Αντιμέτωπα με βαθιά κατάθλιψη, φοβίες, θυμό και σύγχυση, θα βρεθούν τα παιδιά της Λέρου, που κακοποιήθηκαν σεξουαλικά από τους ίδιους τους τούς γονείς..
Και δυστυχώς, όπως εξηγεί στο iefimerida ο ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής Δημήτρης Παπαδημητριάδης, όχι μόνο θα χρειαστούν για πάρα πολλά χρόνια θεραπευτική στήριξη, αλλά κανείς δεν περιμένει ότι θα το ξεπεράσουν ποτέ 100%. Τα τραύματα είναι τέτοια, που θα τα κουβαλούν για όλη τους την ζωή... Τα παιδιά αυτά που έχουν υποστεί τέτοια βασανιστήρια από τους γονείς τους, συχνά καταφεύγουν στα ναρκωτικά, αλλά εκδηλώνουν τάσεις μίμησης και γίνονται και οι ίδιοι βασανιστές και άλλες φορές «μέσω μαθησιακών διεργασιών εκδηλώνουν αργότερα μια υπερσεξουαλική συμπεριφορά». Αυτό που πρέπει να κάνουν οι ειδικοί που θα τους αναλάβουν, λέει ο Δημήτρης Παπαδημητριάδης, είναι να μπορέσουν να «συμφιλιωθούν τα παιδιά με τα συναισθήματα που τούς έχει προκαλέσει η κακοποίηση, δηλαδή το άγχος, τον θυμό και την κατάθλιψη. Ετσι ώστε να μπορέσουν να ενσωματωθούν καλύτερα μέσα στην κοινωνική τους πραγματικότητα.» Δύσκολο αλλά όχι αδύνατο. Δυστυχώς, η στατιστική είναι απογοητευτική. Τα περισσότερα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης, λέει στο iefimerida ο ψυχίατρος Δ.Παπαδημητριάδης, συμβαίνουν μέσα στην οικογένεια. Οι γονείς είναι υπεύθυνοι κατά 19%, ο πατριός κατά 30%, ο θείος κατά 18% και ο παππούς κατά 5%. Και φυσικά υπάρχουν πάρα πολλά περιστατικά, που απλά δεν βλέπουν ποτέ το φώς της δημοσιότητας...όπως συνέβη με τα παιδιά της Λέρου.