Διασκέδαζε και συναναστρεφόταν με την υψηλή κοινωνία της Αμερικής, αλλά προκάλεσε οργή όταν αποκάλυψε τα μυστικά τους. Ο λόγος για τον Τρούμαν Καπότε, ο οποίος θεωρείται ένας από τους σημαντικούς συγγραφείς του 20ού αιώνα.
Απέκτησε μεγάλη φήμη στη διάρκεια της ζωής του, τόσο μέσα από το έργο του όσο και μέσα από την κοινωνική του ζωή. Όταν ο Τρούμαν Καπότε πέθανε το 1984, άφησε ένα ημιτελές μυθιστόρημα που ετοίμαζε για σχεδόν δύο δεκαετίες και για το οποίο μιλούσε πολύ.
Το «Answered Prayers» («Απαντημένες προσευχές»), η ιστορία ενός εκκολαπτόμενου συγγραφέα που έχτιζε τον δρόμο του μέσα από την ευγενική κοινωνία, προοριζόταν να είναι το πιο εκρηκτικό επίτευγμα του Καπότε. Ο ίδιος το συνέκρινε με ένα θανατηφόρο όπλο. «Υπάρχει η λαβή, η σκανδάλη, το βαρέλι και, τέλος, η σφαίρα», είχε στο περιοδικό People. «Και όταν αυτή η σφαίρα εκτοξευτεί από το όπλο, θα βγει με ταχύτητα και δύναμη όπως δεν έχετε ξαναδεί -μπαμ!» Έχοντας καυχηθεί για το βιβλίο επί χρόνια, το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να το γράψει.
Ένα συμβόλαιο υπογράφηκε το 1966, αλλά τα κεφάλαια εκδόσεων που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Esquire εννέα χρόνια αργότερα αποδείχτηκαν πολύ κάτω από το επίπεδο των καθοριστικών επιτυχιών του, το «Breakfast at Tiffany's» (που μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη με πρωταγωνίστρια την Όντρεϊ Χέπμπορν) και το «In Cold Blood». Υπήρχε κόστος για την κοινωνική του φήμη, καθώς και για τη λογοτεχνική του. Μόλις οι κοσμικές και οι πλούσιες σύζυγοι με τις οποίες είχε κάνει παρέα για χρόνια -συμπεριλαμβανομένων των Slim Keith, Babe Paley και Gloria Vanderbilt, τις οποίες αποκαλούσε «κύκνους»- είδαν πόσο άνετα είχε «ξεφουρνίσει» τα πιο κρυφά μυστικά τους, αυτές οι φιλίες είχαν πεθάνει. Ο Τρούμαν Καπότε δεν είχε δαγκώσει το χέρι που τον τάιζε. Το είχε φάει μέχρι τον καρπό.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας «The Capote Tapes»:
Το σκάνδαλο του «Answered Prayers» είναι το επίκεντρο του «The Capote Tapes», ενός νέου ντοκιμαντέρ που ενσωματώνει αρχειακό υλικό των τηλεοπτικών εμφανίσεων του συγγραφέα μαζί με νέες συνεντεύξεις με έμπιστους και θαυμαστές, μεταξύ των οποίων οι συγγραφείς Jay McInerney και Colm Tóibín. Οι πιο συναρπαστικές, ωστόσο, είναι οι ηχογραφήσεις των φίλων και των συγχρόνων του Τρούμαν Καπότε, που δεν έχουν ακουστεί ξανά και προέρχονται από συνεντεύξεις του αείμνηστου George Plimpton για το βιβλίο του 1997, «Truman Capote: In Which Various Friends, Enemies, Acquaintances and Detractors Recall His Turbulent Career».
Ακούμε τη Λορίν Μπακόλ να επισημαίνει την αντίθεση μεταξύ της «φωνής μικρού παιδιού» του Τρούμαν Καπότε και του «αρσενικού γέλιου». Ο συγγραφέας Νόρμαν Μέιλερ θαυμάζει τα λογοτεχνικά του ταλέντα («έγραψε τις καλύτερες προτάσεις από οποιονδήποτε της γενιάς μας») και τη μοναδικότητά του: «Είχε μια ξεχωριστή ζωή και επρόκειτο να τη ζήσει με έναν ιδιαίτερο τρόπο». Η δημοσιογράφος Σάλι Κουίν θυμάται την έφεσή του για τη δημιουργία κουτσομπολιού. «Θα τα πει και θα τα πιστέψετε», λέει. «Ήταν κακιασμένος, αλλά ήταν έξυπνος».
Αυτό δεν ήταν αρκετό για να τον σώσει όταν δημοσιεύθηκαν τα αποσπάσματα από το «Answered Prayers», αυτό το «έξυπνο, ακόλαστο» μυθιστόρημα του Τρούμαν Καπότε, που δεν τελείωσε ποτέ. Αλλά ο Ebs Burnough, ο σκηνοθέτης του «The Capote Tapes», είχε πάντα μια αδυναμία για το ατελές βιβλίο. «Για μένα, είναι έξυπνο και φιλήδονο, όπως το περιοδικό People ή το Vanity Fair», λέει στη βρετανική εφημερίδα The Guardian ο 40χρονος σκηνοθέτης, ο οποίος εργάστηκε προηγουμένως ως αναπληρωτής κοινωνικός γραμματέας στον Λευκό Οίκο, και ανώτερος σύμβουλος της Μισέλ Ομπάμα.
«Δεν είναι το καλύτερο έργο του σε καμία περίπτωση», λέει ο Burnough. «Κατά ένα μέρος, λόγω του εθισμού του στο αλκοόλ και στα χάπια. Όμως, γράφοντας για ανθρώπους που ήξερε, λέγοντας την αλήθεια με υπερβολή, έκανε μόνο αυτό που είχε κάνει πάντα. Στην ηλικία των 9 ή 10 ετών, έλαβε μέρος σε διαγωνισμό εφημερίδας με ένα δοκίμιο με τίτλο Miss Busybody, το οποίο αφορούσε μια τοπική γυναίκα που καθόταν στην μπροστινή βεράντα της. Στην πραγματικότητα, ήταν η μητέρα του Χάρπερ Λι. Μπήκε σε μεγάλους μπελάδες για αυτό. Αλλά κέρδισε το βραβείο», αναφέρει ο Ebs Burnough.
Αν το βιβλίο είχε γραφτεί καλύτερα, υποστηρίζει ο Burnough, ο Τρούμαν Καπότε θα είχε αποφύγει ένα τέτοιο κατσάδιασμα. «Στο "Breakfast at Tiffany’s" μας κάνει να νιώθουμε συμπάθεια για την ηρωίδα του βιβλίου, Χόλι, καθώς και για τους δολοφόνους από το "In Cold Blood". Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο για το "Answered Prayers". Απλώς νιώθεις ότι όλοι είναι κακοί», αναφέρει ο σκηνοθέτης.
Η υπόσχεση για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, ότι το μυθιστόρημα θα ήταν το σπουδαιότερο βιβλίο του, πρέπει να είχε ασκήσει τη δική του πίεση, αλλά το να το αφήσει ατελές σήμαινε επίσης ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να χαρακτηριστεί αποτυχία. Ήταν μέρος του σχεδίου του να μην το τελειώσει; «Πραγματικά πιστεύω ότι το ολοκλήρωσε», λέει ο Burnough. «Πάρα πολλοί άνθρωποι είπαν ότι τον είδαν να δουλεύει πάνω του, είδαν αυτές τις τεράστιες στοίβες χαρτιού».
Απορρίπτει επίσης τις φήμες, που αναφέρονται στην ταινία, ότι το πλήρες χειρόγραφο βρίσκεται σε μια θυρίδα ασφαλείας κάπου. «Η θεωρία μου είναι ότι μια νύχτα μέθυσε και κάτι συνέβη στο υπόλοιπο. Μπορώ εύκολα να φανταστώ ότι, μετά τη δημοσίευση αυτών των αποσπασμάτων και αφού το τηλέφωνο σταμάτησε να χτυπάει, μπορεί να ξύπνησε μετά από μια άγρια νύχτα και να είδε κομμάτια του στο τζάκι. Αυτό μπορεί να κάνει ο εθισμός στους ανθρώπους».
Ο Burnough μυήθηκε για πρώτη φορά στο έργο του Τρούμαν Καπότε από έναν βιβλιοθηκάριο στο σχολείο σε ηλικία 12 ετών. Διάβασε όλα όσα έγραψε ο Καπότε («αν και ο κανόνας δεν είναι τεράστιος, ας είμαστε ειλικρινείς»). Μπορεί ακόμη και να παρακολουθήσει την κινηματογραφική έκδοση του «Breakfast at Tiffany’s» του 1961 χωρίς να προωθήσει γρήγορα τις σκηνές του Μίκι Ρούνεϊ, ο οποίος παίζει έναν Ασιάτη. «Είναι τόσο σκ@τ@ και όμως δεν μπορούμε να προσποιούμαστε ότι δεν υπήρχε. Πρέπει να είμαστε σε θέση να πούμε: “Κοιτάξτε πόσο μακριά έχουμε φτάσει”».
Ο σκηνοθέτης αντιτίθεται γενικά στο γλείψιμο των προκαταλήψεων του παρελθόντος. Δεν είχε καμία επιφύλαξη να συμπεριλάβει στην ταινία του την περιγραφή του Μάιλερ σχετικά με τον Τρούμαν Καπότε ως «όμορφο πρίγκιπα αδερφή», κάτι που μπορεί να προκαλέσει σύγχυση στο σύγχρονο κοινό. «Αυτό το σχόλιο δείχνει σε τι αντιτάχθηκε ο Τρούμαν», επιμένει. «Δεν ζούσε σε έναν κόσμο ΛΟΑΤ+. Έζησε σε έναν κόσμο όπου ήσουν απλώς ένας άλλος “γκέι”. Ήταν τόσο πραγματικό. Αλλά αν το αφαιρέσουμε αυτό, πώς πρέπει να μάθουμε από την ιστορία;».
Ο Burnough -ο οποίος είναι παντρεμένος με τον Πιερ Λαγκράνζ, Βέλγο οικονομολόγο, διαχειριστή hedge fund, με περιουσία που εκτιμάται στα 237 εκατομμύρια λίρες- αποτυπώνει την καριέρα του Τρούμαν Καπότε χρονολογικά, από τη φωτεινή υπόσχεση του πρώτου μυθιστορήματός του, «Other Voices, Other Rooms», που δημοσιεύτηκε το 1948 όταν ήταν μόλις 23 ετών, στο ζοφερό «Answered Prayers». Η ταινία δεν τσιγκουνεύεται τις πιο «πικάντικες» λεπτομέρειες: ο φίλος του συγγραφέα και αυτοαποκαλούμενος συνάδελφος ταξιδιώτης Ντότσον Ρέιντερ είναι έτοιμος να θυμηθεί τις νύχτες που περνούσαν στα γκέι λουτρά της Νέας Υόρκης και στις σκοτεινές γωνίες του νυχτερινού κλαμπ Studio 54.
Ωστόσο, σε περίοπτη θέση στην ταινία «The Capote Tapes» βρίσκονται νέες συνεντεύξεις με την Κέιτ Χάρινγκτον, η οποία σε ηλικία 13 ετών «υιοθετήθηκε» ανεπίσημα από τον συγγραφέα. Ο πατέρας της, διευθυντής τράπεζας του Long Island, ήταν ο εραστής του Τρούμαν Καπότε και είχε εγκαταλείψει το σπίτι της οικογένειας για να είναι μαζί του. Ο Καπότε πήρε τη Χάρινγκτον κάτω από τα φτερά του, την καθοδηγούσε και την πήρε ως συνοδό του στα διάσημα γεύματα. Μάλιστα, τη συμβούλευε να ξεζουμίζει την κατάσταση για κάθε σταγόνα πιθανού σκανδάλου ή κουτσομπολιού. «Μου είπε ότι αυτό που έπρεπε να κάνω είναι να καθίσω και να ακούσω τη συνομιλία δίπλα μας», λέει στην ταινία. «Και στον δρόμο για το σπίτι, μπορούσα να του πω για όλα όσα μίλησαν».
Αυτή η σχέση υιοθεσίας πατέρα-κόρης ήταν ζωτικής σημασίας για τον Burnough στο ξεκλείδωμα της ζωής του διάσημου συγγραφέα. «Ποτέ δεν ήξερα ότι ο Τρούμαν υιοθέτησε ουσιαστικά την κόρη του εραστή του», λέει. «Ήθελε μια οικογένεια τόσο απεγνωσμένα σε μια εποχή που δεν του επιτρεπόταν να έχει. Απλώς δεν ήταν στο τραπέζι για κάποιον σαν αυτόν, αλλά ακόμα έκανε τη ζωή που ήθελε να ζήσει. Αυτό για μένα είναι μάλλον εξαιρετικό. Και ναι, ήταν κακιασμένος, υπήρχε αυτό το στοιχείο. Αλλά ήταν επίσης πρωτοπόρος -ένας γκέι άντρας, διάσημος, στην τηλεόραση, που ήταν ειλικρινής για το ποιος ήταν. Του αξίζει κάτι περισσότερο από την εικόνα μιας μοχθηρής μικρής βασίλισσας».
Ένα πρόσωπο σαν τον Τρούμαν Καπότε θα χαρακτηριζόταν σκανδαλώδες σήμερα; «Η διαφορά τώρα είναι ότι ο καθένας μας λέει πάντα προσωπικά πράγματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης», λέει ο Burnough. «Υπάρχουν διασημότητες όπως η Τέιλορ Σουίφτ και η Μαντόνα που μιλούν για τις εμπειρίες τους ή η Χιλάρια Μπάλντουιν που συζητά την αποβολή της στο Instagram. Η ιδέα ότι κάποιος θα μπορούσε να πει μια ιστορία για την προσωπική ζωή ενός άλλου ατόμου είναι λιγότερο συναρπαστική σήμερα, γιατί μάλλον το έχουμε ακούσει ήδη από τον ενδιαφερόμενο».
Από την αποχώρησή του από τον Λευκό Οίκο το 2012, ο Burnough έχει εργαστεί σε μεγάλο βαθμό στις δημόσιες σχέσεις. Θα αναλάμβανε τον Τρούμαν Καπότε ως πελάτη; «Οχι!», λέει χωρίς δεύτερη σκέψη. «Ο Τρούμαν θα ήταν μια χαρά, αλλά οι άνθρωποι θα με ρωτούσαν: “Πώς μπορείς να τον εκπροσωπείς;”». Ωστόσο, παραδέχεται ότι θα τον ακολουθούσε φανατικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Το Instagram του θα ήταν εξωφρενικό. Και ο Τρούμαν στο Twitter θα ήταν κτήνος. Θα έκανε επιθέσεις σε ανθρώπους αριστερά και δεξιά, ή θα έλεγε στην Κιμ Καρντάσιαν: “Αγάπη μου, ποιος νοιάζεται;”».
Η ταινία «The Capote Tapes» είναι διαθέσιμη από τις 29 Ιανουαρίου στην πλατφόρμα altitude.film και σε ψηφιακές πλατφόρμες.