Το γραφικό χωριό του Αγίου Λαυρεντίου είναι από τα ομορφότερα του Πηλίου. Μόλις 19 χλμ ανατολικά από τον Βόλο, κτισμένο στις νότιες πλαγιές του βουνού των Κενταύρων, σε υψόμετρο 600 μ., αυτό το μικρό ορεινό χωριό φαίνεται ανέγγιχτο από το χρόνο καθώς διατηρεί τον παρθένο παραδοσιακό χαρακτήρα του.
Οπως μαρτυράει και το όνομά του, πυρήνας του χωριού είναι το μοναστήρι του Αγίου Λαυρεντίου, που ίδρυσε εκεί ο Όσιος Λαυρέντιος στα 1378.
Πιο συγκεκριμένα, στην τελευταία τριακονταετία του 1300 ο αγιορείτης μοναχός Λαυρέντιος εγκατέλειψε την Μονή της Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους και έφτασε στο βουνό του Πηλίου.
Τότε το μοναδικό που υπήρχε στην συγκεκριμένη τοποθεσία ήταν μία μονή που είχαν χτίσει βενεδικτίνοι μοναχοί. Εκεί, ολοκλήρωσε το 1378 το μοναστήρι του Αγίου Λαυρεντίου πάνω στην θέση του προηγούμενου και βέβαια έδωσε το όνομα του στον οικισμό που αργότερα θα γινόταν ένα από τα μεγαλύτερα και πιο δημοφιλή χωριά του Πηλίου.
Όπως και σε πολλά άλλα χωριά, οι πρώτοι κάτοικοι του Αγίου Λαυρέντιου ήταν άνθρωποι που έψαχναν για δουλειά στα χωράφια της Μονής.
Ακόμη και σήμερα όμως, έχει καταφέρει να διατηρήσει αναλλοίωτο το χαρακτήρα του και δεν έχει αλωθεί σε υπερβολικό βαθμό από τον τουρισμό, με τον πληθυσμό του να ανέρχεται στους 273 κατοίκους.
Περιπλανώμενοι στον Αγιο Λαυρέντιο
Λιθόστρωτα καλντερίμια περνούν μέσα από την πλούσια φύση και τα πετρόχτιστα σπίτια που κοσμούν με την καλαισθησία τους το χωριό. Πνιγμένο στο γενναιόδωρο πράσινο του βουνού των Κενταύρων, καστανιές, πλατάνια και οξιές, ο Άγιος Λαυρέντιος μοιάζει να έχει σταματήσει στο παρελθόν, διατηρώντας την παραδοσιακή ταυτότητά του.
Μάλιστα αυτή η πυκνή βλάστηση είναι που αγκαλιάζει τα πανέμορφα αρχοντικά που στολίζουν τα λιθόστρωτα δρομάκια. Αλλωστε θεωρείται ζωντανό μνημείο της Πηλιορείτικης τέχνης καθώς διαθέτει πολλά αναπαλαιωμένα αρχοντικά, περισσότερες από 20 βρύσες και ένα από τα πιο αξιόλογα δίκτυα καλντεριμιών.
Αξιοσημείωτη ήταν επίσης η συγκέντρωση λογίων, καλλιτεχνών, δασκάλων και ιερέων εκεί, καθώς επίσης η λειτουργία σχολείων και βιβλιοθηκών, που οδήγησαν σε μία κοινωνία που ακόμη και σήμερα προδίδει, πέρα από την αγροτική της καταγωγή, μία αστική ιδιοσυγκρασία, ένα κράμα κοσμοπολίτικων συμπεριφορών που άλλοτε αμυδρά και άλλοτε ευκρινώς φαίνεται πίσω από κοινωνικές εκδηλώσεις και πρότυπα αλλά και πίσω από τα παλιά αρχοντικά και τις κλειστές αυλές που ακόμη δεσπόζουν σε αυτόν το τόπο.
Τα τελευταία χρόνια ο Αγιος Λαυρέντιος έχει γίνει γνωστό και διεθνώς καθώς είναι το επονομαζόμενο μουσικό χωριό. Αυτό επειδή κάθε Αύγουστο φιλοξενεί το Μουσικό Χωριό, έναν ευρωπαϊκό θεσμό ελεύθερης ανταλλαγής και διασποράς καλλιτεχνικών ιδεών και πρωτότυπων εκπαιδευτικών μοντέλων διαμέσου της μουσικής πράξης.
Ο εν λόγω θεσμός πραγματοποιήθηκε και φέτος με συγκρότηση, έμπνευση και ασφάλεια και πολλούς καλλιτέχνες, επιστήμονες, φοιτητές και εθελοντές να δίνουν το παρών.
Όπως αναφέρεται στην επίσημη ιστοσελίδα του Μουσικού Χωριού, οι κάτοικοι του Αγίου Λαυρεντίου και οι επαγγελματίες του χωριού απέδειξαν, σε πείσμα των καιρών, πως η δημιουργία αποτελεί αντίδοτο σε δύσκολους καιρούς.
Σε κάθε περίπτωση, σήμερα, σχεδόν 720 χρόνια μετά τους πρώτους μοναχούς, ο Άγιος Λαυρέντιος παραμένει ένα χωριό με αυτοδύναμη κοινωνική ζωή, πανέμορφη αρχιτεκτονική και φυσική θέση, που δημιουργεί την αίσθηση ενός τόπου αμετάβλητου με το πέρασμα των αιώνων.
Μια βόλτα στον Αγιο Λαυρέντιο του Πηλίου:
Στην πλευρά του Πηλίου που «βλέπει» προς τον Παγασητικό, ο Άγιος Λαυρέντιος είναι από τα χωριά που έχουν διατηρήσει ακέραια την αυθεντικότητά του.
