
Το να υποδυθεί τη Μέριλιν Μονρόε, μια σταρ του Χόλιγουντ που όλοι γνωρίζουν, σίγουρα δεν πρέπει να ήταν εύκολη υπόθεση. Ωστοσό, η ταλαντούχα ηθοποιός ήταν το φως μέσα στο... σκοτάδι που σκέπαζε την ταινία.
Η ερμηνεία της, το πρόσωπό της, η δυνατότητα να επιστρατεύσει κάθε πόρο του δέρματος για να υποδυθεί αυτό που της ζητήθηκε είναι θαυμαστά. Αυτήν χειροκροτούσαν όρθιοι επί 14 λεπτά στη Βενετία.
Η ευθύνη που «βάρυνε» την Ισπανοκουβανή ηθοποιό να υποδυθεί το sex symbol της «Χρυσής εποχής» του Χόλιγουντ είναι αδιανόητη, όσο αδιανόητες και οι προσδοκίες!
Στις περίπου εννέα εβδομάδες των γυρισμάτων, η Άνα περνούσε τα… πάνδεινα για να μεταμορφωθεί σε Μέριλιν. Περνούσε τρεις ώρες κάθε πρωί, φορώντας προσθετικά κάτω από την πλατινέ ξανθιά περούκα της, για να κρύψει τις ρίζες των φυσικών της μαλλιών. Κάτι που καταγράφεται στο παρακάτω βίντεο...