Ο Αλ Πατσίνο «στοιχειώνεται από τη σκέψη» ενός παιδικού τραυματισμού που είχε στο πέος του, αποκάλυψε στα απομνημονεύματά του «Sonny Boy».
Το ατύχημα συνέβη όταν ήταν μόλις 10 ετών και ζούσε στο Νότιο Μπρονξ της Νέας Υόρκης.
«Περπατούσα πάνω σε έναν λεπτό, σιδερένιο φράχτη και έκανα τον χορό μου σαν σε τεντωμένο σχοινί», γράφει στο βιβλίο ο σταρ του «Νονού», σύμφωνα με το People.
«Έβρεχε όλο το πρωί, και σίγουρα γλίστρησα, έπεσα, και η σιδερένια ράβδος με χτύπησε απευθείας ανάμεσα στα πόδια μου», έγραψε χαρακτηριστικά.
Ο τραυματισμός του Αλ Πατσίνο στο πέος
Θυμάται ότι ήταν κουλουριασμένος και έκλαιγε από τον «τόσο πόνο», που δεν μπορούσε να γυρίσει σπίτι. Ευτυχώς, ένας ηλικιωμένος κύριος τον μάζεψε και τον πήγε στο σπίτι της θείας του, όπου κλήθηκε στη συνέχεια ένας γιατρός.
«Ξάπλωσα εκεί στο κρεβάτι, με το παντελόνι μου εντελώς κατεβασμένο γύρω από τους αστραγάλους μου, καθώς οι τρεις γυναίκες στη ζωή μου -η μητέρα μου, η θεία μου και η γιαγιά μου- σκάλιζαν και κουνούσαν το πέος μου, όντας σε κατάσταση ημιπανικού», γράφει ο Πατσίνο.
«Σκέφτηκα: Θεέ μου, σε παρακαλώ πάρε με τώρα, καθώς τους άκουγα να ψιθυρίζουν πράγματα ο ένας στον άλλον την ώρα που μου έκαναν την εξέταση», πρόσθεσε.
«Μέχρι σήμερα με στοιχειώνει η σκέψη εκείνου του τραυματισμού στο πέος μου», έγραψε στο νέο του βιβλίο.
Ο Πατσίνο περιγράφει το περιστατικό ως «μία από τις πιο ντροπιαστικές εμπειρίες» της ζωής του, ενώ στο πρώτο κεφάλαιο του «Sonny Boy» περιγράφει την «ικανότητά του να εξαπατά τον θάνατο σε τακτική βάση».
Παρομοιάζει, επίσης, τον εαυτό του με «μια γάτα με πολύ περισσότερες από εννέα ζωές».
Ο Πατσίνο στα απομνημονεύματά του θυμάται πολλές εμπειρίες από την παιδική του ηλικία και την καριέρα του, συμπεριλαμβανομένης της απόπειρας αυτοκτονίας της μητέρας του και της πρόκλησης ταραχών στη Νέα Υόρκη.
Ο ηθοποιός του «Scarface» αναφέρει, επίσης, πώς έμεινε απένταρος κατά τη διάρκεια της καριέρας του, στην οποία κέρδισε Όσκαρ.
Την περασμένη εβδομάδα ο Αλ Πατσίνο, ο οποίος διανύει πια το 85ο έτος της ηλικίας του, είπε στο People πως αποφάσισε να γράψει απομνημονεύματα επειδή ένιωθε ότι «έπρεπε».