Η Αντζελίνα Τζολί παραχώρησε συνέντευξη στο Mega για την ταινία «Κάλλας», όπου αναφέρθηκε στα πρώτα γυρίσματα που έγιναν στην Ελλάδα.
Η βραβευμένη ηθοποιός έδωσε συνέντευξη στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο, μαζί με τον σκηνοθέτη της ταινίας, Παμπλο Λαραϊν, δίνοντας και την θεωρία της για το τι μπορεί να έκανε τελικά την σοπράνο να «λυγίσει» στο τέλος της καριέρας της και της ζωής της.
«Ξεκινήσαμε από την Ελλάδα και θεωρώ ότι ήταν κάτι συμβολικό που η ταινία αυτή άρχισε από την Ελλάδα, για διάφορους προφανείς λόγους. Μπορείς να το αισθανθείς», είπε αρχικά η Αντζελίνα Τζολί, με τον σκηνοθέτη να συμπληρώνει για τα γυρίσματα: «Προφανώς το νερό, τα χρώματα, τα νησιά στο φόντο, αλλά κυρίως το φως, πιστεύω ως κινηματογραφιστής ότι το φως έχει ιδιαίτερη σημασία και νομίζω ότι το φως στην Ελλάδα είναι ένα κομμάτι που δεν μπορείς να κλέψεις. Πολλά πράγματα στις ταινίες μπορείς να κλέψεις, αλλά όχι το φως».
Τζολί: Υποτιμητικό να λένε ότι ο Ωνάσης είχε τέτοια επίδραση στη ζωή της»
Στο ερώτημα για το τι και ποιος ήταν αυτός που έκανε την Κάλλας να «σπάσει», η Τζολία δεν πιστεύει πως ήταν ο Ωνάσης, αλλά η μητέρα της.
«Θεωρώ ότι κάποιος υποτιμά πολύ αυτή τη γυναίκα, όταν πιστεύει ότι ένας άνδρας θα είχε τόσο σημαντική επίδραση στη ζωή της. Φυσικά, ο Ωνάσης είχε μία επίδραση στη ζωή της. Θεωρώ ότι η μητέρα της την διέλυσε όταν ήταν πολύ μικρή».
Τέλος, η Τζολί αναφέρθηκε και στο ρίσκο που πήρε στην ταινία να τραγουδήσει, κάτι που δεν έχει επιχειρήσει ξανά και μάλιστα σε μια ταινία για την Μαρία Κάλλας.
«Νομίζω πως κάποια στιγμή όλοι μας πρέπει να τραγουδήσουμε. Ειδικά εμείς οι Αμερικανοί έχουμε μία συγκεκριμένη άποψη για την όπερα, που πιστεύουμε πως πρόκειται για ένα ιδιαίτερο θέαμα, μόνο για την ελίτ. Συχνά εγκλωβιζόμαστε στον μύθο ακούγοντας μόνο τη λέξη “όπερα”. Είναι όμως τόσο συναισθηματική και ανθρώπινη, είναι μια σημαντική μορφή τέχνης και να την αφήσει κάποιος να διεισδύσει μέσα του, να επιτρέψει στους ήχους να διαπεράσουν το σώμα του… έχω την αίσθηση ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν επιτρέψει τη φωνή τους να βγει από το σώμα τους. Δεν έχουν εκφράσει πλήρως τα συναισθήματά τους, την θλίψη ή την χαρά τους. (Το τραγούδι) είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία και θα το πρότεινα χωρίς δισταγμό» ανέφερε.