Οι επιστήμονες αποκαλύπτουν γιατί κανείς δεν παρατηρεί όταν οι γυναίκες είναι κουρασμένες σε αντίθεση με τους άντρες.
Μια πρωτοποριακή μελέτη που διεξήχθη από επιστήμονες της NASA διαπίστωσε ότι συνήθως υποτιμάται πόσο κουρασμένες είναι οι γυναίκες, ενώ η κούραση των ανδρών υπερεκτιμάται σημαντικά.
Είναι πιο δύσκολο να παρατηρήσει κάποιος πότε μια γυναίκα είναι κουρασμένη
Οι επιστήμονες λένε ότι αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι οι γυναίκες καταβάλλουν μεγαλύτερες προσπάθειες να φαίνονται κοινωνικές, ακόμη και όταν είναι εξαντλημένες, ενώ για τους άντρες αυτή η απαίτηση δεν φαίνεται να είναι ανάλογη. Οι άνδρες φαίνονται πιο κουρασμένοι επειδή τείνουν να είναι λιγότερο προσεκτικοί και εκφραστικοί στη συζήτηση. Οι ερευνητές λένε ότι η κατανόηση αυτών των διαφορών είναι ζωτικής σημασίας όταν πρόκειται για την παρακολούθηση των αστροναυτών στο διάστημα. Αυτό ήταν και το κίνητρο της έρευνας.
Πιστεύεται ότι περισσότερα από τα μισά διαστημικά και αεροπορικά ατυχήματα οφείλονται στην κόπωση, πράγμα που σημαίνει ότι η ακριβής εκτίμηση του πόσο κουρασμένος είναι κάποιος θα μπορούσε να αποβεί σωτήρια.
Με αφορμή την παραπάνω διαπίστωση ο επικεφαλής συντάκτης της έρευνας δρ Morgan Stosic, από το Διαστημικό Κέντρο Johnson της NASA στο Χιούστον, ανέφερε: «Γενικά, υποτιμούσαν το βαθμό κόπωσης που είχαν αναφέρει οι ίδιες οι γυναίκες, αλλά υπερεκτιμούσαν το βαθμό κόπωσης που είχαν αναφέρει οι άνδρες». Στις διαστημικές αποστολές, οι άνδρες και οι γυναίκες αστροναύτες εργάζονται πολλές, εξαντλητικές ημέρες σε περιβάλλοντα υψηλής πίεσης.
Αυτό σημαίνει ότι η διαχείριση της κούρασης είναι μια συνεχής έγνοια για διαστημικές υπηρεσίες όπως η NASA, οι οποίες χρειάζονται τα πληρώματά τους να λειτουργούν με κορυφαία απόδοση.
Ο Δρ Stosic θέλησε να αναπτύξει μια μέθοδο για την εκτίμηση της κόπωσης με βάση αποκλειστικά μη λεκτικές ενδείξεις, όπως η γλώσσα του σώματος.
Ζητήθηκε από άνδρες και γυναίκες εθελοντές να έχουν μια πεντάλεπτη συζήτηση με έναν άγνωστο και στη συνέχεια να αξιολογήσουν το επίπεδο κόπωσης που αισθάνονταν εκείνη τη στιγμή. Η κούρασή τους μετρήθηκε σε μια κλίμακα που κυμαινόταν από το μηδέν, δηλαδή καθόλου κουρασμένοι, έως το 10, δηλαδή όσο πιο εξαντλημένοι θα μπορούσαν να είναι.
Μια ξεχωριστή ομάδα 71 συμμετεχόντων παρακολούθησε στη συνέχεια τα βίντεο αυτών των συνομιλιών μχωρίς ήχο και βαθμολόγησε πόσο κουρασμένος πίστευε ότι ήταν ο καθένας από τους ομιλητές εκείνη τη στιγμή.
Ενώ η δρ Stosic δεν βρήκε καμία σχέση μεταξύ των μη λεκτικών ενδείξεων και της αυτοαναφερόμενης κόπωσης, διαπίστωσε κάποιες μεγάλες διαφορές μεταξύ των δύο φύλων.
Παρόλο που οι γυναίκες ανέφεραν ότι αισθάνονταν πιο κουρασμένες, οι παρατηρητές υποτίμησαν κατά 1,3 μονάδες κατά μέσο όρο το πόσο κουρασμένες αισθάνονταν οι γυναίκες. Εν τω μεταξύ, οι παρατηρητές βαθμολόγησαν την κούραση των ανδρών περίπου 0,9 μονάδες υψηλότερα από ό,τι ανέφεραν οι ίδιοι οι άνδρες.
Πόση προσπάθεια καταβάλλουν άνδρες και γυναίκες
Ο Δρ Stosic πιστεύει ότι αυτό θα μπορούσε να σχετίζεται με το πόσο μεγάλη προσπάθεια καταβάλλουν οι άνδρες και οι γυναίκες να είναι κοινωνικοί όταν είναι κουρασμένοι. Παρακολουθώντας τη γλώσσα του σώματος των συμμετεχόντων, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες έτειναν να ενεργούν με τρόπο που τις έκανε να φαίνονται πιο προσεκτικές, όπως το να κάνουν πιο άμεση οπτική επαφή. Παρόλο που αυτό δεν ήταν ένα καλό μέτρο για το πόσο κουρασμένος ήταν στην πραγματικότητα ο συμμετέχων, οι παρατηρητές μπορεί να εκλάμβαναν αυτές τις χειρονομίες ως γνήσια σημάδια εγρήγορσης.
Ο Δρ Stosic δήλωσε στους Times: «Οι παρατηρητές χρησιμοποιούσαν αυτές τις συμπεριφορές ως ένδειξη για να σκεφτούν ότι οι γυναίκες ήταν λιγότερο κουρασμένες». Τα ευρήματα αυτά ταιριάζουν με έναν αυξανόμενο όγκο ερευνών που δείχνουν ότι δίνεται πολύ λιγότερη προσοχή στη δυσφορία των γυναικών. Σε μια προηγούμενη μελέτη, ο Δρ Stosic εφάρμοσε έναν αιμοστατικό επίδεσμο στα άνω χέρια των συμμετεχόντων και τους ζήτησε να κάνουν ασκήσεις χειρολαβής για να προκαλέσουν πόνο. Παρά τη δυσφορία τους, οι παρατηρητές υποτιμούσαν σταθερά τον πόνο που ένιωθαν οι γυναίκες και υπερεκτιμούσαν τον πόνο που ένιωθαν οι άνδρες.
Άλλες μελέτες διαπίστωσαν ότι ο πόνος των γυναικών συχνά δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, ακόμη και σε ιατρικά περιβάλλοντα.
Μια μελέτη από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι διαπίστωσε ότι η προσδοκία ότι οι γυναίκες πρέπει να είναι πιο εκφραστικές οδήγησε τους παρατηρητές να υποβαθμίσουν τα προφανή σημάδια τραυματισμού, προσθέτει το δημοσίευμα της Daily Mail.
Ομοίως, μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πέρυσι διαπίστωσε ότι οι γυναίκες ασθενείς είχαν λιγότερες πιθανότητες να λάβουν τη σωστή θεραπεία στα επείγοντα περιστατικά, επειδή θεωρούνται «υστερικές και υπερβολικές». Μια ανάλυση περισσότερων από 21.000 ασθενών έδειξε ότι οι γυναίκες ασθενείς είχαν λιγότερες πιθανότητες να τους συνταγογραφηθεί φάρμακο για τον πόνο και ήταν πιο πιθανό να απορρίψουν τα συμπτώματά τους. Οι άνδρες, αντίθετα, είναι πιο πιθανό να τους συνταγογραφηθούν αναλγητικά παυσίπονα ή αντικαταθλιπτικά και είναι πιο πιθανό να ζητηθούν εργαστηριακές εξετάσεις για πιθανά προβλήματα.