Ο «πόλεμος» των Κούστα, η νομική διαμάχη που ξεκίνησε με το χωρισμό του πρώην -πλέον- ζευγαριού, Γιάννη Κούστα και Σοφίας Γιαννικοπούλου συνεχίζεται στα δικαστήρια με το θέμα της διατροφής να έχει πάει πλέον στον Αρειο Πάγο.
Επί της αγωγής που άσκησε τον Ιούλιο του 2015 η Σοφία Γιαννικοπούλου σε βάρος του Γιάννη Κούστα για επιδίκαση διατροφής για την ίδια ατομικά και τα παιδιά της, ο Γιάννης Κούστας ισχυρίστηκε ότι η Σοφία Γιαννικοπούλου δεν δικαιούται διατροφής ατομικά διότι κατά τη διάρκεια του γάμου υπέπεσε σε «παραπτώματα» τα οποία προκάλεσαν και τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης. Εν ολίγοις ισχυρίστηκε ότι αναγκάσθηκε να διακόψει την έγγαμη συμβίωση από «εύλογη αιτία», ώστε να αντικρούσει την αξίωση της πρώην συζύγου του για διατροφή. Για να θεμελιώσει την «εύλογη αιτία» επικαλέσθηκε διάφορα περιστατικά και μαρτυρίες για να πλήξει το ήθος, την πίστη και τη αφοσίωση της Σοφίας Γιαννικοπούλου στο γάμο τους, τα οποία περιστατικά είχε ήδη προβάλει και στην αγωγή του σε βάρος της Σ. Γιαννικοπούλου για την ανάκληση των δωρεών στις οποίες είχε προβεί κατά τη διάρκεια του γάμου τους, αλλά και στην πρώτη αγωγή διαζυγίου που είχε ασκήσει με νομική βάση τον ισχυρισμό κλονισμό του γάμου. Την τελευταία αυτή αγωγή δεν συζήτησε ποτέ, αλλά προτίμησε να συζητήσει τη δεύτερη αγωγή που άσκησε με βάση το τεκμήριο της διετούς διάστασης η οποία έγινε δεκτή και εκδόθηκε το διαζύγιο. Οι παραπάνω αγωγές του Γιάννη Κούστα προσκομίστηκαν ως σχετικά επίσης κατά την εκδίκαση της αγωγής διατροφής.
Τόσο το πρωτοβάθμιο δικαστήριο (ΜΠΑ 626/2017), όσο και το δευτεροβάθμιο δικαστήριο (ΜΕφΑΘ 3977/2018) έκριναν αβάσιμους τους ισχυρισμούς του Γιάννη Κούστα και δέχθηκαν:
(α) ότι ο Γιάννης Κούστας διέκοψε την έγγαμη συμβίωση χωρίς εύλογη αιτία, αφού εκείνος άσκησε αγωγή σε βάρος της Σοφίας Γιαννικοπούλου, ζητώντας τη λύση του μεταξύ τους γάμου και ότι συνεπώς η Σοφία Γιαννιπούλου δικαιούται διατροφής ατομικά για την ίδια, χωρίς να συντρέχουν περιστάσεις που να επιβάλλουν την παύση ή τη μείωση της διατροφής της.
(β) ότι τα περιστατικά όλα που επικαλέσθηκε ο Γιάννης Κούστας σχετικά με τη συμπεριφορά, το ήθος, και τη συνεισφορά (απιστίες, αδιαφορία για τον ίδιο και τα παιδιά τους, κακές σχέσεις της Σ. Γιαννικοπούλου με τους γονείς του και τα παιδιά του από τον πρώτο γάμο, υπερέκθεση της στα μέσα και διάθεση αυτοπροβολής, υπερβολικές σπατάλες, έκλυτος βίος και πολλά άλλα) της Σοφίας Γιαννικοπούλου κατά τη διάρκεια του γάμου τους κρίθηκαν αβάσιμα και μη πειστικά.
Χαρακτηριστική είναι η σχετική κρίση του Εφετείου Αθηνών: «Επομένως στην προκειμένη περίπτωση η ευθύνη της διακοπής της έγγαμης συμβιώσεως βαρύνει τον εναγόμενο και στοιχειοθετείται αντιστοίχως εύλογη αιτία για τη διάσπαση στο πρόσωπο της ενάγουσας, χωρίς τη συνδρομή περιστάσεων που να επιβάλλουν την παύση ή τη μείωση της διατροφής της, αφού ο σχετικός περί του αντιθέτου ισχυρισμός του εναγομένου, πέραν της ρηματικής του διατυπώσεως, ουδέν αξιόλογο και πειστικό ουσιαστικό έρεισμα ευρίσκει στο παραπάνω αποδεικτικό υλικό και είναι απορριπτέος κατ' ουσία»
Οι κρίσεις αυτές κατέστησαν αμετάκλητες μετά την απόρριψη της αιτήσεως αναίρεσης που άσκησε ο Γιάννης Κούστας ενώπιον του Αρείου Πάγου, με την οποία προσέβαλε τις άνω κρίσεις του δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου. Για μία ακόμη φορά ο Άρειος Πάγος, με την υπ’ αριθμ. 1126/2020 απόφασή του, απέρριψε τους σχετικούς ισχυρισμούς του Ιωάννη Κούστα και συνεπώς κρίθηκε αμετάκλητα ότι εκείνος διέκοψε την έγγαμη συμβίωση χωρίς εύλογη αιτία, καθώς και ότι όλοι οι ισχυρισμοί του περί έκλυτου βίου και κακής συμπεριφοράς της Σ. Γιαννικοπούλου είναι απολύτως αβάσιμοι.