Δίνει την εικόνα ενός μισοτελειωμένου κτηρίου.
Ή, καλύτερα, ενός παιχνιδιού Jenga.
Ο λόγος για τον τελευταίο υψηλότερο ουρανοξύστη της Μπανγκόκ, της πρωτεύουσας της Ταϊλάνδης. Δια χειρός Ole Schereen (πρώην συνεργάτη του Reem Koolhaas στο OMA και, πλέον, επικεφαλής αρχιτέκτονα του Buro Ole Schereen).
Ο Γερμανός αρχιτέκτονας είναι γνωστός από τον πύργο CCTV στο Πεκίνο – που αψηφά την βαρύτητα.
Είναι γνωστός από τον ουρανοξύστη The Interlace στη Σιγκαπούρη ο οποίος, το 2015, ανακηρύχθηκε World Building of the Year.
«Ο MahaNakhon είναι το όραμα ενός πύργου που, σε μεγάλο βαθμό, είναι ένα κτήριο για τη διαδικασία, για το γίγνεσθαι, για το να αναπτύσσεις» εξήγησε, στο CNN, ο Schereen. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, έζησε στην πρωτεύουσα της Ταϊλάνδης.
Χαρτογράφησε τα «οράματα του μέλλοντος» της πόλης, περίπου 250 ανολοκλήρωτους πύργους. Που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ λόγω, κυρίως, της χρηματοοικονομικής κρίσης της Ασίας, το 1997 αλλά και της πολιτικής αστάθειας της χώρας.
Το αντιφατικό μείγμα παράδοσης και νεωτερισμού έκανε την Μπανγκόκ οικοδεσπότη κάποιων από τα πιο τρελά αρχιτεκτονήματα του πλανήτη, υποστηρίζει.
«Υπάρχει ένα κτήριο-ρομπότ, ένα κτήριο-ελέφαντας, κτήρια-πυραμίδες, κτήρια-UFO και όλα αυτά να αντιπαρατίθενται σε παραδοσιακούς ταϊλανδέζικους ναούς, ταϊλανδέζικα χρώματα.»
Ο πύργος MahaNakhon είναι μεγάλης αντοχής. Άντεξε, στη διάρκεια της κατασκευής του, δύο επαναστάσεις, ένα πραξικόπημα, μια πλημμύρα σε πανεθνικό επίπεδο, αλλά είναι πλέον ο υψηλότερος ουρανοξύστης της πόλης, «μια μαρτυρία ισχύος» σύμφωνα με τα λόγια του δημιουργού του.
Το παιγνίδισμα του κτίσματος με τον χώρο χρησιμεύει για να ανακουφίσει το πιο σημαντικό για τον Schereen συστατικό του: τους κατοίκους του.
«Πιστεύω ότι είναι στο συμφέρον του χώρου κι επίσης στη δύναμη του χώρου να κάνουν κάτι για τους ανθρώπους που το κατοικούν» τονίζει ο Γερμανός αρχιτέκτονας. «Αποκαλύπτοντας τους ανθρώπους που είναι μέσα στον πύργο, ξαφνικά επανασυνδέεσαι με την αστική ζωή στην πόλη, με τη δημόσια σφαίρα».
(ΑΠΕ-ΜΠΕ)