Δύο γειτόνισσες γιορτάζουν μαζί τα 101α γενέθλιά τους, καθώς ζουν δίπλα-δίπλα από τη δεκαετία του 1980.
Η Josie Church και η Anne Wallace-Hadrill έχουν ζήσει μια γεμάτη και ενδιαφέρουσα ζωή και συμφωνούν ότι τα χρόνια πέρασαν γρήγορα.
«Δεν νομίζω ότι έχουμε σκεφτεί ότι ο χρόνος περνάει», λέει η Josie. «Απλώς, πέρασε. Απλώς, συνεχίζεις από το ένα πράγμα στο άλλο».
Η συμβουλή των δύο γυναικών για μακροζωία
Η συμβουλή των δύο γυναικών για να ζήσετε μια μακρά ζωή είναι απλή: Συνεχίστε τη ζωή και μην το σκέφτεστε υπερβολικά. «Κάνεις αυτό που φαίνεται ότι πρέπει να κάνεις, και μετά κάτι άλλο παίρνει τη θέση του», συλλογίζεται η Josie. «Απλώς, προχωράς από το ένα πράγμα στο άλλο. Δεν σχεδιάζουμε τις ζωές μας. Νομίζω ότι αυτές μας έχουν σχεδιάσει».
Και οι δύο ήταν «πολύ απασχολημένες» όταν ήταν νεότερες. «Η Anne ήταν πολύ παραγωγική και δημιουργική», λέει η Josie. «Ζωγράφιζε πολύ και έφτιαχνε ταπισερί και ήταν πάντα απασχολημένη, και εγώ ήμουν πάντα απασχολημένη κάνοντας κάτι άλλο, κάπου αλλού, γιατί αυτή είναι η ζωή που ζήσαμε».
Οι δύο γειτόνισσες είναι 101 ετών, ενώ το μέσο προσδόκιμο ζωής σε Αγγλία και Ουαλία είναι 83 ετών για τις γυναίκες
Και οι δύο γεννήθηκαν την 1η Απριλίου 1924. Η συμπλήρωση των 101 ετών αποτελεί τεράστιο επίτευγμα, δεδομένου ότι στην Αγγλία και την Ουαλία το μέσο προσδόκιμο ζωής είναι 83 έτη για τις γυναίκες και 79 για τους άνδρες, σύμφωνα με τα στοιχεία του ONS για την περίοδο 2021-2023.
Ο σύζυγος της Josie, Peter, απεβίωσε τη δεκαετία του 1990 και ο σύζυγος της Anne, John Michael Wallace-Hadrill, ιστορικός, πέθανε τη δεκαετία του 1980, γεγονός που την ώθησε να μετακομίσει από το Hampshire στην Οξφόρδη.
Καθώς και οι δύο είναι χήρες, η φιλία τους υπήρξε μια θαυμάσια πηγή χαράς και υποστήριξης.
H ιστορία της Αnne Wallace-Hadrill
Στα νιάτα της, η Anne διάβαζε αγγλικά στο St Hilda's College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Το St Hilda's ήταν ένα κολέγιο μόνο για γυναίκες εκείνη την εποχή, αλλά η Anne αστειεύεται ότι αν και «αναμενόταν να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή», «δεν τους απαγορευόταν να βλέπουν άνδρες».
Αναπολεί με αγάπη τα χρόνια της στο πανεπιστήμιο, λέγοντας ότι ήταν πολύ διασκεδαστικά αλλά είχαν και σκληρή δουλειά. Μετά την αποφοίτησή της, η Anne εργάστηκε ως λεξικογράφος για το Oxford English Dictionary.
«Πάντα με ενδιέφεραν οι λέξεις», λέει. «Αυτό ήταν το επάγγελμά μου».
Ήταν επίσης περήφανη που έλαβε πέρυσι ένα μετάλλιο για την υπηρεσία της από το Βασιλικό Ναυτικό, το οποίο χαρακτηρίστηκε από τον εκπρόσωπο που της το έδωσε «καθυστερημένο».
Η ιστορία της Josie Church
Η γειτόνισσά της, η Josie, είχε μια παρόμοια γεμάτη ζωή. Με καταγωγή από το Μάντσεστερ, η Josie εκπαιδεύτηκε ως νοσοκόμα στο Preston Royal Infirmary και θυμάται όταν πρωτοεμφανίστηκε το NHS το 1948.
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου θυμάται μια «ανατριχιαστική» εμπειρία από τη φροντίδα Γερμανών στρατιωτών των SS. «Δεν ήταν πολύ καλοί», παραδέχεται. «Δεν επιθυμούσαν να τους φροντίζουμε εμείς. Ήταν πολύ δύσκολοι ασθενείς».
Η Josie μετακόμισε στην Οξφόρδη με τον σύζυγό της, ώστε να συνεχίσει τις σπουδές του στο University College, οι οποίες είχαν διακοπεί εξαιτίας του πολέμου και μαζί «έζησαν τη ζωή ενός προπτυχιακού φοιτητή».
Οι μισοί από τους προπτυχιακούς φοιτητές είχαν πάει στον πόλεμο, άρα ήταν μεγαλύτεροι σε ηλικία, ενώ οι άλλοι μισοί ήταν νέοι φοιτητές.
«Η Οξφόρδη ήταν πολύ παράξενη», λέει η Josie, «επειδή κάθε κολέγιο είχε μια μεγάλη είσοδο ηλικιωμένων ανθρώπων που είχαν περάσει τον πόλεμο και έπαιρναν τις πανεπιστημιακές τους θέσεις. Έτσι, είχαμε τους ηλικιωμένους και μετά τους νέους 18χρονους που έρχονταν από το σχολείο».
Σκέφτεται πόσο έχει αλλάξει ο πληθυσμός των πανεπιστημίων.
«Η Οξφόρδη δεν ήταν όπως είναι τώρα», λέει. «Υπήρχαν αρκετοί παντρεμένοι προπτυχιακοί φοιτητές, κάτι που δεν νομίζω ότι συμβαίνει τώρα».
Αφού παντρεύτηκε, η Josie εργάστηκε ως νοσοκόμα για λίγο. Ο σύζυγός της ήταν διευθυντής σε ένα οικοτροφείο αγοριών και εκείνη ήταν νοσηλεύτρια εκεί, πράγμα που σημαίνει ότι πέρασε μερικά «ενδιαφέροντα» χρόνια φροντίζοντας 120 αγόρια.
Η Josie έχει επίσης τρία δικά της «υπέροχα» παιδιά - τον Chris, την Pamela και τον Andrew, ενώ η Ann έχει έναν γιο, τον James, ο οποίος ζει στο Poole.
Αισθάνονται τυχεροί που ζουν σε μια μικρή γειτονιά και το γεγονός ότι έχουν την ίδια μέρα γενέθλια σημαίνει ότι μπορούν να γιορτάζουν μαζί, όπως έκαναν πέρυσι. Ήταν μια γιορτή-έκπληξη που διοργάνωσαν οι γείτονές τους.
«Ήταν υπέροχα, περάσαμε μια υπέροχη μέρα πέρυσι», λέει η Josie. «Ήταν αρκετά απροσδόκητο, γιατί δεν ήξερα τίποτα γι' αυτό. Είναι απλά μια καταπληκτική γειτονιά. Νομίζω ότι είμαστε τυχεροί».
Σήμερα, την 1η Απριλίου, που και οι δύο έγιναν 101 ετών, σκοπεύουν και πάλι να γιορτάσουν την ξεχωριστή τους μέρα μαζί.