Πόσες φορές μπορεί να έχεις ακούσει κάποιον να λέει πως έχει ημικρανία και η απάντηση του συνομιλητή να είναι «έλα μωρέ, σιγά»;. Μια ασθένεια η οποία αντιμετωπίζεται από πολλούς ελαφρά τη καρδία, αλλά και ένα θέμα που ακόμη και στην εποχή μας θεωρείται ταμπού.
Η ψευδής αντίληψη ότι η ημικρανία είναι μόνο ένας κακός πονοκέφαλος επικρατεί ακόμη και σήμερα, παρόλο που είναι μια ασθένεια γνωστή εδώ και τους αιώνες. Ακόμη και ο Ιπποκράτης την είχε περιγράψει από το 460 π.Χ., αναφέροντας, συγκεκριμένα, ένα λαμπερό φως που μοιάζει με αύρα. Σε άλλα γραπτά, από το 30 μ.Χ. και συγκεκριμένα τον Κέλσο, Ρωμαίο ιατρικό συγγραφέα, η ημικρανία περιγραφόταν ως «μεγάλη αδυναμία στο κεφάλι… μερικές φορές ο πόνος είναι πιο βίαιος, αλλά σύντομος, όχι όμως θανατηφόρος».
Κι όμως αυτή η ασθένεια, που επηρεάζει 1 στους 7 ανθρώπους, θεωρείται ακόμη ταμπού. Τι κι αν διάσημα ονόματα, τόσο ιστορικά (όπως η Βιρτζίνια Γουλφ, ο Λιούις Κάρολ, ο Κλοντ Μονέ και ο Βίνσεντ βαν Γκογκ) όσο και σύγχρονα (όπως η Τζάνετ Τζάκσον, ο Ίαν Θορπ, η Γκουέν Στεφάνι και η Σερένα Γουίλιαμς), πάσχουν από ημικρανία; Η συζήτηση γύρω από αυτήν ως πραγματική διαταραχή είναι σχεδόν ανύπαρκτη.
Ο λόγος; Ακόμη και τώρα, στον 21ο αιώνα, εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι η ημικρανία, στην καλύτερη περίπτωση, είναι ένας πονοκέφαλος, ενώ, στη χειρότερη, δικαιολογία για «κοπάνα» από την εργασία ή τις κοινωνικές υποχρεώσεις. Το αποτέλεσμα; Πολλοί άνθρωποι που ζουν με ημικρανία να μη μιλούν για το τι περνούν και να υποφέρουν σιωπηλά.
Τα πράγματα είναι ακριβώς -ή σχεδόν τα ίδια- όπως τα περιέγραψε το 1979 η Joan Didion, στο δοκίμιό της με τίτλο «In Bed». Συγκεκριμένα, έγραψε: «Δεν είχα όγκο στον εγκέφαλο, κανένα πρόβλημα στα μάτια, δεν είχα υψηλή αρτηριακή πίεση, δεν μου συνέβαινε τίποτα: Είχα απλώς ημικρανία, και η ημικρανία ήταν, όπως ξέρουν όλοι όσοι δεν πάσχουν από αυτή, απλώς στη φαντασία. Όλοι όσοι έχουμε ημικρανία υποφέρουμε όχι μόνο από τις ίδιες τις κρίσεις αλλά και από την κοινή πεποίθηση ότι αρνούμαστε με έναν διεστραμμένο τρόπο να θεραπεύσουμε τον εαυτό μας, παίρνοντας μερικές ασπιρίνες, ότι εμείς αρρωσταίνουμε τον εαυτό μας, ότι το προκαλούμε εμείς οι ίδιοι».
Όσοι πάσχετε από ημικρανίες, μπορείτε ακόμη και σήμερα να ταυτιστείτε με αυτό το δοκίμιο. Δεν έχετε βιώσει, άραγε, τα ίδια συναισθήματα, τη στιγμή που περιγράψατε σε κάποιον το πρόβλημά σας; Δεν σας κοίταξε με μισό μάτι, γελώντας πονηρά ή και κλείνοντας το μάτι, σαν να υπονοεί ότι το κάνετε επίτηδες;
Νέα έρευνα καταρρίπτει τους μύθους
Τα αποτελέσματα μιας νέας έρευνας καταρρίπτουν τα μέχρι τώρα δεδομένα και μύθους, και αποκαλύπτουν ότι η επίπτωση της ημικρανίας στις γυναίκες είναι πολύ πιο μεγάλη από αυτή που αναφέρεται μέχρι σήμερα στα στατιστικά δεδομένα. Συγκεκριμένα, η έρευνα, η οποία διεξήχθη από τη φαρμακευτική εταιρεία Teva σε παγκόσμιο επίπεδο, δείχνει ότι σε κάθε τομέα της ζωής που διερευνήθηκε, αποκαλύφθηκαν αξιοσημείωτες διαφορές ανάμεσα σε γυναίκες και άνδρες όσον αφορά στην επίπτωση που έχει η ημικρανία.
Ποια είναι τα συμπεράσματα; Όσον αφορά γενικώς την ασθένεια, το 71% των γυναικών ανέφερε ότι η γενικότερη υγεία και ευεξία τους επηρεάζεται από την ημικρανία, συγκριτικά με το 63% των ανδρών. Όσο για το αίσθημα εξουθένωσης, το 58% των γυναικών το βιώνει σε καθημερινή, σχεδόν, βάση, συγκριτικά με το 45%.
Επίσης, ένα άλλο στοιχείο που αποκαλύπτεται στην έρευνα είναι τα αυξημένα επίπεδα θλίψης (γυναίκες 38%, άνδρες 30%) και ένα αίσθημα ότι οι τρίτοι τους παρεξηγούν (γυναίκες 23%, άνδρες 17%)*.
Μήπως ήρθε η ώρα για περισσότερη ενημέρωση;
Ένα από τα συμπεράσματα που μπορεί να εξαχθεί από την παραπάνω έρευνα είναι πιθανότατα η ανάγκη για μεγαλύτερη κατανόηση και εκτίμηση της επίπτωσης της ημικρανίας σε άνδρες και γυναίκες που πλήττονται από αυτή την πάθηση. Ωστόσο, αν και δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ημικρανία πλήττει περισσότερο τις γυναίκες, όλοι οι πάσχοντες θα πρέπει να διερευνήσουν με τον γιατρό τους τούς τρόπους αντιμετώπισης.
*Σχετικά με την έρευνα της Teva:
Διαδικτυακή έρευνα σε 12.545 ασθενείς με ημικρανία, που διεξήχθη σε Αργεντινή, Αυστραλία, Βέλγιο, Βραζιλία, Γαλλία, Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ισπανία, Ισραήλ, Ιταλία, Μεξικό, Ολλανδία, Πολωνία, Σουηδία, Τσεχία, Ρωσία, τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 2019. Χρησιμοποιήθηκε ερωτηματολόγιο που δόθηκε σε ενήλικες οι οποίοι ανέφεραν τουλάχιστον τέσσερις ημέρες με ημικρανία τον μήνα. Όλα τα κείμενα σε εισαγωγικά είναι ρητές δηλώσεις από τους συμμετέχοντες. Τα παραπάνω αποτελούν μερική αντιπροσώπευση της έκθεσης και συνεπώς δεν πρέπει να αποτελούν βάση για οποιαδήποτε χρήση.
Article resources
- 50 famous and influential people with migraine (2018). http://www.blog.migrainepal.com/blog/50-famous-and-influential-with-migraine
- Facts and figures. (n.d.). https://www.migrainetrust.org/about-migraine/migraine-what-is-it/facts-figures/
- Glaser A. (2017). 10 of the most important people with migraine throughout history. https://migraineagain.com/important-people-with-migraine-history/
- Glaser A. (2017). Famous artists with migraine throughout history. https://migraineagain.com/famous-artists-with-migraine-throughout-history/
- Migraine facts. (2018). http://migraineresearchfoundation.org/about-migraine/migraine-facts/
- Pearce JMS. (1986). Historical aspects of migraine. http://jnnp.bmj.com/content/jnnp/49/10/1097.full.pdf
- Stuckey-French N. (2012). “In Bed” by Joan Didion (1979). http://nedstuckeyfrench.com/essays-in-america/in-bed-by-joan-didion/