Η απίστευτη ομορφιά του έκανε τις γυναίκες να τον λατρεύουν χάρη σε αυτό το αλήτικο και συνάμα αγγελικό πρόσωπο, το βίαιο και το τρυφερό την ίδια στιγμή. Ο λόγος για τον Αλέν Ντελόν που φέτος θα βραβευτεί για το έργο του στις Κάννες.
Ευτυχώς οι μικροπρέπειες και οι ανούσιες αντιπαλότητες πήγαν περίπατο και επιτέλους οι υπεύθυνοι του Φεστιβάλ των Καννών κάνουν το αυτονόητο, να δώσουν τον Τιμητικό Χρυσό Φοίνικα σε έναν ζωντανό θρύλο του γαλλικού και ευρωπαϊκού σινεμά, τον Αλέν Ντελόν.
Το πιο γνωστό κινηματογραφικό φεστιβάλ του κόσμου, στο οποίο ο Ντελόν πήγε αρκετές φορές με αξιόλογες ταινίες (η πρώτη ήταν το 1961 για την ταινία του Ρενέ Κλεμάν «Γλυκιά που είναι η Ζωή»), αλλά προτίμησε, από τις βραβεύσεις και τα περίφημα «πάρε δώσε», το γλέντι, με τις καλλιτεχνικές παρέες, ως επί το πλείστον γυναικείες, ακόμη και ξεφαντώματα που ξέφευγαν από τα συνηθισμένα, ακόμη και με τα μέτρα, της γαλλικής Κυανής Ακτής.
Ο 84χρονος πια και μόνιμος κάτοικος Ελβετίας Αλέν Ντελόν θα προστεθεί στους Γούντι Άλεν, Ζαν Μορό, Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, Κλιντ Ίστγουντ, Τζέιν Φόντα, Μανοέλ ντε Ολιβέιρα, Ζαν Πολ Μπελμοντό και Ανιές Βαρντά, η οποία πέθανε πριν περίπου ένα μήνα και η επίσημη αφίσα της 72ης διοργάνωσης είναι αφιερωμένη σε αυτήν.
Αυτή η τιμητική διάκριση, η οποία έρχεται σε μία εποχή που συνεχώς φτωχαίνουν τα κριτήρια για τους κινηματογραφικούς αστέρες, είναι μια χρυσή ευκαιρία για να θυμηθούμε την αστραφτερή και μυστηριώδη ζωή του, τις γυναίκες που λάτρεψε και τις κορυφαίες κινηματογραφικές του στιγμές.
Για τη ζωή του Αλέν Ντελόν έχουν γραφεί μυριάδες σελίδες, αλλά τίποτα δεν είναι σίγουρο. Η απίστευτη ομορφιά του και η κλασική του γοητεία, κατάφερνε να κλέψει το βλέμμα ακόμη και όταν δίπλα του ήταν η Μπριζίτ Μπαρντό, η Ρόμι Σνάιντερ ή η Κλαούντια Καρντινάλε, ενώ η ζωή του γινότανε ακόμη πιο μυστηριώδης, καθώς συνδύαζε ταυτόχρονα το αλήτικο με το αγγελικό, το βίαιο με το τρυφερό, το αλαζονικό με το μελαγχολικό.
Μια απίθανη ζωή
Όπως είχε πει και ο ίδιος κάποτε, «η ιστορία της ζωής μου είναι τόσο απίθανη, ώστε κανένας δημοσιογράφος δεν θα ήταν ικανός να την γράψει». Αλλά ας αρχίσουμε από τα σίγουρα. Γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου του 1935 στη Σο, στα περίχωρα του Παρισιού. Μητέρα του ήταν η όμορφη Εντίθ και πατέρας του ο μποέμ καλλιτέχνης Φαμπιέν Ντελόν. Χώρισαν όταν ο Αλέν ήταν τεσσάρων ετών. Η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε έναν αλλαντοποιό και ο μικρός Αλέν ξέπεσε στις παραμάνες. Έτσι, επειδή ο σύζυγος μίας παραμάνας ήταν δεσμοφύλακας στη φυλακή της Μπουρ λα Ρεν, τα πρώτα του παιχνίδια τα έκανε στο προαύλιο της φυλακής, με τα άλλα παιδιά των δεσμοφυλάκων. Από τα 8 έως τα 14 του, άλλαξε 6 οικοτροφεία, με τη ζωηράδα ενός παιδιού που δεν κατάλαβε ποτέ την απόρριψη των γονιών του. Κακός μαθητής, ένας αληθινός «διαβολάκος», κατάφερε να αποβληθεί από σχεδόν όλα τα δημόσια σχολεία που πήγε. Στα 18 του κατετάγη εθελοντής στο Πολεμικό Ναυτικό, για να βρεθεί στη Σαϊγκόν, όταν η Ινδοκίνα φλεγόταν. Ευτυχώς γι' αυτόν δεν επέδειξε κανέναν ηρωισμό και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της θητείας του στα κρατητήρια, αφού είχε διάφορα μπλεξίματα. Γυρνώντας στο Παρίσι, μετά την απόλυσή του από το στρατό, δίχως φράγκο στην τσέπη, κάνοντας διάφορες δουλειές του ποδαριού, ζούσε παρέα με φτωχοδιάβολους και πόρνες της πλατείας Πιγκάλ. Η πέρασή του στις γυναίκες είχε και τα καλά του, αφού οι «πεταλουδίτσες» της πλατείας Πιγκάλ τον τάιζαν, τον φρόντιζαν, τον προστάτευαν από τους σκληρούς, τους μαχαιροβγάλτες της περιοχής.
Οι γυναίκες ήταν το κίνητρο
Οι γυναίκες τον λάτρευαν από μωρό. Αυτό συνεχίστηκε και όταν ενηλικιώθηκε και γιγαντώθηκε όταν άρχισε να παίζει σε ταινίες. Τα πάντα τα χρωστά στις γυναίκες. Όπως είχε πει «για αυτές ήθελα να είμαι πάντα ο πιο όμορφος, ο πιο μεγάλος, ο πιο δυνατός και να το βλέπω στα μάτια τους. Οι γυναίκες υπήρξαν το μεγαλύτερο κίνητρο». Μια γυναίκα άλλωστε ήταν αυτή που τον έσπρωξε στον χώρο του θεάματος, στο σινεμά. Ήταν η ηθοποιός Μπριζίτ Ομπέρ (η μικρή που είναι ερωτευμένη με τον Κάρι Γκραντ στο «Κυνήγι του Κλέφτη» του Χίτσκοκ) που τον γνώρισε στη σύζυγο του σκηνοθέτη Υβ Αλεγκρέ, ο οποίος του έδωσε την πρώτη ευκαιρία για να μπει στον κόσμο του σινεμά, με την ταινία «Quand la femme s'en mele». Όπως διηγείται ο ίδιος, ο Αλεγκρέ του έριξε μια ματιά και του είπε: «Μίλα όπως μου μιλάς, Κοίταξε όπως με κοιτάζεις. Άκουσε όπως με ακούς. Μην παίζεις. Ζήσε». Όπως παραδέχθηκε ο Ντελόν, χωρίς αυτή την κουβέντα δεν θα είχε κάνει την καριέρα που έκανε.
Ο πρώτος έρωτας με την Ρόμι Σνάιντερ
Άλλη μία ηθοποιός, η αξιολάτρευτη και πρόωρα χαμένη, Ρόμι Σνάιντερ, τον βοήθησε, επιβάλλοντάς τον, δίπλα της, ως πρωταγωνιστή στην ταινία «Κριστίν». Οι δυο τους ερωτεύθηκαν παθιασμένα κι έφτιαξαν ένα από τα ωραιότερα ζευγάρια της ιστορίας του παγκόσμιου σινεμά. Έμειναν μαζί για πέντε χρόνια. Πολλά χρόνια αργότερα, ο Ντελόν θα πει ότι δεν ήταν ο μεγάλος έρωτας, αλλά ο πρώτος έρωτας γι' αυτόν και πρόσθεσε με νόημα ότι ήταν διαφορετικοί χαρακτήρες. Αυτός ουσιαστικά ένας άντρας που είχε μια σκληρή παιδική και νεανική ζωή, που είχε περάσει πολλά κι εκείνη μία Ευρωπαία σταρ, που παρέμενε παιδί. Το 1963 γνωρίζει τη Ναταλί, μια φλογερή γυναίκα, μαροκινής καταγωγής και λίγο μετά κυρία Ντελόν, αφού μαζί της έκανε τον πρώτο του γάμο, αποκτώντας τον Άντονι. Μετά από τρία χρόνια πάθους και μεγάλων καυγάδων θα χωρίσουν.
Στη συνέχεια θα γνωρίσει την Μιρέιγ Νταρκ, την οποία συνάντησε στα γυρίσματα κάποιας ταινίας, αλλά δεν την παντρεύτηκε ποτέ. Την εποχή εκείνη θα γνωρίσει ακόμη πολλές ηθοποιούς - από σταρ και στάρλετ μέχρι και άγνωστες κοπέλες των κινηματογραφικών συνεργείων- και θα ζήσει μαζί τους ερωτικές περιπέτειες. Μερικές απ' τις γνωστότερες περιπέτειές του είναι με την Αν Παριγιό, την Μαριάν Φέιθφουλ, την Νταλιντά, την Τζέιν Φόντα, ενώ το 1987 θα γνωρίσει την κατά πολύ νεώτερή του, Ροζαλί Βαν Μπρέμεν, ένα γοητευτικό μοντέλο από την Ολλανδία. Την ερωτεύεται τρελά, την παντρεύεται, αποκτούν δυο παιδιά, την Ανούσκα και τον Αλέν - Φαμπιέν. Τον Οκτώβριο του 2002 χωρίζουν. Είναι η πρώτη γυναίκα που τον αφήνει..
Η αγαπημένη του Ρώμη και η υπόθεση Μάρκοβιτς
Ο Αλέν Ντελόν παραμένει γοητευτικός, αλλά δεν είναι στην κορυφή. Η ξέφρενη ζωή των δεκαετιών '60-'80 έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Τότε που ξέφευγε απ' όλα και πήγαινε κρυφά και έμενε σε σπίτια φίλων. Κυρίως στη Ρώμη, εκεί που του ταίριαζε περισσότερο. Όταν έτρεχε σαν τρελός με την Άλφα Ρομέο του, ζούσε το μποέμ κομμάτι της νεανικής του ζωής, μακριά από τους παπαράτσι. Ένα από τα σπίτια της Ρώμης που τον φιλοξένησαν τη δεκαετία του '70 ήταν και ενός Έλληνα, παλιού δημοσιογράφου. Όμως η ζωή του είχε και αρκετές σκοτεινές ιστορίες. Σημαντικότερη εκείνη με το σωματοφύλακά του Στέφαν Μάρκοβιτς, που βρέθηκε νεκρός σε μια χωματερή, έξω από το Παρίσι, τυλιγμένος μέσα σε έναν μουσαμά και ο εισαγγελέας θα ανακρίνει τον Ντελόν για 24 ώρες μέχρι να τον αφήσει ελεύθερο. Ο Μάρκοβιτς είχε μία σύντομη σχέση με τη Ναταλί Ντελόν.
Απομονωμένος και.. ακραίος
Τα τελευταία χρόνια ζει απομονωμένος, παρέα με τον αγαπημένο του σκύλο. Πολλές φορές οι απόψεις του, που δεν χαρακτηρίζονται από το πολιτικά ορθόν, αλλά από το ακραίο, για πολιτικά ή κοινωνικά θέματα, έχουν προξενήσει αρνητικό αντίκτυπο στην γαλλική κοινωνία. Στις απόψεις είναι κοντά με την Μπριζίτ Μπαρντό, εν αντιθέσει με τον τρίτο ζωντανό θρύλο της παρέας, τον Μπελμοντό, με τον οποίο έπαιξαν και διασκέδασαν σε αρκετές ταινίες μαζί.
Σήμερα, ζει στη μοναξιά του και δηλώνει ότι του λείπουν η Ναταλί, η Ρόμι, η Μιρέιγ, ο Βισκόντι, ο Βεντούρα, ο Κλεμάντ, ο Αντονιόνι, ο Μπελμοντό - φυσικά, ο Λάνκαστερ, ο Μοντάν, η Σινιορέ. Αισθάνεται ότι ανήκει σε έναν άλλο κόσμο, σε μια άλλη εποχή. Όπως λέει, «μόνο εγώ έμεινα».
Ο αδυσώπητος χρόνος τον τσαλάκωσε, του έκοψε την ακόρεστη όρεξη να κατακτά. Οι ρηχοί καιροί δεν του ταιριάζουν, πάντοτε ήταν για τα βαθιά. Όπως είπε και η Μπαρντό: «Ο Αλέν είναι ένα υπέροχο θηρίο, ένα από αυτά που βρίσκονται υπό εξαφάνιση. Το χαμόγελό του σαρκοβόρο και γήινο, όπως και το διαπεραστικό μπλε του βλέμματός του, να σαγηνεύει». Αυτό το θηρίο θα βρεθεί ξανά στο κόκκινο χαλί του Φεστιβάλ των Καννών, πιθανότατα για τελευταία φορά.
Οι κορυφαίες κινηματογραφικές του στιγμές
Ο Αλέν Ντελόν, έχει συνεργαστεί στις πέντε και βάλε δεκαετίες κινηματογραφικής του σταδιοδρομίας με κορυφαίους σκηνοθέτες και ηθοποιούς, όπως ο Βισκόντι, ο Μελβίλ, ο Αντονιόνι, ο Λόουζι, ο Μπελμοντό, ο Γκαμπέν, ο Λάνκαστερ και έχει πρωταγωνιστήσει σε πάνω από 80 ταινίες. Ας θυμηθούμε τις πέντε σημαντικότερες εμφανίσεις του, σε ταινίες κλασικές, που θα έχουν για πάντα μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία του παγκόσμιου σινεμά.
«Γυμνοί στον Ήλιο»
Εξαιρετική ταινία του 1960, γυρισμένη από τον Ρενέ Κλεμάν και το στόρι βασισμένο στο διάσημο μπεστ-σέλερ της Πατρίτσια Χάισμιθ, με τον Ντελόν να υποδύεται τον Τομ Ρίπλεϊ και να κερδίζει την παγκόσμια αναγνώριση, έναν ταλαντούχο μίμο, αργόσχολο, πλαστογράφο και αυτοσχέδιο απατεώνα, που μπορεί να πετύχει πολλά περισσότερα απ' αυτά που μπορεί να φανταστεί. Πρόκειται για ένα αστυνομικό θρίλερ, γυρισμένο στην Ιταλία της «dolce vita», που αναδεικνύει το υπαρξιακό κενό, τη μοναξιά και το αίσθημα της απώλειας, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει και την παράταιρη εισβολή του αμερικανικού τρόπου ζωής στην Ευρώπη. Παίζουν έξοχα και οι Μορίς Ρονέ, Μαρί Λαφορέ.
«Η Πισίνα»
Το φημισμένο θρίλερ του Ζακ Ντερέ (1969), με τέσσερις δυνατούς χαρακτήρες γύρω από μία πισίνα, ένα καυτό καλοκαίρι στην Κυανή Ακτή. Ντελόν και Ρόμι Σνάιντερ πιο ερωτικοί και ποθητοί από ποτέ και από κοντά η εκρηκτική νεότητα της Τζέιν Μπίργκιν αλλά και ο στιβαρός Μορίς Ρονέ. Η ταινία διαθέτει ορισμένες σκηνές του ζεύγους, που προκαλούν ανατριχίλα με τη απαστράπτουσα γοητεία και το δράμα που κρύβεται πίσω από τη σχέση τους. Το στόρι περιστρέφεται γύρω από τέσσερις χαρακτήρες, που βουλιάζουν στα πάθη τους και στην ίντριγκα, ενώ πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει και η αξέχαστη μελωδία του Μισέλ Λεγκράντ.
«Ο Γατόπαρδος»
Ο Λουκίνο Βισκόντι δίνει ακόμη ένα αριστούργημα (1963), γύρω από την πτώση ενός Ιταλού ευγενή του νότου, που πλησιάζει στο τέλος της παντοδυναμίας του και ταυτόχρονα στο φινάλε μιας εποχής. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτός ο άρχοντας βλέπει ότι η πτώση του είναι μια φυσική εξέλιξη, αλλά προβλέπει ότι αυτά που θα έρθουν θα είναι ακόμη χειρότερα, για όλους.
Εξαιρετικό το περιτύλιγμα της ταινίας, αλλά ακόμη καλύτερο το βάθος της. Στον ρόλο του ευγενή ο ανεπανάληπτος Μπαρτ Λάνκαστερ, στο ρόλο του νέου ιδεαλιστή επαναστάτη και σύμβολο μίας νέας τάξης πραγμάτων, ο Αλέν Ντελόν, ενώ το μοιραίο φουστάνι της ταινίας το φορά η καυτή Κλάουντια Καρντινάλε. Μια θρυλική ταινία, για την οποία ο Ίγκμαρ Μπέργκμαν είχε πει ότι «είναι η μόνη ταινία που ζήλεψα πραγματικά».
«Ο Δολοφόνος με το Αγγελικό Πρόσωπο»
Εμβληματικό φιλμ νουάρ, που γύρισε το 1967 ο τεράστιος Ζαν Πιέρ Μελβίλ και με το οποίο κεντράρει πάνω στο πρόσωπο ενός επαγγελματία δολοφόνου, που αναλαμβάνει μια τελευταία αποστολή, παρότι σφίγγει συνεχώς γύρω του ο αστυνομικό κλοιός. Με τη χαρακτηριστική του λιτότητα, ο Μελβίλ παραδίδει ένα από τα σημαντικότερα φιλμ του είδους, που θα αποτελεί για πάντα ένα μάθημα κινηματογραφικής δεξιοτεχνίας. Μαζί με τον καλύτερο ίσως Ντελόν, η Ναταλί Ντελόν και ο Φρανσουά Περιέ.
«Ο Κόκκινος Κύκλος»
Ακόμη ένα κλασικό νουάρ του Μελβίλ (1970), στο οποίο ο Ντελόν συναντά ακόμη δύο θηρία της υποκριτικής, τον Ιβ Μοντάν και τον Τζιαν Μαρία Βολοντέ. Η γαλλική απάντηση στις αμερικανικές γκαγκστερικές ταινίες, η οποία θα μείνει στην ιστορία κυρίως για την τελευταία συγκλονιστική σκηνή διάρκειας 30 λεπτών, κάτι που θα μπορούσαν να φέρουν εις πέρας ελάχιστοι σκηνοθέτες. Εννοείται ότι οι ταινίες του Αλέν Ντελόν που αξίζει να ανακαλύψουν ειδικά οι νεότεροι είναι πολύ περισσότερες. Μερικές απ' αυτές είναι «Ο Ρόκο και τ' Αδέλφια του» (1960), «Αντίο Φίλε» (1968), «Μπορσαλίνο» (1970), «Μονομαχία στον Κόκκινο Ήλιο» (1972), «Δύο Ξένοι στην Ίδια Πόλη» (1973), «Μίστερ Κλάιν» (1976), «Για το τομάρι ενός Μπάτσου» (1981) και «Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες» (2008), που υποδύεται τον Ιούλιο Καίσαρα και ουσιαστικά παρωδεί τον εαυτό του, αν και τελικά αυτό που μένει στο θεατή από την ταινία είναι ένα πράγμα: Η αστείρευτη γοητεία του Αλέν Ντελόν.
Φωτογραφίες: AP, Getty Images