ΣΕΙΣΜΟΣ

Ο σεισμός χαρακτηρίζεται ως το στιγμιαίο αποτέλεσμα μιας μακράς διαδικασίας συσσώρευσης δυναμικής ενέργειας σε περιοχές της λιθόσφαιρας. Είναι ένα φυσικό φαινόμενο που μπορεί να αποβεί έως και κατακλυσμιαίο, προκαλώντας απώλειες ζωών και καταστροφές υποδομών.

Σεισμός

Κατά τη διάρκεια μιας σεισμικής δόνησης δημιουργούνται σεισμικά κύματα τα οποία μεταφέρουν την ενέργεια του σεισμού. Με αυτόν τον τρόπο, σε πλανήτες στερεού φλοιού, όπως η Γη, ο σεισμός γίνεται αισθητός από τους ανθρώπους και τα άλλα έμβια όντα. Ο σεισμός μετράται -συνηθέστερα- με την κλίμακα Ρίχτερ. Η κλίμακα υπολογίζει την ενέργεια που εκλύει στον εστιακό χώρο ο σεισμός. Ο μεγαλύτερος σεισμός που έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα ήταν τα 9,5 Ρίχτερ, στη Χιλή, το 1960.

Η Ελλάδα έχει ένα μακρύ «βιογραφικό» σε ό,τι αφορά τους σεισμούς και θεωρείται ως μια εκ των πλέον σεισμογενών χωρών. Από τις δονήσεις που έχουν καταγραφεί στην ιστορία ξεχωρίζει ο σεισμός των 8,2 Ρίχτερ το 856 στη Ρόδο (618 νεκροί), ο σεισμός των 7,8 Ρίχτερ τον Φλεβάρη του 1810 στην Κρήτη (2.500 νεκροί) και τα 7,7 έως 8 Ρίχτερ τον Ιούνιο του 1926 στη Ρόδο.

Αλλοι καταστροφικοί σεισμοί στην Ελλάδα: 6,5 Ρίχτερ, στις 30/10/1840 στην Χάλκη (600 νεκροί), 6,8 Ρίχτερ, στις 07/03/1867 Λέσβο (550 νεκροί), ο σεισμός των 7,2 Ρίχτερ στις 12/08/1953 στο Αργοστόλι (476 νεκροί).

Από σεισμούς έχει πληγεί και η Αττική. Η τελευταία καταστροφική δόνηση ήταν τα 5,9 Ρίχτερ της Πάρνηθας, στις 7 Σεπτεμβρίου του 1999 (143 νεκροί).