Εχει συμβεί στους περισσότερους -κατά τη διάρκεια του ύπνου- και προφανώς όχι μια φορά.
Ο λόγος για αυτό το τίναγμα, την αίσθηση ότι πέφτεις και πετάγεσαι στον ύπνο σου, με όλο το σώμα σου να συσπάται.
Αυτή η κατάσταση ονομάζεται υπνικό σοκ, υπνικός σπασμός ή μυόκλονος (μυοκλονίες).
Πρόκειται για μια σύντομη και ακούσια μυϊκή σύσπαση που συμβαίνει κατά τον ύπνο.
Μπορεί να επηρεάζει ολόκληρο το σώμα ή να περιορίζεται σε μια μυϊκή ομάδα, όπως τα χέρια ή τα πόδια.
Συχνά, είναι αρκετά έντονη ώστε να μας ξυπνάει, αλλά μερικές φορές είναι αρκετά ελαφριά ώστε να μην το αντιλαμβανόμαστε.
Κατά κάποιον τρόπο, αυτοί οι τρόμοι μοιάζουν με τον λόξυγκα, ο οποίος είναι επίσης μυοκλονία, με τη διαφορά ότι εδώ εμπλέκεται ένα πολύ μεγαλύτερο μέρος του σώματος.
Περίπου το 70% του πληθυσμού το έχει ήδη βιώσει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του.
Γιατί τιναζόμαστε στον ύπνο μας;
Θεωρίες υπάρχουν πολλές αν και όχι ένα συγκεκριμένο και σαφές συμπέρασμα.
Μια από τις ευρέως διαδεδομένες θεωρίες προσφέρει μια αρκετά απλή εξήγηση: όταν κοιμόμαστε, περνάμε από διάφορες φάσεις του ύπνου, μέχρι να φτάσουμε στον ύπνο REM.
Αυτή η μετάβαση μεταξύ ελαφρού και βαθύ ύπνου θα μπορούσε να δημιουργήσει μια χαλάρωση των μυών (μυϊκή ατονία), μερικές φορές πολύ ξαφνικά για το σώμα.
Αυτή η ξαφνική μυϊκή χαλάρωση θα μπορούσε να αιφνιδιάσει τον εγκέφαλο, ο οποίος, ως απάντηση σε αυτή την απώλεια τόνου, θα προκαλούσε μια αντανακλαστική σύσπαση των μυών.
Κάποιοι επιστήμονες μιλούν ακόμη και για ανισορροπία του εγκεφάλου στον ύπνο.
Μερικές φορές, η μετάβαση μεταξύ ξύπνιου και ύπνου είναι αρκετά ασταθής ώστε το σύστημα αυτό να στέλνει κατά λάθος σήματα στους μυς, οι οποίοι στη συνέχεια συστέλλονται.
Μια άλλη υπόθεση υποστηρίζει ότι το τίναγμα οφείλεται σε μια παρερμηνεία του εγκεφάλου.
Όταν κοιμόμαστε, οι μύες μας χαλαρώνουν σταδιακά, η αναπνοή μας επιβραδύνεται και ο καρδιακός μας ρυθμός μειώνεται.
Ωστόσο, ο εγκέφαλος θα μπορούσε να ερμηνεύσει αυτή την ξαφνική μυϊκή χαλάρωση ως πτώση, ενεργοποιώντας ένα πρωτόγονο αντανακλαστικό τρόμου για την αποφυγή πιθανού κινδύνου.
Αυτή η θεωρία έχει τις ρίζες της στο εξελικτικό μας παρελθόν: οι πρόγονοί μας κοιμούνταν μερικές φορές ψηλά (σε κλαδιά, βράχους...) και μια ανεξέλεγκτη χαλάρωση του σώματος θα μπορούσε να είναι συνώνυμη με μια επικίνδυνη πτώση.
Αυτό το αντανακλαστικό θα μπορούσε επομένως να είναι ένα κατάλοιπο αυτού του μηχανισμού προστασίας.
Όταν ο τρόπος ζωής επηρεάζει
Φυσικά και άλλοι λόγοι μπορεί να συμβάλουν σε αυτά τα νυχτερινά τινάγματα: το άγχος, η υπερβολική κατανάλωση καφεΐνης ή νικοτίνης, ακόμη και ορισμένα φάρμακα!
Αν αυτά τα νυχτερινά τινάγματα μπορεί να είναι ενοχλητικά, δεν είναι ανησυχητικά στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων. Υπενθυμίζουν απλώς ότι η μετάβαση μεταξύ εγρήγορσης και ύπνου είναι ένας πολύπλοκος μηχανισμός, διαποτισμένος ακόμη με τα ίχνη του εξελικτικού μας παρελθόντος.