Ένας πανέμορφος παραδοσιακός οικισμός 3 ώρες από την Αθήνα.
Τα Λαγκάδια, από τα ωραιότερα χωριά της Αρκαδίας, με σημαντική πορεία στα χρόνια της Επανάστασης του 1821, είναι κτισμένα σε μια απότομη πλαγιά του βουνού και έχουν χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός.
Λίγο πριν μπείτε στα Λαγκάδια, τα οποία απέχουν μόλις τρεις ώρες από την Αθήνα, αξίζει να κάνετε μια στάση σε σημεία που έχει χώρο για στάθμευση για να θαυμάσετε το γραφικό πέτρινο χωριό που κείτεται στο δάσος.
Το χωριό, χτίστηκε μεταξύ 13ου και 15ου αιώνα, έχει κρατήσει την αρχιτεκτονική του μιας και οι Λαγκαδίτες θεωρούνταν οι καλύτεροι κτίστες με αποτέλεσμα να ταξιδεύουν τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Κάνοντας μια βόλτα θα εντυπωσιαστείτε από τα επιβλητικά πέτρινα αρχοντικά που θα δείτε, τις εκκλησίες, τις βρύσες και τα γεφύρια που είναι όλα φτιαγμένα με τη δική τους μοναδική τεχνική. Ο τόπος είχε γνωρίσει μεγάλη ακμή και θα το διαπιστώσετε από τα εντυπωσιακά αρχοντικά που είναι σήμα-κατατεθέν του χωριού. Παλαιότερα, το χωριό είχε 7.000 κατοίκους, ενώ σήμερα ζουν μόνιμα μόνο 200 άτομα. Κατά την αρχαιότητα, από την περιοχή περνούσε η οδός που οδηγούσε στην Ολυμπία, όπου διεξάγονταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες.
Τα Λαγκάδια δεν είναι τουριστικά, όπως άλλα χωριά της Γορτυνίας, αλλά πρόκειται για ένα χωριό κόσμημα, ιδανικό μέρος για να απολαύσετε ένα ήρεμο Σαββατοκύριακο με καλό φαγητό, βόλτες και φυσικά αν το επιθυμείται με εναλλακτικές δραστηριότητες στη φύση.
Τα αξιοθέατα
Η πλατεία Ηρώων
Στην αρχή του χωριού βρίσκεται η πλατεία Ηρώων όπου εκεί θα επισκεφτείτε τον Ναό των Ταξιαρχών που χτίστηκε το 1808 πάνω σε προϋπάρχοντα μικρότερο ναό από την οικογένεια Δεληγιάννη. Ο συγκεκριμένος ναός μαζί με τον ναό του προδρόμου κτίστηκαν μέσα σε 40 ημέρες -αυτό ήταν το χρονικό όριο που είχε θέσει η Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Ο ναός των Ταξιαρχών είναι εγγεγραμμένος σταυροειδής με τρούλο, έχει ένα όμορφο πέτρινο καμπαναριό που κτίστηκε κάποια χρόνια αργότερα και κωδωνοστάσι με το επιβλητικό ρολόι του 1910.
Απέναντι ακριβώς βρίσκονται τα μνημεία των ηρώων που αγωνίστηκαν τόσο στην Επανάσταση του 1821 όσο και των αγωνιστών που έπεσαν το 1940-1941. Εκεί υπάρχει η προτομή του Ιωάννη Θεοφιλόπουλου (Καραβόγιαννη) του μπουρλοτιέρη. Όπως μας είπε κάτοικος του χωριού πρόκειται για έναν ξεχασμένο ήρωα της Επανάσταση, ο οποίος αναγνωρίστηκε πολλά χρόνια μετά και πολέμησε δίπλα στον Κανάρη, ενώ έχει χαρακτηριστεί αμφίβιος ήρωας γιατί έδωσε μάχες σε στεριά και θάλασσα.
Βόλτα στο πέτρινο χωριό
Τα Λαγκάδια είναι χτισμένα αμφιθεατρικά πάνω σε μια πλαγιά και ουσιαστικά το χωριό βρίσκεται πάνω από τον κεντρικό δρόμο. Ο καλύτερος τρόπος για να το εξερευνήσετε είναι να ανεβείτε από τα πλατιά σκαλοπάτια ακολουθώντας τις ταμπέλες «με θέα το Ιόνιο». Έχει αρκετό περπάτημα σε ανηφόρες, αλλά κάθε σημείο είναι μαγικό. Τα επιβλητικά αρχοντικά, οι πέτρινες βρύσες, το δάσος από κάτω και οι ανθισμένες αμυγδαλιές θα σας αποζημιώσουν και με το παραπάνω.
Στη συνοικία Λεύκες συνάντησα την κυρία Κανέλα, έξω από το εργαστήριο που φτιάχνει τα χειροποίητα γλυκά της, και μου είπε ενδιαφέρουσες ιστορίες του τόπου. Μάλιστα, η ίδια μου ανέφερε πως είναι μια «ιστορική γειτονιά» καθώς εδώ έζησε ο Καραβόγιαννης ο μπουρλοτιέρης, ο Ιωάννης Δεληγιάννης και περπάτησαν ο Κοκοκοτρώνης με τον Παπαφλέσσα προκειμένου να ξεκινήσει η Ελληνική επανάσταση του 1821.
Η συγκεκριμένη γειτονιά ήταν του Ιωάννη Καραβόγιαννη του μπουρλοτιέρη. Όταν ο ίδιος ήταν μικρός είχε πάει λίγο πιο πάνω που έχει μια βρύση να πιει νερό. Σ' αυτή τη βρύση λουζόταν και έπαιρνε νερό μονάχα η γυναίκα του πασά -οι ντόπιοι την έλεγαν τουρκόβρυση. Ο πασάς όχι μόνο δεν τον άφησε να πιει νερό, του έδωσε χαστούκι και ήθελε να τον διώξει από το χωριό. Ο Καραβόγιαννης από το πείσμα του είπε πως θα φύγει και πως όταν επιστρέψει το χωριό του θα έχει απελευθερωθεί και τον ίδιο θα τον κάψει. Έτσι, έφυγε πήγε δίπλα στον Κανάρη και έγινε μπουρλοτιέρης. Το επόμενο διάστημα, η βρύση θα πάρει το όνομα του Καραβόγιαννη. Το σπίτι του υπάρχει ακόμα,αλλά δυστυχώς είναι εγκαταλελειμμένο.
Επίσης, από το δρόμο στις Λεύκες πέρασαν ο Κολοκοτρώνης μαζί με τον Παπαφλέσσα ερχόμενοι από το βουνό, με κατεύθυνση προς το σπίτι του Δεληγιάννη ώστε να τον πείσουν να λάβει μέρος στην Επανάσταση του 1821 μιας και η συμβολή του ήταν καθοριστική.
Στη γειτονιά «Λεύκες» μπορείτε να φτάσετε και με το αυτοκίνητο, αλλά θα χάσετε όλη τη μαγεία να ανακαλύψετε αυτή την μοναδική ομορφιά του χωριού.
Αν συνεχίσετε το δρόμο προς με τις ξύλινες πινακίδες που γράφουν με θέα στο Ιόνιο θα φτάσετε σε ένα πολύ ωραίο σημείο του χωριού που φημίζεται για το ηλιοβασίλεμα του. Από εκεί διακρίνεται η Ζάκυνθος και η Κεφαλλονιά -ένα σημείο που προσελκύει όλους τους επισκέπτες του τόπου.
Το Ιστορικό Σχολείο
Από τον κεντρικό δρόμο το Ιστορικό σχολείο των Λαγκαδίων φαίνεται που στέκει επιβλητικό και τη γαλανόλευκη σημαία να κυματίζει. Το Γυμνάσιο Λαγκαδίων χτίστηκε το 1866 και πρόκειται για ένα τριώροφο κτίριο με εξαιρετικής ποιότητας λιθοδομή, αντιπροσωπευτική της λαγκαδινής τέχνης της πέτρας.
Σπίτι Δεληγιάννηδων
Στην πάνω γειτονιά του χωριού βρίσκεται το αρχοντικό των Δεληγιάννηδων που έχουν συμβάλει ουσιαστικά στην έναρξη της Επαναστάσης και είναι επισκέψιμο για το κοινό. Μέσα στο σπίτι της οικογένειας βρίσκονται πολύτιμα αντικείμενα και κειμήλια.
Αθλητικές δραστηριότητες
Στην ευρύτερη περιοχή ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να απολαύσει αρκετές εναλλακτικές δραστηριότητες. Τόσο το όρος του Μαινάλου, όσο και ο Λούσιος ποταμός προσφέρονται για ενδιαφέρουσες αθλητικές δραστηριότητες.
Κοντά στα Λαγκάδια βρίσκεται η λίμνη του Λάδωνα που αξίζει να την δείτε από κοντά για το σπάνιο υδάτινο τοπίο, ενώ τα τελευταία χρόνια γίνονται αθλητικές δραστηριότητες όπως rafting, kayak.
Όσοι απολαμβάνουν την πεζοπορία υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες διαδρομές μέσα στο βουνό, αλλά και περπατώντας να ανακαλύψετε τα όμορφα χωριά της Γορτυνίας. Το Mainalo trail έχει ένα μεγάλο πρόγραμμα πεζοποριών όπου αξίζει να το ανακαλύψετε και να μάθετε και ιστορίες από τον ξεχωριστό αυτό τόπο.
Φαγητό
Στα Λαγκάδια κυριαρχούν τα πιάτα με κρέας, το κυνήγι, οι πίτες και νόστιμα γλυκά. Κόκορα με χυλοπίτες, χοιρινό, πίτες με χόρτα, κουραμπιέδες (εδώ φτιάχνονται όλο το χρόνο) και μπακλαβά θα βρείτε σχεδόν σε όλα τα μαγαζιά του χωριού.
Το μυστικό για τον μπακλαβά κρύβεται στα καρύδια που ευνοούνται στα ορεινά και μένουν απότιστα. Ένα άλλο γλυκό παραδοσιακό είναι το τζουτζούκι- πρόκειται για καρύδια που βουτιούνται μέσα σε μούστο. Όπως μου είπε η κυρία Κανέλα είναι ένα παλιό γλυκό που το έφτιαχναν οι γυναίκες και διατηρούνταν πολύ καιρό.
Μια στάση για φαγητό και γλυκό μπορείτε να κάνετε στο «Άρωμα». Ο εσωτερικός του χώρος θυμίζει μπακάλικο, έχει μέσα τραπεζάκια και είναι ένα πολύ περιποιημένο και γουστόζικο οικογενειακό μαγαζί. Το καλοκαίρι έχει τραπέζια σε ένα όμορφο κήπο με θέα το βουνό και είναι πολύ όμορφα διακοσμημένο. Από το πρωί θα βρείτε πιάτα για πρωινό, μεζεδάκια για να συνοδέψετε το τσιπουράκι σας και πιάτα ημέρας- ανάλογα την εποχή και τη διάθεση του Χρήστου.
Στα best seller είναι οι λουκουμάδες του, αλλά μην παραλείψετε να δοκιμάσετε τον χειροποίητο μπακλαβά που ακόμα θυμάμαι την πλούσια γέμιση του με το τραγανό φύλλο και το τσουκαλοκαυτό- κάτι σαν gluhwein -το σερβίρει σε ποτήρι του κονιάκ και συνοδεύεται από ξερά φρούτα και σοκολάτα.