Μία αποκαλυπτική συνέντευξη παραχώρησε ο Κωνσταντίνος Αργυρός στο περιοδικό People.
Ο γνωστός τραγουδιστής μίλησε, για τη συνεργασία του με τα παιδιά που είναι νέα στο χώρο, για την αντίδραση των γονιών του όταν τους είπε πως θα ασχοληθεί με το τραγούδι, αλλά και για το ενδεχόμενο να κατέβει στην πολιτική.
Ειδικότερα, σχετικά με τη στάση του απέναντι στα νέα παιδιά, είπε: «Μου αρέσει να δίνω χώρο σε νέα παιδιά που ξεκινάνε τώρα και ανοίγουν τα φτερά τους, γιατί βλέπω σε αυτούς τον εαυτό μου, όταν ήμουν πιτσιρικάς. Κάποιοι άνθρωποι ίσως να μη μου είχαν συμπεριφερθεί σωστά, κάποιοι άλλοι, όμως, με αντιμετώπισαν άψογα. Θυμάμαι επομένως τα βιώματά μου και προσπαθώ να βοηθήσω τους νέους. Φυσικά, πρέπει να ξέρουν ότι δεν είναι εύκολη δουλειά. Απαιτεί χρόνο, επιμονή, υπομονή, αγάπη και σεβασμό. Είναι πολλά τα συστατικά που πρέπει να έχει ένας καλλιτέχνης. Μπορώ να τον συγκρίνω και με έναν πολιτικό, με την έννοια ότι όπως μια μερίδα ανθρώπων ακολουθεί έναν καλλιτέχνη, έτσι και μια μερίδα κόσμου υποστηρίζει έναν πολιτικό. Ο καλλιτέχνης, βέβαια, δεν μπορεί να πει ψέματα, γιατί μιλάει με τα τραγούδια του».
Κωνσταντίνος Αργυρός: Οι γονείς μου δεν με πίεσαν ποτέ
Στην ερώτηση της δημοσιογράφου, για το πώς αντέδρασαν οι γονείς του στην επιλογή του να γίνε τραγουδιστής, ο ίδιος απάντησε: «Οι γονείς μας γενικά δεν μας πίεσαν. Δεν μου είπαν ποτέ Παιδί μου, θέλουμε να γίνεις γιατρός. Με ρωτούσαν πάντα Τι θέλεις να κάνεις;. Όταν ήμουν μικρός, έπαιζα πιάνο σε μια μπάντα, κάναμε πρόβες και γενικά έψαχνα αφορμή να βγω έξω από το σπίτι και να κάνουμε συναυλίες. Οι δικοί μου δεν μου είπαν ποτέ Μην πας στην πρόβα, μου έλεγαν ωστόσο Έλα να διαβάσεις, αλλά ήταν στα λογικά πλαίσια».
Κωνσταντίνος Αργυρός: Όσο μεγαλώνω, πολιτικοποιούμαι περισσότερο
Ο Κωνσταντίνος Αργυρός μίλησε, επίσης, και για το ενδεχόμενο να κατέβει στον «πολιτικό στίβο», λέγοντας: «Η αλήθεια είναι ότι, όσο μεγαλώνω, πολιτικοποιούμαι περισσότερο. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να γίνω πολιτικός, γιατί φαίνομαι όταν λέω ψέματα. Είμαι για γέλια, δεν μπορώ να πω ούτε μικροψέματα. Ωστόσο, αν κάποια στιγμή στο μέλλον η δική μου αντίληψη, ενέργεια και φιλοσοφία έκανε καλό σε μια μερίδα κόσμου, για ποιον λόγο να μην το έκανα;».