Το Studio 54 ήταν ένα θεματικό πάρκο για ενήλικες. Ένας ναός της παρακμής, των ναρκωτικών, του σεξ και της μουσικής – και για 5 χρόνια, ο Μαρκ Φλάισμαν ήταν ο ιδιοκτήτης του.
Το θρυλικό κλαμπ υπήρξε φυτώριο ακολασίας, ντίσκο ηδονισμού, σημείο σεξουαλικής απελευθέρωσης, εξωφρενικής εκκεντρικότητας και διασημοτήτων που έσπευδαν για την κοκαΐνη.
Όσοι κάποτε είχαν επισκεφθεί το θρυλικό Studio 54 τη δεκαετία του 80 και είχαν γνωρίσει από κοντά τον ιδιοκτήτη του, θρηνούν σήμερα το θάνατό του. Ο Μαρκ Φλάισμαν επέλεξε να φύγει σε ηλικία 82 ετών, με υποβοηθούμενη αυτοκτονία σε κλινική στην Ελβετία, μετά από εξαετή μάχη που έδινε με άγνωστη ασθένεια, η οποία τον άφησε παράλυτο.
Ο Φλάισμαν είχε ανακοινώσει την πρόθεσή του να πεθάνει με αυτό τον τρόπο, πριν από δύο εβδομάδες. «Δεν μπορώ να περπατήσω, δεν μπορώ να μιλήσω και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για τον εαυτό μου» δήλωσε στην New York Post. «Η γυναίκα μου με βοηθάει να μπω στο κρεβάτι και δεν μπορώ να ντυθώ ή να φορέσω μόνος μου τα παπούτσια. Επιλέξω μια αξιοπρεπή διέξοδο. Είναι η πιο εύκολη διέξοδος για μένα».
Σημείο συνάντησης των διασημοτήτων της εποχής
Ως ιδιοκτήτης του Studio 54, ο Φράισμαν συναναστράφηκε με διάσημους καλλιτέχνες, θρύλους της ροκ, μεγιστάνες των επιχειρήσεων, αστέρες του κινηματογράφου, ισχυρούς πολιτικούς και μέλη του τζετ σετ.
H πίστα των 1.000 τετραγωνικών μέτρων αποτέλεσε σημείο συνάντησης για όλους, από τους Rolling Stones μέχρι τον Άντι Γουόρχολ, τον Τζακ Νίκολσον, την Νταϊάνα Ρος, την Γκλόρια Βάντερμπιλτ, την Diane Von Furstenberg, τον Κάρι Γκραντ, την Σερ, την Λάιζα Μινέλι, την Φάρα Φόσετ, τον Prince, τον Ντόναλντ Τραμπ και τόσους άλλους.
Το Studio 54 – που βρίσκεται στο Μανχάταν – άνοιξε το 1977 όταν οι συνιδρυτές του Στιβ Ρούμπελ και Ίαν Σκράγκερ μετέτρεψαν μια πρώην όπερα σε αυτό που θα γινόταν το πρώτο super club στον κόσμο. Αμέσως, έγινε το πιο «καυτό» μέρος για πάρτι στον πλανήτη όπου – σύμφωνα με το μοντέλο Κέβιν Χάλεϊ - «η παρακμή ήταν κάτι θετικό. Η κοκαΐνη επίσης».
Ήταν το μέρος όπου η κύρια διακόσμηση ήταν μια ημισέληνος τριών μέτρων που ρουφούσε κοκαΐνη από ένα κουτάλι που κρεμόταν από το ταβάνι και όπου η Μπιάνκα Τζάγκερ έφτασε κάποτε πάνω σε ένα λευκό άλογο. Είναι το μέρος όπου ο σχεδιαστής Valentino έκανε ένα πάρτι με θέμα το τσίρκο, με αιωρούμενες γοργόνες και όπου η Γκρέις Τζόουνς κάποτε εμφανίστηκε με ένα τσούρμο αγόρια με λουριά. Ήταν εδώ όπου ο Karl Langerfeld μετέτρεψε σε αυλή του 18ου αιώνα υπό το φως κεριών, και όπου οι σερβιτόροι και οι καλεσμένοι φορούσαν περούκες εποχής και φορέματα ροκοκό.
Η γνωριμία του Φράισμαν με το Studio 54
Απόφοιτος της Σχολής Διοίκησης Ξενοδοχείων του Πανεπιστημίου Cornell, ο Φλάισμαν ξεκίνησε την καριέρα του στον κλάδο της φιλοξενίας ως αξιωματικός του Ναυτικού, υπεύθυνος της Λέσχης Αξιωματικών στη βάση του Νιου Τζέρσεϊ από το 1961 έως το 1964. Μετά την απόλυσή του, ο Φλάισμαν πήρε δάνειο από τον πατέρα του για να αγοράσει το Forest Hills Inn, ένα ξενοδοχείο 300 δωματίων που βρισκόταν κοντά στο γήπεδο τένις Forest Hills στο Κουίνς.
Το αγόρι από το Λονγκ Άιλαντ με ταλέντο στη νυχτερινή ζωή άνοιξε μερικά κλαμπ και εστιατόρια στο Μανχάταν, ενώ έγινε τακτικός θαμώνας το Studio 54. Γνωρίστηκε με τους ιδιοκτήτες του κλαμπ, τον Ίαν Σκράγκερ και τον Στιβ Ρούμπελ, που άνοιξαν το περιβόητο κλαμπ το 1977.
Όμως η θητεία τους ως οι κυρίαρχοι μονάρχες της νυχτερινής ζωής του Μανχάταν έλαβε απότομο τέλος το 1980, όταν έκαναν έφοδο οι ομοσπονδιακοί οδηγώντας τους στη φυλακή για φοροδιαφυγή.
Μετά από μερικές συναντήσεις στη φυλακή με τον δικηγόρο τους Ρόι Κον, ο Φλάισμαν συμφώνησε να αναλάβει τα χρέη του Studio 54 και να ξανανοίξει τις πόρτες του. «Οι πρώτες μου διαπραγματεύσεις για την αγορά του κλαμπ έγιναν σε ένα κυριακάτικο επισκεπτήριο στις ομοσπονδιακές φυλακές του Μανχάταν» θυμάται ο Φλάισμαν στα απομνημονεύματά του του 2017, με τίτλο «Inside Studio 54».
«Εκ των υστέρων, δεν πιστεύω ότι έκανα την καλύτερη δυνατή συμφωνία. Όμως, με σαγήνευσε πλήρως η ιδέα να έχων τον έλεγχο του σημαντικότερου νυχτερινού κέντρου του κόσμου και προχώρησα ακάθεκτος και απερίσκεπτος προς αυτή την κατεύθυνση».
Τα νέα εγκαίνια του Studio 54
Ο Φλάισμαν γιόρτασε το εκ νέου άνοιγμα του κλαμπ με θέμα την «λάμψη». Έστειλε 5.000 προσκλητήρια με τη μορφή μιας μικρής λάμπας που τους καλούσε στην «επαναφωταγώγηση του Studio 54». Εμφανίστηκαν τόσοι πολλοί Νεοϋορκέζοι που η πυροσβεστική χρειάστηκε να κλείσει ολόκληρο το τετράγωνο. «Από εκείνη την πρώτη κιόλας νύχτα, παρασύρθηκα σε έναν κόσμο διασημοτήτων, ναρκωτικών, εξουσίας και σεξ» είπε.
«Ανέβαιναν όλοι στο γραφείο μου για να σνιφάρουν κοκαΐνη με το χρυσό μου καλαμάκι»
«Ήμουν ο αρχηγός για σχεδόν 4 χρόνια και με μέθυσε η σκηνή – σώματα που στροβιλίζονταν στην πίστα, σεξ στο μπαλκόνι. Όλα επιτρέπονταν στο Ladies’ Lounge και στο Rubber Room. Κάθε βράδυ διασημότητες και εντυπωσιακές γυναίκες περνούσαν μέσα από το πλήθος, ανέβαιναν τις σκάλες στο γραφείο μου για να πιουν σαμπάνια και να μοιραστούν γραμμές κοκαΐνης χρησιμοποιώντας το χρυσό μου καλαμάκι ή τυλιγμένα χαρτονομίσματα των εκατό δολαρίων. Ήμουν ο τύπος που είχε τον έλεγχο, ο ιδιοκτήτης – ο οικοδεσπότης του πάρτι. Ήταν το καθήκον μου, η δουλειά μου, να σιγουρευτώ ότι όλοι θα περνούσαν καλά» .
Τα ναρκωτικά ήταν κάτι το συνηθισμένο και ο Φλάισμαν τα είχε όλα: «Όλα ξεκίνησαν με το χόρτο. Μετά άρχισα την κοκαΐνη. Και κάπου μέσα σε όλα αυτά, έκανα και LSD» είχε δηλώσει στο περιοδικό Paper.
«Εκείνη την εποχή υπήρχε φυσικά και η σκόνη αγγέλων. Και τα Quaaludes, τα οποία τότε ονομάζονταν μπισκότα ντίσκο. Και κάποιος μου έδειξε τα whippets. Είναι οξείδιο του αζώτου, που εισπνέεται από δοχεία με σαντιγί. Αυτό είναι πραγματικά εθιστικό και ήταν πραγματικά φρικτό και ήταν αυτό που με κατέστρεψε» πρόσθεσε ο ιμπρεσάριος της νυχτερινής διασκέδασης.
Σήμερα, που κάθε παράπτωμα διασημότητας απέχει δευτερόλεπτα από το να γίνει viral σε όλο τον κόσμο, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς ένα μέρος όπως το Studio 54 θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει. Χωρίς κινητά τηλέφωνα με κάμερες και χωρίς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο κόσμος τότε ήταν ελεύθερος να κάνει ό,τι ήθελε.
«Σκόνταφτες σε μισοκρυμμένα δωμάτια με ιδρωμένα σώματα»
Μπορούσαν να «φτιαχτούν» ή να εξαφανιστούν στα μπαλκόνια και τις τουαλέτες για σεξ – κάτι που γινόταν συχνά – και οι φωτογράφοι στους οποίους είχε επιτραπεί η είσοδος κινδύνευαν με έξωση εάν το κατέγραφαν. Αυτό φυσικά, δεν ίσχυε για τον Άντι Γουόρχολ ο οποίος σύμφωνα με το Φράισμαν «επέστρεφε ξανά και ξανά για σχεδόν 100 βράδια, για να απαθανατίσει τα είδωλα σε προσωπικές στιγμές».
«Σκόνταφτες σε μισοκρυμμένα δωμάτια γεμάτα γεμάτα με ιδρωμένους ανθρώπους που έκαναν κάτι ή επρόκειτο να κάνουν» όπως ανέφερε η Γκρέις Τζόουνς στο ντοκιμαντέρ Studio 54 του 2018. Η τραγουδίστρια είπε επίσης ότι υπήρχε ένα άκρως απόρρητο δωμάτιο στο επάνω μέρος του κτιρίου – ένας τόπος «μυστικών και αποπλάνησης».
Το θρυλικό Rubber Room -καλυμμένο με καουτσούκ για να πλένετε εύκολα
Το θρυλικό Rubber Room ήταν ένα σκοτεινό μπαλκόνι στην κορυφή του Studio 54. Ήταν καλυμμένο με μαύρο καουτσούκ και δάπεδο που μπορούσε εύκολα να καθαριστεί. Κάθε βράδυ – ή μάλλον πρωί – μετά από όλη την τρέλα, οι σερβιτόροι έβρισκαν πεταμένα προφυλακτικά και εσώρουχα – μια μαρτυρία για τα όσα είχαν προηγηθεί.
«Ο Άλεκ Μπάλντουιν, ο οποίος είχε εργαστεί εκεί ως σερβιτόρος όταν πάλευε να αναγνωριστεί ως ηθοποιός, είπε ότι τελικά αναγκάστηκε να παραιτηθεί επειδή βλέποντας τη σεξουαλική διαπλοκή κάθε βράδυ, ήταν μονίμως ερεθισμένος» θυμάται ο Φλάισμαν στα απομνημονεύματά του.
Τα φώτα ήταν τόσο δυνατά, που εάν άφηνες ελεύθερα περιστέρια, έπεφταν νεκρά στην πίστα
Όσο για το χώρο, το 26 μέτρων κτίριο ήταν εξοπλισμένο με τεράστια ηχεία στο πάτωμα, ώστε οι επισκέπτες να μπορούν όχι μόνο να ακούσουν αλλά και να νιώσουν τη μουσική. Εκμεταλλεύτηκαν τις εγκαταστάσεις φωτισμού που είχαν απομείνει από την εποχή που χρησίμευε ως στούντιο ηχογράφησης του CBS. Μάλιστα, το σύστημα φωτισμού ήταν τόσο ισχυρό , που στην περίπτωση που κάποιος άφηνε ελεύθερα περιστέρια κατά τη διάρκεια ενός πάρτι, αυτά πάθαιναν τέτοιο σοκ που έπεφταν νεκρά στην πίστα. «Η ιδέα ήταν να επιτίθεται συνεχώς στις αισθήσεις» είχε δηλώσει ο Σκράγκερ στο Vanity Fair.
Ο Φλάισμαν συνέχισε την στρατηγική των Ρούμπελ και Σκράγκερ να χρησιμοποιούν τα πάρτι ως μέσο προώθηση του κλαμπ. Μάλιστα, αυτά τα πάρτι έφταναν να κοστίζουν πάνω από 100.000 δολάρια.
Diane von Furstenberg: Ξέραμε πώς να διασκεδάζουμε στο Studio 54
«Ξέραμε πραγματικά πώς να διασκεδάζουμε» είπε η Diane von Furstenberg, η οποία δήλωσε στο Vanity Fair ότι έβαζε τις καουμπόικες μπότες της αφού έτρωγε με τα παιδιά της, πάρκαρε τη Mercedes της στο διπλανό γκαράζ, πήγαινε στο Studio 54 για δύο ώρες, έβρισκε κάποιον και έφευγε».
«Υπήρχε ωραία μουσική και σεξ παντού. Πήγαινα εκεί για να βρω γυναίκες» δήλωσε ο Φλάισμαν στην New York Post. Κάθε απόγευμα, η βοηθός του, Βικτόρια Λίκοκ χτυπούσε την πόρτα του υπνοδωματίου του για να ρωτήσει πόσους καφέδες έπρεπε να ετοιμάσει. «Ποτέ δεν ήξερα αν εκείνη την ημέρα υπήρχε μία γυναίκα στο κρεβάτι μαζί μου ή δύο, ίσως και τρεις».
Αλλά αν οι αρχές της δεκαετίας του ‘80 ήταν ένα πάρτι, τότε τα μέσα της ίδιας δεκαετίας ήταν το hangover για τον ιμπρεσάριο της νυχτερινής διασκέδασης. «Ήμουν ένα ναυάγιο που περίμενε να συμβεί» είπε ο Φλάισμαν.
Η επιδημία του AIDS και ο αντίκτυπος στο Studio 54
Μέχρι τότε, ο εθισμός του στα ναρκωτικά είχε ξεφύγει από τον έλεγχο και το Studio 54 άρχισε να χάνει τη δημοτικότητά του. Τελικά, ο Φλάισμαν πούλησε την επιχείρηση το 1984 και οι νέοι ιδιοκτήτες την έκλεισαν οριστικά το 1986.
«Το Studio 54 είχε τη δύναμη να σε ρουφάει, να σε μασάει και να σε φτύνει» έγραψε ο Φλάισμαν στα απομνημονεύματά του. «Κάποιοι βυθίστηκαν τόσο πολύ σε ένα ασταμάτητο πάρτι υπερβολικής απόλαυσης που τους κατέστρεψε».
Μέχρι τότε, η επιδημία του AIDS βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, πολλοί θαμώνες είχαν αρχίσει να υποκύπτουν στην τρομακτική μυστηριώδη ασθένεια που μάστιζε την ομοφυλοφιλική κοινότητα. Ο Στιβ Ρούμπελ, ένας από τους ιδρυτές του Studio 54, πέθανε από AIDS το 1989.
Όσοι επέζησαν ήταν πολύ τρομοκρατημένοι για να συνεχίσουν τον ηδονιστικό τρόπο ζωής τους. Ο Φλάισμαν ήταν ένας από αυτούς. Έχοντας δει τον στενό του κύκλο, τον Άντι Γκιμπ, τον Ρικ Τζέιμς και τον Τζον Μπελούσι να πέφτουν θύματα κατάχρησης αλκοόλ και ναρκωτικών, αναζήτησε βοήθεια στην κλινική Betty Ford. «Οι οδηγίες που μου έστειλε η Μπέτι Φορντ ήταν: ‘Μπες στο αεροπλάνο και έλα στο Παλμ Σπρινγκς και μην πιεις’, οπότε αποφάσισα να πιω ένα τελευταίο Bloody Mary με το πρωινό. Αυτό κατέληξε να γίνει τρία ή τέσσερα» δήλωσε στο Paper το 2017.
Όταν αυτό δεν έπιασε, ο Φλάισμαν έκανε αποτοξίνωση στο θέρετρο υγείας Rancho La Puerta του Μεξικού. «Ήμουν στην κορυφή του βουνού – θεωρείται μαγικό βουνό – οι σαμάνοι πήγαιναν εκεί για χιλιάδες χρόνια. Με κάποιο τρόπο κατάφερα να φτιαχτώ από αυτό το συναίσθημα πως ήμουν αρκετά υγιής και αρκετά γυμνασμένος για να ανέβω αυτό το βουνό».
Ο Φλάισμαν επέστρεψε στο συγκεκριμένο μέρος περισσότερες από 55 φορές, κάθε φορά που χρειαζόταν μια δόση από αυτή την φυσική μαστούρα. «Είναι φθηνότερο και καλύτερο από τα ναρκωτικά» είπε «και μου επέτρεψε να ζήσω περισσότερο».
Οι γάμοι του Μαρκ Φράισμαν
Το 1986, ο Φλάισμαν παντρεύτηκε τη διευθύντρια εκδοτικών επιχειρήσεων Λόρι Λίστερ. Το ζευγάρι απέκτησε μια κόρη ονόματι Χίλαρι πριν χωρίσουν τη δεκαετία του 1990 και ο βετεράνος της νυχτερινής διασκέδασης επέστρεψε και πάλι με ένα νέο κλαμπ με το όνομα Tatou.
Μετά από μια σύντομη και καταδικασμένη συνεργασία με τον Ντόναλντ Τραμπ για να ανοίξει μια ντισκοτέκ στο ξενοδοχείο Plaza, ο Φλάισμαν άφησε για πάντα τη Νέα Υόρκη και μετακόμισε στο Λος Άντζελες. «Ενώ ήμασταν στην κατασκευή, το ξενοδοχείο κατασχέθηκε» αποκάλυψε στην New York Post. «Ο Τραμπ δεν μου το είχε πει. Έχασα μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια. Και οι επενδυτές μου πάνω από ένα εκατομμύριο».
Ενώ βρισκόταν στο Λος Άντζελες, ο Φλάισμαν επέκτεινε το Tatou σε μια δεύτερη τοποθεσία στο Μπέβερλι Χιλς. Άνοιξε επίσης το Century Club στο Δυτικό Χόλιγουντ, το οποίο απευθυνόταν σε μια hip-hop πελατεία με εμφανίσεις των Dr. Dre, Jay-Z και του Pit Bull.
Όσο για την προσωπική του ζωή, παντρεύτηκε ξανά το 1994 την Μίμι Φλάισμαν Ντενίς Τσάτμαν, μια γυναίκα που ο ίδιος αποκαλούσε «το κορίτσι των ονείρων του».
Τα προβλήματα υγείας που οδήγησαν στο θάνατό του
Τα προβλήματα υγείας άρχισαν το 2016, όταν ξαφνικά ένιωσε να παραλύει το αριστερό του πόδι. Όπως λέει η γυναίκα του: «Είναι χειρότερο από το να μην μπορείς να περπατήσεις. Ο Μαρκ δεν έχει ισορροπία. Του πέφτουν πράγματα και δεν ξέρει πού βρίσκεται το σώμα του στον χώρο. Οι γιατροί αρχικά πίστευαν ότι είχε μια μορφή Πάρκινσον. Αλλά δεν είναι αυτό. Κανείς δεν ξέρει τι έχει».
Τελικά, ο Φράισμαν επέλεξε την υποβοηθούμενη αυτοκτονία σε κλινική της Ελβετίας, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή την Πέμπτη, σε ηλικία 82 ετών.
Φωτογραφίες: Getty Images, AP, Instagram/insidestudio54