Πως είναι να ζεις σε ένα απομακρυσμένο νησί, μόνο εσύ και η οικογένειά σου, κοντά στον αρκτικό κύκλο; Και πώς μπορεί να βγάζεις τα προς το ζην;
Η 45χρονη Φελίσιτι Άστον, αγόρασε ένα μικροσκοπικό νησί που ονομάζεται Βιγκούρ στα ανοικτά της δυτικής ακτής της Ισλανδίας πριν από τέσσερα χρόνια και τώρα είναι η μοναδική κάτοικος μαζί με τον σύζυγό της Γκίζλι και τον 6χρονο γιο τους Τράιν.
Η Βρετανίδα, η οποία είναι πολική εξερευνήτρια και επιστήμονας, δεν αποκάλυψε πόσο αγόρασε το νησί των 45 στρεμμάτων, ωστόσο την εποχή της αγοράς του πωλούνταν έναντι 2,6 εκατομμυρίων δολαρίων. Η τιμή βέβαια αυτή, περιελάμβανε και ένα σπίτι με 10 υπνοδωμάτια, πολλά βοηθητικά κτίσματα και πλήρη δικαιώματα καλλιέργειας.
Μερικά από τα πιο ασυνήθιστα χαρακτηριστικά του περιλαμβάνουν τον μοναδικό ανεμόμυλο της Ισλανδίας (ο οποίος είναι προστατευόμενο μνημείο που χρονολογείται από τη δεκαετία του 1860), το παλαιότερο σκάφος της Ισλανδίας που κατασκευάστηκε το 1800 και το μικρότερο ταχυδρομείο στην Ευρώπη.
Η κύρια πηγή εισοδήματος
Όπως δήλωσε η Φελίσιτι στην Daily Mail, η κύρια πηγή εισοδήματός της προέρχεται από την συγκομιδή πούπουλου πάπιας καθώς και τους επισκέπτες που έρχονται στο νησί της – είτε για μια σύντομη στάση είτε για διανυκτέρευση στον ξενώνα τους.
Το Βίγκουρ, το οποίο απέχει περίπου 3 χιλιόμετρα από την ηπειρωτική χώρα, δέχεται περίπου 10.000 επισκέπτες ετησίως από τα διερχόμενα τουριστικά σκάφη. Κι ενώ ο ανεμόμυλος και το ταχυδρομείο είναι τα σημεία στα οποία σπεύδουν οι τουρίστες να φωτογραφίσουν, η άφθονη φύση είναι ένα άλλο δέλεαρ.
Από φώκιες και φάλαινες μέχρι γλαρόνια και πάπιες: Τα πάντα μπορεί να δεις στο νησί
Όσον αφορά το θαλάσσιο κόσμο, συχνά μπορεί κανείς να εντοπίσει φώκιες να αράζουν στα βράχια ενώ μπορεί να δει και φάλαινες στα φιορδ. Η οικογένεια βρίσκει επίσης πολλά οστά ψαριών που ξεβράζονται στην ακτή, ενώ κάποια κρανία μπακαλιάρου είναι τόσο μεγάλα που ξεπερνούν σε μέγεθος το ανθρώπινο κρανία.
Περνώντας τώρα στη στεριά, υπάρχουν περίπου 7.000 αναπαραγόμενες πάπιες στο νησί, περισσότερα από 100.000 γλαρόνια καθώς και μια σπάνια ποικιλία μαύρων γλαρονιών.
Πώς γίνεται η συγκομιδή των πούπουλων
Όσον αφορά στις πάπιες, η συγκομιδή των πούπουλων διαρκεί όλο τον Ιούνιο και η Φελίσιτι την περιγράφει ως μια πολύ εντατική δραστηριότητα. «Η συλλογή των πούπουλων γίνεται με το χέρι – με πολλά χέρια».
Υπάρχουν επίσης 3.500 φωλιές πάπιας στο Βιγκούρ και είναι τυχαία διασκορπισμένες σε όλο το νησί μήκους 2 χιλιομέτρων, συχνά σε καλά κρυμμένες γωνιές και δυσπρόσιτα σημεία.
«Περνάμε τις ημέρες μας σκαρφαλώνοντας και εξερευνώντας κάθε σπιθαμή του νησιού, τμήμα προς τμήμα, αναζητώντας κάθε φωλιά και συλλέγοντας ό,τι δεν χρειάζονται. Κάνουμε αρκετούς γύρους πριν τελειώσουμε. Ευτυχώς, το Βιγκούρ είναι ένα πανέμορφο και ατελείωτα συναρπαστικό μέρος για να βρίσκεσαι στη φύση».
Για αγορές και έξοδο πρέπει να πάνε στην πόλη, στην ηπειρωτική χώρα
Και τώρα που τελειώνει η περίοδος της συγκομιδής των πούπουλων, η Φελίσιτι λέει πως η οικογένεια ξεκουράζεται. Για να αλλάξουν μάλιστα σκηνικό, πηγαίνουν εκδρομές στην ηπειρωτική χώρα. Το ταξίδι με το σκάφος τους μπορεί να διαρκέσει από 15 έως 45 λεπτά, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες και τη θάλασσα.
Από το τοπικό ψαροχώρι, με μια διαδρομή 20 λεπτών, φτάνουν στην πλησιέστερη πόλη, την Isafjordur, η οποία, όπως λέει η Φελίσιτι, έχει πληθυσμό 2.500 κατοίκων και «ό,τι χρειάζεστε». «Υπάρχει σούπερ μάρκετ, φούρνος, παμπ, ένα καλό μέρος για φαγητό, κατάστημα με είδη σιδηρικών και ούτω καθεξής. Έχει και νοσοκομείο, αλλά για οτιδήποτε σοβαρό οι ασθενείς μεταφέρονται στο Ρέικιαβικ, την πρωτεύουσα της Ισλανδίας, η οποία απέχει 35 λεπτά με αεροπλάνο».
Πώς πήραν την απόφαση να αγοράσουν το νησί
Η Φελίσιτι και ο Γκίζλι, που ζούσαν προηγουμένως στο Ρέικιαβικ, έμαθαν για το Βίγκουρ μετά την είδηση της πώλησής του στον εθνικό τύπο. Υπήρξε μια εκστρατεία για να αγοραστεί το νησί από το κράτος, ωστόσο οι αρχές εξέδωσαν μια δήλωσε που το απέκλεισε. Στη συνέχεια, κι ενώ το νησί βρισκόταν στην αγορά για περίπου τρία χρόνια, το ζευγάρι άρχισε να σκέφτεται σοβαρά «αν αυτό μπορεί να ήταν το μέλλον του».
Όπως εξηγεί η Φελίσιτι: «Τόσο εγώ όσο και ο σύζυγός μου γνωρίζαμε το Βίγκουρ και νιώσαμε και οι δύο την ανάγκη για μια νέα πρόκληση, κάτι που θα μπορούσαμε να κάνουμε μαζί». Αφού έδωσαν μάχη με άλλος πλειοδότες, η Φελίσιτι και ο Γκίζλι ανακάλυψαν ότι η προσφορά τους είχε γίνει δεκτή.
Οι δύσκολοι χειμώνες
Ένα από τα πιο δύσκολα πάντως, πράγματα για να ζει κανείς σε αυτό το νησί, λέει η Φελίσιτι, είναι οι χειμώνες, καθώς συχνά εγκλωβίζονται εκεί για μέρες. Όπως αποκάλυψε: «Είμαστε πολύ άνετα εδώ, αλλά οι θάλασσες γύρω μας μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνες – ο πορθμός της Δανίας βρίσκεται στο τέλος του φιόρδ, ο Αρκτικός Κύκλος λίγο πιο βόρεια από εμάς και είμαστε πολύ πιο κοντά στη Γροιλανδία παρά στην Ευρώπη – οπότε είναι δύσκολο να φεύγουμε από το νησί».
«Δεν μπορούμε να έχουμε το σκάφος στο νερό το χειμώνα, οπότε κάθε φορά που το χρησιμοποιούμε πρέπει να το βγάζουμε από το νερό και να το ανεβάζουμε στην παραλία. Είναι δύσκολο όταν είμαστε μόνο οι τρεις μας. Κάθε ταξίδι στο σούπερ μάρκετ είναι μια μεγάλη αποστολή – είναι κουραστικό» προσθέτει.
Θα άλλαζαν την απόφασή τους;
Το χειμώνα, όπως μπορεί να φανταστεί κανείς, το χιόνι είναι αρκετό – μερικές φορές φτάνει μέχρι την οροφή των κτιρίων. Τα καλοκαίρια, πάλι, ο καιρός μπορεί να είναι ζεστός, αλλά η Φελίσιτι προειδοποιεί ότι «χρειάζεστε πάντα ένα καλό παλτό τα βράδια» καθώς η Ισλανδία έχει φημισμένα ευμετάβλητο καιρό που προσφέρει «τα πάντα ταυτόχρονα».
Κι ενώ το περιπετειώδες ζευγάρι αγαπά τη ζωή στο νησί του, παραδέχεται πως «δεν είναι για όλους». Όπως λέει η Φελίσιτι: «Υπάρχει, νομίζω, σε όλους μας η ανάγκη να βρούμε τη ‘θέση’ μας στον κόσμο, κάπου που νιώθουμε ότι ανήκουμε αλλά και κάπου που νιώθουμε ότι μπορούμε να συνεισφέρουμε ή να κάνουμε τη διαφορά. Για εμάς, αυτό είναι το Βίγκουρ. Η παρουσία μου εδώ μου δίδαξε πως δεν χρειάζεσαι πολλά για να είσαι ευτυχισμένος».
«Το Βίγκουρ έχει αυτή την απίστευτη γαλήνη και ταυτόχρονα είναι μια πανδαισία θορύβου και ζωής. Η φύση είναι τόσο χαοτική και βίαιη και όμως το να βρίσκεσαι γύρω της είναι κατά κάποιο τρόπο καταπραϋντικό! Όλοι όσοι έρχονται στο νησί αναγνωρίζουν ότι υπάρχει κάτι ξεχωριστό εδώ - αλλά κανείς μας δεν έχει καταλάβει ακριβώς τι είναι αυτό. Θα πρέπει να το διαπιστώσετε μόνοι σας».