Το ορεινό χωριό Παύλιανη- εκεί που ανταμώμουν η Οίτη, η Γκιώνα και τα Βαρδούσια- σφύζει από επισκέπτες χειμώνα και καλοκαίρι.
Για χρόνια ολόκληρα ήταν το μεγάλο «μυστικό» για τις αποδράσεις του Σαββατοκύριακου, προορισμός μόνον για τους «μυημένους». Πλην όμως το «μυστικό» διέρρευσε και το ορεινό χωριό Παύλιανη- εκεί που ανταμώμουν η Οίτη, η Γκιώνα και τα Βαρδούσια- σφύζει από επισκέπτες χειμώνα και καλοκαίρι. Ένας επίγειος παράδεισος σχεδόν μια ώρα από τη Λαμία και κάτι λιγότερο από τρεις ώρες απόσταση από την Αθήνα.
«Την δεκαετία του ’60 γνώρισε τον ξεριζωμό. Έφυγαν οι άνθρωποί της για Λαμία και Αθήνα. Όμως κράτησαν τους δεσμούς τους με το χωριό» σημειώνει ο Γιάννης Ζωγράφος, δημοτικός σύμβουλος που εκλέγεται στην Παύλιανη και όπως θα πει το «θαύμα» δημιουργήθηκε την τελευταία 20ετία: «Είτε αυτοί που έφυγαν, είτε τα παιδιά τους, επιστρέφουν περισσότερο δημιουργικοί. Προσπαθούν να αξιοποιήσουν καθετί που έχει ενδιαφέρον, από μία μικρή γωνία μέχρι ακόμα και μία παλιά πόρτα που θα βρουν μπροστά τους. Άνθρωποι ανήσυχοι όπως είμαστε προσπαθούμε να ανοίξουμε ένα παράθυρο στην επόμενη ημέρα».
Δεν χρειάζεται πολύ προσπάθεια να εντοπίσεις τα… καλλιτεχνικά μονοπάτια μέσα στο χωριό. Μέσα στα στενά εύκολα θα εντοπίσεις πολλές ζωγραφιές, πρωτότυπες πινακίδες πληροφόρησης, έξυπνα σκίτσα όπου παλιά ντουβάρια που αντέχουν ακόμη στον χρόνο συνεχίζουν να δίνουν νόημα και περιεχόμενο σε αυτούς που περνούν δίπλα τους. Οι παρεμβάσεις όμως δεν σταματούν εκεί, συνεχίζουν στους κάδους των απορριμμάτων, στα εγκαταλειμμένα σπίτια, στις μάντρες και τα σκαλοπάτια, αλλά και σε καθετί πάνω στο οποίο θα μπορούσες να προσθέσεις κάτι που δίνει περισσότερο νόημα στην ζωή, δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο ένα πρωτότυπο διαδραστικό καλλιτεχνικό μονοπάτι από αυτά που ενθουσιάζουν επισκέπτες και κατοίκους.
«Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 έγιναν κάποια προγράμματα αγροτουρισμού. Εκεί ήταν η αρχή καθώς μετατράπηκαν κάποια παλιά παραδοσιακά οικήματα σε σύγχρονα, αυτά τα οποία άρχισαν να φιλοξενούν τους πρώτους επισκέπτες» υπογραμμίζει ο Γιάννης Ζωγράφος για να συμπληρώσει πως «οι "εραστές" του χωριού μας γίνονται όλο και περισσότεροι αριθμητικά. Είναι αυτοί που θέλουν να ξανάρθουν, να το γνωρίσουν, να γευθούν την φύση και το παρθένο περιβάλλον».
Αν στο παρελθόν είχε τη φήμη για τους νερόμυλους, τις νεροτριβές και τα νεροπρίονα, σήμερα στο χωριό το παρκάκι είναι αυτό που κερδίζει τον επισκέπτη. Ένα θεματικό πάρκο φιλόξενο, πρότυπο, πολύχρωμο και ψυχαγωγικό. Πολυδιαφημισμένο το τελευταίο διάστημα αφού από την είσοδό του στο μονοπάτι που οδηγεί σε αυτό οι εκπλήξεις είναι πολλές. Χρωματιστές, ενημερωτικές πινακίδες, ζωγραφιές με φαντασία, σε πολλές από αυτές εκτός από πληροφορίες περισσεύει το χιούμορ, καλούν τα μικρά παιδιά να ζήσουν μία μοναδική εμπειρία αλλά και τους μεγάλους μέσα από τα μυστικά μονοπάτια να ξανανιώσουν λίγο παιδιά.
Τι θα συναντήσετε στην Παύλιανη
Ευρηματικές μουσικές γέφυρες, αιώρες, τελεφερίκ πάνω από το ποτάμι, ξυλοκρέβατα, είναι λίγα από αυτά που μπορείς να θαυμάσεις στη διαδρομή για το «Πάρκο» και συνάμα να βρεθείς μέσα στα αιωνόβια δέντρα που σε οδηγούν στον εθνικό δρυμό της Οίτης αλλά και στο μονοπάτι που φτάνει στις πλαγιές του μυθικού Ηρακλή. Ένας ξεχωριστός τόπος για εναλλακτικό τουρισμό αλλά και για μικρές και σύντομες αποδράσεις όπου η παραμονή μέσα στις αποχρώσεις του πράσινου συνδυάζεται με παραδοσιακές γευστικές απολαύσεις τόσο μέσα στο χωριό όσο και στους γύρω οικισμούς. Ξεχωρίζει η ανάβαση στον «Θρόνο του Δία», ένας σιδερένιος θρόνος, μία κατασκευή 550 κιλών σιδήρων και ειδικών ελασμάτων και συνάμα περισσότερες από 800 ώρες εθελοντικής εργασίας για τους εμπνευστές που τον τοποθέτησαν σε ένα σημείο με μία μοναδική και συνάμα πανοραμική θέα προς τον Μαλιακό Κόλπο.
«Το μεγαλύτερο κεφάλαιο για την Παύλιανη είναι οι άνθρωποί της, η αγάπη για τον τόπο τους και η απεριόριστη αγάπη για το χωριό τους. Άνθρωποι με θετική ενέργεια και μεράκι, με φαντασία, με χιούμορ, έχουν κατορθώσει να διαμορφώσουν ένα χωριό ελκυστικό για τους επισκέπτες» σημειώνει ο δήμαρχος Λαμιέων Θύμιος Καραΐσκος συμπληρώνοντας πως «ακόμα και για εμάς οι εκπλήξεις κάθε φορά είναι ξεχωριστές. Όλο κάτι προσθέτουν, όλο και κάτι καινούργιο μας αιφνιδιάζει».
