Ηταν η εποχή της αθωώτητας.
Η Ελλάδα μόλις είχε αρχίσει να επουλώνει τις πληγές του εμφυλίου και ανακάλυπτε τον καταναλωτισμό.
Ανακάλυπτε και τα πρώτα εισαγόμενα είδη πολυτελείας.
Η λέξη «μποτιλιάρισμα» ήταν ακόμα άγνωστη, οι τροχονόμοι ήταν ένας νεωτερισμός και τα μεγάλα μαγαζιά φρόντιζαν στις γιορτές να τους εφοδιάσουν με δώρα.
Οι εφημερίδες αφιέρωναν μεγάλες φωτογραφίες απο τους τροχονόμους στο κέντρο της έρημης σχεδόν απο αυτοκίνητα Αθήνας και γύρω τους βουνά με δώρα..Ακόμα και πλυντήρια...
Ο κόσμος συνέρρεε στους εμπορικούς δρόμους της Σταδίου, της Πανεπιστημίου και της Ακαδημίας και τα μεγάλα πολυκαταστήματα μόλις είχαν κάνει την εμφανισή τους. Ηταν η εποχή του Μινιόν- του μεγαλύτερου μεγάλου καταστήματος όπως έλεγε η διαφημιση- και του Κατράντζος Σπόρ.
Η Ελλάδα ήταν φτωχή αλλά όλα έμοιαζαν οτι θα πήγαιναν καλύτερα. Η έννοια κρίση ήταν ακόμα πολύ μακριά. Και οι κινηματογραφικοί στάρ της εποχής έκαναν εξώφυλλα στους περιοδικά της μόδας εκείνης της εποχής. Στο Φαντάζιο, στον οικογενειακό Θησαυρό και στον Ταχυδρόμο.