Δημόσια συγγνώμη από έναν άνδρα που καταδικάστηκε άδικα πως τη βίασε το 1982, αφότου τον αναγνώρισε ως δράστη, ζήτησε η Άλις Σέμπολντ, συγγραφέας των απομνημονευμάτων «Lucky» και του μυθιστορήματος «The Lovely Bones».
Η απολογία ήρθε οκτώ ημέρες αφότου ακυρώθηκε η καταδικαστική απόφαση του Άντονι Μπροντγουότερ, από δικαστή του κρατικού δικαστηρίου στις Συρακούσες της Νέας Υόρκης, ο οποίος κατέληξε στο συμπέρασμα πως η υπόθεση εναντίον του ήταν βαθιά εσφαλμένη.
Ως αποτέλεσμα της καταδίκης, ο 61χρονος Μπροντγουότερ πέρασε 16 χρόνια στη φυλακή, πριν αποφυλακιστεί το 1998.
Η δημόσια συγγνώμη της
Σε δήλωση που δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο Medium, η συγγραφέας, η οποία είχε περιγράψει τον βιασμό και τη δίκη που ακολούθησε στο «Lucky», είπε ότι μετάνιωσε που έπαιξε «άθελά της» ρόλο σε ένα «σύστημα που έστειλε έναν αθώο άνδρα στη φυλακή». «Λυπάμαι κυρίως για το γεγονός πως σας έκλεψαν άδικα τη ζωή που θα μπορούσατε να ζήσετε», έγραψε. «Και ξέρω ότι καμία συγγνώμη μου δεν μπορεί να αλλάξει αυτό που σας συνέβη και δεν θα αλλάξει ποτέ. Μου πήρε 8 μέρες για να καταλάβω πώς συνέβη αυτό».
Σύμφωνα με τον εκδότη της πάντως, δεν σχεδιάζεται να γίνει ενημέρωση των κειμένων των απομνημονευμάτων της με βάση την αθώωση του Μπροντγουότερ. Ωστόσο, η εταιρεία της είπε ότι θα σταματήσει τη διανομή του «Lucky».
O Μπροντγουότερ, σε συνέντευξή του στους «New York Times» την Τρίτη, είπε ότι είναι «ανακουφισμένος και ευγνώμων» για τη συγγνώμη της συγγραφέως. «Χρειάστηκε πολύ θάρρος και υποθέτω ότι είναι γενναία όπως κι εγώ», είπε. «Το να κάνει αυτή τη δήλωση είναι κάτι πολύ δυνατό, κατανοώντας πως ήταν και εκείνη θύμα, αλλά κι εγώ».
Ο βιασμός και όσα ακολούθησαν στο δικαστήριο
Η Σέμπολντ ήταν 18 ετών και φοιτούσε στο Πανεπιστήμιο των Συρακουσών, όταν συνέβη ο βιασμός που οδήγησε στην άδικη καταδίκη του Μπροντγουότερ. Στο βιβλίο της με τίτλο «Lucky», το οποίο δημοσιεύθηκε το 1999, κάνει έναν σκληρό απολογισμό της επίθεσης και του τραύματος που υπέστη στη συνέχεια. Γράφει επίσης λεπτομερώς για τη δίκη και για το πώς πείστηκε ότι είχε αναγνωρίσει τον Μπροντγουότερ, στον οποίο αναφερόταν με ψευδώνυμο στο βιβλίο, ως δράστη, αφότου τον συνάντησε στον δρόμο μήνες μετά τον βιασμό.
Τα απομνημονεύματα καταγράφουν επίσης ατυχίες στην υπόθεση, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος πως ένα σκίτσο του βιαστή της, με βάση την περιγραφή της, δεν του έμοιαζε καθόλου. Αλλά και τον φόβο της πως η δίωξη μπορεί να ήταν λανθασμένη, εάν αναγνώριζε τον λάθος άνθρωπο.
Αργότερα, όμως, στο δικαστήριο αναγνώρισε τον Μπροντγουότερ ως τον βιαστή της. Υστερα από μια σύντομη δίκη, καταδικάστηκε για βιασμό πρώτου βαθμού και άλλες πέντε κατηγορίες.
Ωστόσο, το «Lucky» ξεκίνησε την καριέρα της Σέμπολντ και άνοιξε τον δρόμο για το μυθιστόρημά της, «The Lovely Bones», το οποίο επικεντρώνεται επίσης στη σεξουαλική επίθεση. Έχει πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα και έχει γίνει και ταινία.
Επέμενε πάντα πως ήταν αθώος
Όσο για τον Μπροντγουότερ, πάντα επέμενε πως ήταν αθώος και του αρνήθηκαν την αποφυλάκισή του με όρους πολλές φορές, επειδή αρνήθηκε να αναγνωρίσει την ενοχή του. Πέρασε από δύο τεστ αλήθειας με διαφορά δεκαετιών, με τους ειδικούς να διαπιστώνουν πως τα λεγόμενά του ήταν αληθινά.
Προσπάθησε επανειλημμένα όλα αυτά τα χρόνια να προσλάβει δικηγόρους για να αποδείξει την αθωότητά του. Αυτές οι προσπάθειες ήταν ανεπιτυχείς μέχρι πρόσφατα, όταν μια προγραμματισμένη κινηματογραφική μεταφορά του «Lucky» βοήθησε να δημιουργηθούν νέα ερωτήματα σχετικά με την υπόθεση.
Πώς αποδείχθηκε η αθωότητά του -Η ταινία που έπαιξε καθοριστικό ρόλο
Ο Τίμοθι Μουτσιάντε, ο οποίος εργαζόταν ως εκτελεστικός παραγωγός στην κινηματογραφική έκδοση, είπε σε συνέντευξή του στους «Times» πως είχε αρχίσει να αμφιβάλλει για τα λεγόμενα της Σέμπολντ όταν διάβασε τα απομνημονεύματα και το σενάριο, νωρίτερα φέτος.
Ο Μουτσιάντε είπε ότι είχε εντυπωσιαστεί από το πόσο λίγα στοιχεία παρουσιάστηκαν στη δίκη του Μπροντγουότερ. Είπε ότι είχε απολυθεί από την παραγωγή όταν έθεσε ερωτήματα σχετικά με την ιστορία. «Φαινόταν ότι ο Άντονι αδικήθηκε», είπε στους «Times».
Ο Μουτσιάντε προσέλαβε έναν ιδιωτικό ερευνητή, τον Νταν Μάγιερς, ο οποίος είχε περάσει 20 χρόνια στο γραφείο του σερίφη στην κομητεία Ονοντάγκα στη Νέα Υόρκη, προτού αποσυρθεί και γίνει ντετέκτιβ το 2020. Αφού τον εντόπισε και πήρε συνέντευξη από τον Μπροντγουότερ, ο Μάγιερς πείστηκε ότι είχε κατηγορηθεί άδικα.
Επειτα από συνομιλία του ντετέκτιβ με μια δικηγορική εταιρεία, του συνέστησε τον Ντέιβιντ Χάμοντ. Ο δικηγόρος επανεξέτασε την έρευνα και συμφώνησε ότι υπήρχε ισχυρό επιχείρημα για ακύρωση της καταδίκης.
Στην αίτησή του, ο δικηγόρος υποστήριξε πως η υπόθεση βασίζεται εξ ολοκλήρου σε δύο ελαττωματικά στοιχεία: την αναγνώριση του Μπροντγουότερ στην αίθουσα του δικαστηρίου και μια πλέον απαξιωμένη μέθοδο ανάλυσης μιας τρίχας.