Τα τελευταία χρόνια έχει δειχθεί ότι η ανάπτυξη κακοήθων νεοπλασμάτων δεν φείδεται ηλικιών, με αποτέλεσμα όλο και περισσότερα περιστατικά να διαγιγνώσκονται σε νεαρότερες ηλικίες. Αυτονόητο είναι ότι η αντιμετώπισή τους έχει σαν βασικό στόχο την ασφαλέστερη και σύμφωνα με τα διεθνή βιβλιογραφικά δεδομένα θεραπευτική προσέγγιση, η οποία όμως πρέπει να λαμβάνει υπόψη εξατομικευμένα τα δεδομένα κάθε ασθενούς.
Ειδικά σε ό,τι αφορά τον γυναικολογικό καρκίνο, γυναίκες νεαρής ηλικίας που επιθυμούν να διατηρήσουν την αναπαραγωγική τους ικανότητα και να αποκτήσουν παιδιά, μπορεί να προσβληθούν από καρκίνο ωοθηκών, καρκίνο τραχήλου μήτρας είτε καρκίνο σώματος μήτρας. Στις περιπτώσεις αυτές η διατήρηση της γονιμότητας είναι εφικτή υπό προϋποθέσεις. Η επιθυμία της ασθενούς για τεκνοποίηση λαμβάνεται υπόψη και είναι αναγκαία συνθήκη, δεν είναι όμως η καθοριστική στην τελική απόφαση, μιας και το κύριο μέλημά μας είναι η ζωή της.
Η απόφαση και οι περιπτώσεις
Έτσι, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, εφαρμόζοντας αυστηρά διεθνώς αποδεκτά επιστημονικά κριτήρια για ασφαλή ογκολογική αντιμετώπιση, προτείνονται πιο συντηρητικές χειρουργικές παρεμβάσεις που διενεργούνται με τη σύμφωνη γνώμη της ασθενούς, η οποία, έπειτα από λεπτομερή και αναλυτική ενημέρωση, λαμβάνει γνώση όλων των δεδομένων που την αφορούν και αποφασίζει για το είδος της θεραπείας που θα ακολουθήσει. Σε κάθε περίπτωση, όπως για όλα τα ογκολογικά περιστατικά, και στα περιστατικά αυτά η συζήτηση και η απόφαση του ογκολογικού συμβουλίου είναι αναγκαία.
Ειδικότερα:
- Στην περίπτωση καρκίνου της ωοθήκης, η διατήρηση της γονιμότητας είναι ασφαλής σε στάδιο 1Α της νόσου και σε καλά διαφοροποιημένους όγκους.
- Στον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας σε συγκεκριμένα περιστατικά μπορεί να πραγματοποιηθούν επεμβάσεις όπως κωνοειδής εκτομή (εκτομή τμήματος μόνο του τραχήλου), τραχηλεκτομή ή ριζική τραχηλεκτομή με στόχο την διατήρηση του σώματος της μήτρας, έτσι ώστε η ασθενής να μπορέσει στο μέλλον να κυοφορήσει.
- Τέλος, σε ό,τι αφορά τον καρκίνο ενδομητρίου η γονιμότητα μπορεί να διατηρηθεί σε καλά διαφοροποιημένους όγκους που δεν διηθούν το μυομήτριο (μυϊκό τοίχωμα της μήτρας), με χορήγηση φαρμακευτικού σκευάσματος (παράγωγο της προγεστερόνης).
Η Γ’ Κλινική Γυναικολογικής Ογκολογίας του ΥΓΕΙΑ, έχει αντιμετωπίσει με επιτυχία πολλές τέτοιες περιπτώσεις νέων γυναικών. Αρκετές εξ αυτών, σε συνεργασία με τους ιατρούς που ασχολούνται με υπογονιμότητα, έχουν καταφέρει στην πορεία να αποκτήσουν υγιή παιδιά με ασφάλεια.
Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί ότι σε κάθε περίπτωση οι ασθενείς αυτές πρέπει να παρακολουθούνται πολύ στενά και, μετά την επίτευξη εγκυμοσύνης και τη γέννηση παιδιού, να εκτιμώνται εκ νέου ογκολογικά, προκειμένου να αξιολογηθεί το ενδεχόμενο διενέργειας μιας ριζικότερης χειρουργικής επέμβασης. Συμπερασματικά, οι επιστημονικές εξελίξεις στη γυναικολογική ογκολογία επιτρέπουν στους εξειδικευμένους στο αντικείμενο αυτό ιατρούς να είναι σε θέση να επιλέγουν από όλες τις ασθενείς με γυναικολογικό καρκίνο, αυτές στις οποίες με ασφάλεια μπορεί να διατηρηθεί η γονιμότητα, με σκοπό την επίτευξη εγκυμοσύνης και τη γέννηση υγιών μωρών.
Γράφει
ο
Νίκος Ακρίβος
Μαιευτήρας –
Γυναικολόγος
Διευθυντής Γ’ Κλινικής
Γυναικολογικής Ογκολογίας ΥΓΕΙΑ