Ο Δημήτρης Παπάζογλου μιλά για τα χρόνια στο εξωτερικό, τα καμπαρέ του Παρισιού, τη συνεργασία με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τη Μαρινέλλα, αλλά και τον Βασίλη Μπισμπίκη.
«Η Αλίκη ήταν ένα πλάσμα που έφερε οικονομική δικαιοσύνη στους καλλιτέχνες. Όταν ξεκίνησε να αμείβεται με ποσοστά για τις ταινίες της, ήταν λίγο σαν τον Τσε Γκεβάρα, έφερε μια επανάσταση στο καθεστώς που υπήρχε μέχρι τότε. Το ίδιο έκανε ο Στέλιος Καζαντζίδης στο τραγούδι. Σε όλη της τη ζωή έκανε άμυνα. Μπορεί να ήταν Εθνική Σταρ, αλλά ήξερε πως έχει πολλούς εχθρούς. Δεν της συγχωρούσαν αυτό που ήταν. Γιατί στην Ελλάδα υπάρχουν αυτοί που θα σε βοηθήσουν, αλλά μόλις καταξιωθείς και προχωρήσεις υπάρχει φθόνος. Επίσης, είναι σημαντικό να μην δείχνεις την εξυπνάδα σου.
Όταν δούλευα στο εξωτερικό με έπαιρναν στη δουλειά πραγματικά για αυτό που ήμουν: είχα εκτόπισμα, ήμουν λαμπερός και πολύ εργατικός. Τα θετικά προσόντα σου τα εκμεταλλεύονταν για να έχουν το καλύτερο αποτέλεσμα. Εδώ τα καλά προσόντα είναι μειονέκτημα. Από την άλλη, πρέπει να μπεις μέσα σε έναν κύκλο, που ή θα σε εξοντώσει ή θα σου δώσει μια πορεία. Στα δικά μου χρόνια, όταν επέστρεψα από το εξωτερικό, υπήρχε μια πολιτική που δεν γνώριζα. Έπρεπε να έχεις τελειώσει το Εθνικό και να γίνεις εκ του ασφαλούς πρωταγωνιστής».
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Δημήτρη Παπάζογλου στο Bovary.gr.