Ο ηθοποιός Βασίλης Μηλιώνης μιλάει στο iefimerida.gr για τις αγαπημένες του διακοπές στη Γαύδο.
Συστήθηκε στο τηλεοπτικό κοινό ως «Τζανής Λάσκαρης», μέσα από την τηλεοπτική σειρά «Η Μάγισσα», και ενώ ο ρόλος του είχε μεγάλη απήχηση, ο νεαρός ηθοποιός Βασίλης Μηλιώνης απέφευγε τις συνεντεύξεις.
Αυτή την περίοδο βρίσκεται σε καλοκαιρινή περιοδεία με την παράσταση «Η θάλασσα και ο Γέρος», και σ' ένα διάλειμμα από τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις ο Βασίλης Μηλιώνης μίλησε στο iefimerida.gr για τις αγαπημένες του διακοπές, στη Γαύδο.
Οι ρυθμοί στη Γαύδο και η πεζοπορία που οδηγεί σε μια από τις ωραιότερες παραλίες του νησιού
Πώς αποφάσισες να πας διακοπές στη Γαύδο;
Ήταν μια κοινή απόφαση που πήρα με την παρέα μου. Κοιτούσαμε διάφορα μέρη, πιο ήσυχα και απομακρυσμένα από τον πολιτισμό, να ξεφύγουμε από το άγχος της καθημερινότητας -ουσιαστικά αναζητούσαμε ένα μέρος που να έχει τα πολύ βασικά: φαγητό, θάλασσα και ουρανό. Κάπως έτσι πήραμε την απόφαση για τη Γαύδο.
Ποια είναι η πρώτη εικόνα που σου έχει αποτυπωθεί στο μυαλό από το νησί;
Με γοήτευσαν πάρα πολύ τα χρώματα παρόλο που η παλέτα δεν είχε πολλά. Βλέπεις, ένα χρυσό της άμμου και το μπλε της θάλασσας και του ουρανού. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Δεν υπάρχει δέντρο, εκτός από κέδρους που εναρμονίζονται τέλεια στο περιβάλλον δίνοντας αυτό το ελάχιστο πράσινο στοιχείο. Ωστόσο, είναι όλα τόσο ωραία συνυφασμένα μεταξύ τους.
Αυτά ήταν τα χρώματα που αντίκρισα στη Γαύδο και μου άρεσε πάρα πολύ.
Πώς είναι η καθημερινότητα των διακοπών στη Γαύδο;
Δεν είχαμε τις τυπικές διακοπές που θα καθίσεις σε ένα μαγαζί να απολαύσεις το brunch σου, ή θα πας σε κάποιο beach bar να περάσεις την ημέρα σου, όπως συνηθίζεται στα πιο κοσμοπολίτικα νησιά. Η καθημερινότητα ήταν πιο απλή και ουσιαστική -όπως ακριβώς ήθελα.
Σηκωνόμασταν το πρωί, κάναμε βουτιά στη θάλασσα, μετά πίναμε έναν ελληνικό καφέ, μπορείς να βρεις freddo και φραπέ, ξανά μετά καμιά βουτιά, πολλές φορές μαγειρεύαμε ή πηγαίναμε σε ένα ταβερνάκι να φάμε μαγειρευτό φαγητό. Απλά πράγματα που μεγεθύνονται τόσο ωραία.
Ξεκουράζεσαι περισσότερο με αυτόν τον τρόπο διακοπών;
Ναι, σίγουρα! Αν και υπάρχει κούραση γιατί έχει πάρα πολλή ζέστη -η Γαύδος βρίσκεται στο νοτιότερο σημείο της Ευρώπης- αλλά νιώθεις, ταυτόχρονα, μια απελευθέρωση. Δηλαδή, κάνεις πράγματα που είσαι προγραμματισμένος να κάνεις με τη ζέστη, όπως το να κολυμπήσεις, ενώ φαινομενικά είναι κουραστικό να κάθεσαι κάτω από τη ζέστη.
Ποια είναι η αγαπημένη σου παραλία στο νησί;
Έχει πολύ ωραίες παραλίες -τις προτείνω όλες να τις δείτε και να κολυμπήσετε σε αυτά τα νερά. Το θετικό είναι ότι το νησί περπατιέται εύκολα κι έχεις πολλές επιλογές.
Η δική μου αγαπημένη παραλία είναι ο Ποταμός, όπου για να φτάσουμε διασχίσαμε πάνω από μία ώρα ένα μεγάλο μονοπάτι. Φτάνοντας έβλεπες μόνο τα νερά της θάλασσας και την άμμο που ήταν κατακόκκινη, σχεδόν ερημική -κοιτάζοντας την ένιωθες ότι από κάπου εδώ ξεκινάει η έρημος. Ήταν διαφορετική η εικόνα, πιο βραχώδης το τοπίο και πιο απόκρημνο...
Έκανες πεζοπορίες;
Ναι, κάναμε αρκετές, αν και οι αποστάσεις είναι πολύ μικρές -δεν υπάρχουν δρόμοι να πας με το αυτοκίνητο. Ξέρεις ποιο είναι το καλό με την πεζοπορία; Να εισπράττεις όλο αυτό που βλέπεις τριγύρω σου! Το παρομοιάζω με τον προσωπικό μόχθο που καταβάλλεις για να πας κάπου. Για μένα έχει μια πιο συμβολική διάσταση, δηλαδή, αντανακλά τις δυσκολίες, που κατά κάποιον τρόπο όλοι έχουμε στις ζωές μας, και πρέπει να διασχίσουμε μονοπάτια, να τα κατακτήσουμε για να φτάσουμε στον προορισμό μας, ο οποίος μπορεί να μας αποζημιώσει, μπορεί και όχι. Σημασία έχει ο δρόμος και οι περιπέτειες της διαδρομής...
Εκεί πέρα κάναμε πεζοπορίες και το βρήκα ως έναν τρόπο να εναρμονιστώ με το περιβάλλον και να καταλάβω πράγματα για τη ζωή μας.
Σκέφτεσαι να επιστρέψεις στο νησί;
Ναι, ναι. Φέτος θα κάνω διακοπές στην Κρήτη και σκέφτομαι έντονα να κάνω το πέρασμα και να κατέβω πάλι στη Γαύδο. Ελπίζω να τα καταφέρω γιατί έχω πολύ περιορισμένο χρόνο. Ξέρεις, σε αυτά τα μέρη πρέπει να έχεις χρόνο για να αποτινάξεις από πάνω σου οτιδήποτε σχετίζεται με τον «πολιτισμό», να ενσωματωθείς στο περιβάλλον και να μπεις στον τρόπο ζωής του νησιού, το οποίο έχει εντελώς διαφορετικούς ρυθμούς.
Εναρμονίστηκες κατευθείαν με τους ρυθμούς όταν πρωτοπήγες στο νησί;
Εναρμονίστηκα. Είμαι έτσι ως άνθρωπος -προσαρμόζομαι εύκολα. Οπότε, με το που πήγα ένιωσα την ενέργεια του και συμβάδισα πλήρως.
Η Γαύδος είναι ένα νησί για όλους; Σε ποιους θα το πρότεινες να πάνε;
Θα το πρότεινα στους ανθρώπους που έχουν υπομονή, αλλά και σε αυτούς που δεν έχουν για να την ασκήσουν - η υπομονή είναι αρετή.
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής μάς κάνει να ζούμε σε ένα πιεστικό και αγχωτικό περιβάλλον κι όλοι έχουμε συνηθίσει ένα καταναλωτικό μοτίβο, σε μια γρηγοράδα οπότε ας δούμε και έναν άλλον δρόμο που κι αυτός κάτι έχει να μας δείξει. Γι' αυτό θα πρότεινα το νησί σε οποιονδήποτε έχει τη διάθεση να το εξερευνήσει...
Αυτή την περίοδο παίζεις στην παράσταση «Η θάλασσα και ο γέρος» και είστε σε καλοκαιρινή περιοδεία. Πες μου λίγα λόγια για τον ρόλο σου.
«Η Θάλασσα και ο Γέρος» είναι μια διασκευή βασισμένη στο κλασικό και βραβευμένο με Πούλιτζερ έργο «Ο γέρος και η θάλασσα» του Έρνεστ Χέμινγουεϊ και υποδύομαι τον Μανολίνο - τον ψυχογιό του ψαρά Σαντιάγο. Η ποιητική διάσταση του έργου έχει να κάνει, μεταξύ άλλων, με την αντιδιαστολή στο παλαιό και στο καινούργιο -το οποίο είναι παρορμητικό. Προσωπικά εκπροσωπώ το νέο που αντικατοπτρίζεται ένας νέος εαυτός του Σαντιάγο.
Για μένα είναι μεγάλη μου η χαρά που είμαι στην παράσταση και συναντιέμαι ξανά με τον Τάσο Νούσια, με τον οποίο παίζαμε μαζί στη σειρά «Η Μάγισσα». Ο Νούσιας ήταν από τους ανθρώπους που υποστήριζε με φοβερό ζήλο τους νεότερους ηθοποιούς -μας εμψύχωνε και μας έδινε συμβουλές τονίζοντας ότι είμαστε το μέλλον. Τον ξεχωρίζω, τον έχω ως πρότυπο, με καθοδηγεί και με ευχαριστεί πολύ ως προσωπικότητα. Έχει βαθιά σχέση με τον πυρήνα των πραγμάτων και νιώθω ότι επικοινωνούμε μεταξύ μας. Στην παράσταση έχουμε αναπτύξει ένα πιο υπαρξιακό υπόβαθρο της ιστορίας και χαίρομαι πολύ που συμβαίνει αυτό.
Κάνοντας περιοδεία νιώθεις ότι ο κόσμος της περιφέρειας «διψάει» να δει θέατρο;
Χαίρομαι που το επισημαίνεις, γιατί εμένα είναι η πρώτη μου περιοδεία και ταυτόχρονα προσπαθώ να παρατηρώ τον κόσμο για να δω πώς το εισπράττει αυτό. Πραγματικά είναι πολύ συγκινητικό ο τρόπος που σε αγκαλιάζει το κοινό της περιφέρειας -σχεδόν ευλαβικός και παρακολουθούν με μεγάλο σεβασμό.
Θεωρώ οι άνθρωποι έχουμε την τάση οτιδήποτε μάς είναι δεδομένο να μην του δίνουμε την κατάλληλη προσοχή και στην Αθήνα το θέατρο είναι δεδομένο σε αντίθεση με την περιφέρεια. Οι άνθρωποι εκτιμούν ότι στον τόπο τους πηγαίνει μια παράσταση και δείχνουν τη χαρά τους, θέλουν να συνδεθούν. Αυτή είναι η ουσία της δουλειάς μας: να επικοινωνούμε με τον κόσμο.
Μετά το τέλος της παράστασης μας μιλάνε για τα προβλήματα του τόπου τους που αντικατοπτρίζονται στην ιστορία του έργου. Μέσα από το έργο οι άνθρωποι βρήκαν τρόπο να αναρωτηθούν για πράγματα της ζωής τους, που τους αφορούν ουσιαστικά. Εξάλλου, αυτό κάνει η Τέχνη: θέτει ερωτήματα.