Βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Βίνιανη, Νέα Βίνιανη και Στένωμα, και κατά το παρελθόν αποτελούσε το μοναδικό σημείο επικοινωνίας του Καρπενησίου με τα χωριά των Αγράφων. Ο λόγος για το επιβλητικό πέτρινο γεφύρι της Βίνιανης.
Διασχίζει τα νερά του Μέγδοβα ποταμού πριν αυτός καταλήξει στην τεχνητή λίμνη Κρεμαστών, είναι μονότοξο, με μήκος που φτάνει τα 33 μέτρα και χτισμένο με ντόπιο λιθάρι από Ηπειρώτες μαστόρους. Το γεφύρι κλέβει της εντυπώσεις όποια εποχή του χρόνου και αν το επισκεφτεί κανείς.
Δυστυχώς, είναι άγνωστη η ημερομηνία κατασκευής του. Εικάζεται ότι χτίστηκε την ίδια περίπου εποχή που κατασκευάστηκε το γεφύρι του Μανώλη στον Αγραφιώτη ποταμό, δηλαδή περί το δεύτερο μισό του 17ου αιώνα.
Πολλές υπήρξαν οι μάχες που σημειώθηκαν στο γεφύρι τόσο επί Τουρκοκρατίας όσο και μεταγενέστερα. Γνωστότερη αυτών υπήρξε η άδοξη ενέδρα του κλέφτη Κώστα Λεπενιώτη στον Άγο Μουχουρτάρη, ο οποίος το έτος 1808 μετέφερε βαριά άρρωστο και αλυσοδεμένο τον αδερφό του πρώτου, αγωνιστή Αντώνη Κατσαντώνη προς το Καρπενήσι.
Ακολουθώντας την αντίθετη πορεία των νερών του ποταμού, σε μικρή απόσταση, ο επισκέπτης συναντά μια μικρή ρεματιά, που οδηγεί σε μια βαθύσκιωτη τοποθεσία, γεμάτη πελώρια πλατάνια και άφθονα τρεχούμενα νερά. Ο εντυπωσιακός καταρράκτης που σχίζει τον βράχο, ρέει από ύψος 25 με 30 μέτρων, δημιουργώντας τρεις μικρούς καταρράκτες και τρεις μικρές φυσικές λίμνες με υπέροχα χρώματα και μαγικές εικόνες.
Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες μάλιστα ο επισκέπτης μπορεί να κολυμπήσει στα δροσερά νερά των λιμνών, αλλά και να σκαρφαλώσει στα ψηλότερα σημεία του καταρράκτη, με αρκετή βεβαίως προσοχή. Όπως σε κάθε τόπο, έτσι και στο γεφύρι της Βίνιανης υπάρχουν αρκετοί μύθοι, οι οποίοι τροφοδοτούν τη φαντασία των επισκεπτών και καλύπτουν με ένα πέπλο μυστηρίου το υπέροχο γεφύρι.
Έτσι λοιπόν, όταν τα νερά του ποταμού φουσκώνουν, σμήνη από μέλισσες εμφανίζονται την ημέρα στην προσπάθειά τους να αποτρέψουν τους διαβάτες, ενώ κατά τη διάρκεια της νύχτας ο τόπος γεμίζει από νυχτερίδες, για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Τότε λοιπόν ακούγονται άγρια μουγκρητά ταύρου, ίσως και γι' αυτό λοιπόν ο Μέγδοβας ποταμός μετονομάστηκε από τους ντόπιους σε Ταυρωπός ποταμός...
