Για την εμπειρία της στην εκδήλωση του Δήμου Αθηναίων στο Σύνταγμα για την αλλαγή του χρόνου μίλησε η διερμηνέας νοηματικής γλώσσας, Σοφία Ρομπόλη.
«Δεν είναι η πρώτη φορά που το έκανα αυτό, το έχουμε κάνει κι άλλες χρονιές. Φέτος, όμως, ήταν η πρώτη χρονιά που καθ' ολοκληρίαν έγινε μετάδοση από το Youtube του City of Athens, του Δήμου Αθηναίων, και από το Facebook», είπε αρχικά στην ΕΡΤ για την εμφάνισή της που έγινε viral, και συνέχισε:
«Νομίζω ότι πρέπει με έναν τρόπο να αποδώσω εκείνη τη στιγμή αυτό που συμβαίνει πάνω στη σκηνή και όταν έχω και πάρα πολύ ωραίους καλλιτέχνες, όπως ο Φοίβος Δεληβοριάς, η κυρία Φριντζήλα, η Μποφίλιου, φωνάρες όλοι, ο Αλευράς, ο οποίος έδινε πόνο, να είμαι εγώ έτσι σαν να λέω ειδήσεις; Δεν γίνεται. Με βλέπετε στο παράθυρο των ειδήσεων και είμαι λίγο μαζεμένη, τώρα εκεί…».
«Είχε έναν βαθμό δυσκολίας, έκανα πολλές ώρες μόνη μου πρόβες»
Στη συνέχεια, περιέγραψε ότι το συγκεκριμένο επάγγελμα είναι απαιτητικό σωματικά και γι' αυτό κάνει πολλή γυμναστική και φροντίζει σε μεγάλο βαθμό το σώμα της.
«Είχε έναν βαθμό δυσκολίας. Το σωματικό κομμάτι το φροντίζουμε, νομίζω, όλοι όσοι κάνουμε αυτή τη δουλειά. Εγώ προσωπικά με πάρα πολλή γυμναστική, με πάρα πολύ τρέξιμο, κάνω πιλάτες, κάνω διάφορα, κολύμπι κατά κύριο λόγο, πρώτον για να φεύγουν τα νεύρα μου, γιατί δεν είναι εύκολη αυτή η δουλειά, και δεύτερον για να φροντίζω το σώμα».
Επιπλέον, υπογράμμισε πως χρειάστηκε πολλή μελέτη και ώρες προβών για την εκδήλωση της αλλαγής του χρόνου.
«Πρέπει να τονίσω ότι σε αυτό το βαριετέ έπρεπε να δοθεί αυτή η αναφορά που δεν υπήρχε στους κωφούς συμπολίτες, της έννοιας "βαριετέ", της εναλλασσόμενης σκηνής των καλλιτεχνών και τη σωματική συμπεριφορά, τη φωνή τους, ανά δεκαετίες. Είναι πολύ διαφορετικό να τραγουδάει κάποιος το 2024… Το κατάφερα με πάρα πολλή μελέτη. Έκανα πολλές ώρες μόνη μου πρόβες, έκανα δύο πρόβες με τους υπόλοιπους, άκουγα όμως, γιατί αυτό που είναι πολύ σημαντικό σε εμάς είναι να ακούσουμε, να κατανοήσουμε τι θέλει να πει ο σκηνοθέτης».
«Ήταν πολύ μεγάλη πρόκληση να δώσω στο κοινό των κωφών να καταλάβει τι γινόταν παλαιότερα»
Η Σοφία Ρομπόλη μοιράστηκε, επίσης, μερικές πληροφορίες πίσω από το σκεπτικό της ερμηνείας της και αποκάλυψε ότι η δυσκολία ήταν κυρίως στο γεγονός ότι έπρεπε να συμπεριλάβει τις διαφορετικές κουλτούρες των δεκαετιών.
«Ήθελα να καθοδηγήσουν (σ.σ.: οι πληροφορίες) στην έννοια του βαριετέ και στην έννοια του εναλλασσόμενου χρόνου. Για εμένα ήταν πολύ μεγάλη πρόκληση να δώσω στο κοινό των κωφών να καταλάβει τι γινόταν, χωρίς να έχει καμία αναφορά για το τότε, να καταλάβει τι γινόταν το '45, '55, '65, '75… Οπότε έπρεπε να μελετήσω τη σωματική συμπεριφορά των καλλιτεχνών τότε, δηλαδή είδα πολύ Λίτσα Διαμάντη, είδα πολύ Ρίτα Σακελλαρίου, είδα πολύ Πανταζή για να γίνουν αυτά τα χέρια, κάθε λεπτομέρεια δική τους, η οποία θα έφερνε σαν εικόνα, στην εικόνα και στο μυαλό των κωφών αυτό που είχαν δει στο παρελθόν. Μέσα από αυτό θα γινόταν και η διαφοροποίηση της κουλτούρας κάθε δεκαετίας».
«Έλαβα παρά πολλά μηνύματα από ανθρώπους που δεν πίστευαν ότι η νοηματική μπορεί να αποδώσει το τραγούδι»
Τέλος, αποκάλυψε ότι δέχτηκε πολύ θετικά μηνύματα από διάφορους ανθρώπους στα κοινωνικά δίκτυα έπειτα από αυτή τη βραδιά. «Έλαβα παρά πολλά μηνύματα, πολύ θετικά μηνύματα από ανθρώπους που δεν πίστευαν ότι η νοηματική μπορεί να αποδώσει το τραγούδι. Αυτό έχει ξαναγίνει -θέλω να σας πω- από πολλούς συναδέλφους και πολύ καλούς συναδέλφους. Εγώ, προσωπικά, πρέπει να σας πω ότι το έχω δοκιμάσει στο Ηρώδειο με τον κ. Ξαρχάκο, κάτι που δεν το ξέρει ο κόσμος. Τότε ήταν μεγάλη πρόκληση να αποδώσω έναν μεγάλο συνθέτη και να τον γνωρίσω στην κοινότητα των κωφών».